Міхаіл Мацвеевіч Хераскаў | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
руск.: Михаил Матвеевич Херасков | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Ivan Melissino[d] | ||||||
Пераемнік | Anton Tejls[d] | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
25 кастрычніка (5 лістапада) 1733[1][2][…] ці 5 лістапада 1733[3] |
||||||
Смерць |
27 верасня (9 кастрычніка) 1807[1][2][…] (73 гады) ці 9 кастрычніка 1807[3] (73 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Бацька | Matvey Kheraskov[d] | ||||||
Маці | Anna Drutskaya-Sokolinskaya[d] | ||||||
Жонка | Elizabeth V. Kheraskov[d][2] | ||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Месца працы | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Міхаіл Мацвеевіч Хераскаў (5 лістапада 1733, Пераяслаў — 9 кастрычніка 1807) — рускі пісьменнік.
Скончыў Сухапутны шляхецкі корпус у Пецярбургу (1751). У 1763—1802 (з перапынкамі) дырэктар, потым куратар Маскоўскага ўніверсітэта. У творчасці Хераскава — буйнейшага прадстаўніка расійскага класіцызму — абазначыўся рух да сентыменталізму. Эпічная паэма «Расіяда» (1779) — пра заваяванне Іванам IV Казанскага ханства. Лірыка Хераскава разнастайная па жанрах, медытатыўная, прапаведае ўмеранасць, ціхае жыццё на прыродзе. Аўтар філасофска-павучальных раманаў «Нума Памплій, або Працвітаючы Рым» (1768), «Кадм і Гармонія» (1786), трагедыі «Венецыянская манахіня» (1758), камедыі «Ненавіснік» (1779), паэм «Храм Славы» (1761), «Сусвет» (1790) і «Пілігрымы» (1795).