Рабін

Ісідар Каўфман  (руск.). Партрэт рабіна, апранутага ў кіцель і таліт  (руск.)

Ра́бін (ад іўр.: רַבִּי (раббі) — настаўнік) — служыцель культу ў іўдаізме, суддзя па пытаннях рэлігійнага і сямейнага жыцця ў яўрэйскай абшчыне. Калегія рабінаў — рабінат — тлумачыць прадпісанні Талмуда, прыстасоўвае іх да сацыяльных умоў, імкнецца кіраваць духоўным і палітычным жыццём народных мас, практычна выконваць шэраг дзяржаўных функцый.

Інстытут рабінаў аформіўся ў раннім сярэднявеччы ў дыяспары. У сярэднія вякі і ў новы час рабін кіраваў не толькі рэлігійным, але і палітычным і эканамічным жыццём яўрэйскай абшчыны. У XVI—XVII стст. у Польшчы і Вялікім Княстве Літоўскім рабін часам кіраваў ешыботам. У Расійскай імперыі статус рабіна вызначаўся дзяржаўнымі пастановамі. Паводле палажэння аб яўрэях 1835 г. рабін павінен быў весці метрычныя кнігі і выконваць абрады. Паводле закона 1857 г. пасаду рабіна маглі займаць толькі выпускнікі рабінскіх вучылішчаў. На пачатку 1990-х г. у Беларусі рабінаў са спецыяльнай духоўнай адукацыяй практычна не было.

Цяпер іудзейскія рэлігійныя абшчыны арганізаваны ў Іудзейскае рэлігійнае аб’яднанне Рэспублікі Беларусь (ІРА ў РБ), адміністрацыйным кіраўніком якога з’яўляецца старшыня, а найбольшым аутарытэтам у справах веры карыстаецца галоўны рабін ІРА ў РБ.

Літаратура

• Рабін // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
• Рабін // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / БелЭн; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. — С. 26. — ISBN 985-11-0214-8.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Рабін
• Артыкул «Раввин» у Электроннай яўрэйскай энцыклапедыі