П’ета

Мікеланджэла Буанароці. Ватыканская П'ета

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. П'ета.

П'ета́ (ад італ. pietà — «жаль») — іканаграфія сцэны Аплаквання Хрыста дзевай Марыяй^[1] са стварэннем вобраза Маці Божай з мёртвым Хрыстом, які ляжыць у яе на каленах^[2]. Адрозненне ад сцэны «Аплакванне» складаецца ў адсутнасці шматлікіх дадатковых другарадных фігур, а таксама ў тым, што гэта сцэна не з'яўляецца апавядальнай.

Гэты іконаграфічны тып часта сустракаецца ў заходнееўрапейскім мастацтве 13-17 стагоддзяў. Сярод найбольш вядомых: П'ета, Мікеланджэла, П'ета, карціна Тыцыяна, П'ета, карціна Ван Гога.

• 
  П'ета. Рагір ван дэр Вейдэн. 1450 г. Музей Прада, Мадрыд
• 
  П'ета Ван Гога
• 
  П'ета Тыцыяна вылучаецца сваім драматызмам.

Зноскі

1. П’ета (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
2. Художественная энциклопедия

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме П’ета