Раман Леанідавіч Волкаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з падобнымі імёнамі, гл. Волкаў і Раман Волкаў.
Футбол
Раман Волкаў
Поўнае імя Раман Леанідавіч Волкаў
Нарадзіўся 8 студзеня 1987(1987-01-08)[1] (38 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 186 см
Вага 82 кг[2]
Пазіцыя нападнік
Клубная кар’ера[* 1]
2004—2005 Беларусь Лакаматыў (Мінск) 16 (3)
2006—2009 Беларусь Нафтан (Наваполацк) 12 (1)
2008 →  Беларусь Граніт (Мікашэвічы) 10 (1)
2009 →  Беларусь Белшына (Бабруйск) 13 (4)
2009 →  Беларусь Славія (Мазыр) 14 (9)
2010 Беларусь Хваля (Пінск) 28 (12)
2011—2012 Беларусь Славія (Мазыр) 57 (22)
2013 Беларусь Мінск 11 (0)
2013 Беларусь Славія (Мазыр) 13 (3)
2014 Беларусь Іслач (Мінскі раён) 15 (6)
2014 Беларусь Граніт (Мікашэвічы) 10 (1)
2015 Беларусь Нафтан (Наваполацк) 18 (8)
2016—2017 Беларусь Віцебск 50 (11)
2018 Беларусь Гомель 25 (3)
2019 Беларусь Гарадзея 21 (2)
2020—2021 Малдова Сфынтул Георгэ (Суручэнь) 30 (12)
2021 Беларусь Нафтан (Наваполацк) 13 (8)
2022—2023 Беларусь Дняпро (Магілёў) 27 (6)
Нацыянальная зборная[* 2]
2005—2006 Беларусь Беларусь (да 19) 5 (1)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах

Раман Волкаў (нар. 8 студзеня 1987, Наваполацк) — беларускі футбаліст, нападнік.

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец наваполацкага футбола, у юнацкім узросце апынуўся ў мінскім «Лакаматыве», пазней трапіў у «Нафтан». Не замацаваўся ў асноўным складзе наваполацкага клуба, таму аддаваўся ў арэнды. Гуляючы ў арэндзе за мазырскую «Славію» ў 2009 годзе, выратаваў гэты клуб ад вылету з Першай лігі, забіўшы вырашальны мяч у дадатковым матчы супраць «Спартака».

У 2011 годзе паўторна апынуўся ў мазырскім клубе, якому дапамог трапіць у Вышэйшую лігу. У 2012 годзе стаў адным з найлепшых бамбардзіраў чэмпіянату (11 галоў).

У снежні 2012 года перайшоў у «Мінск»[3], але не замацаваўся ў асноўным складзе і ў ліпені 2013 года вярнуўся ў «Славію»[4]. У «Славіі» хутка вярнуў сабе месца ў асноўным складзе.

Па выніках сезона 2013 «Славія» страціла месца ў Вышэйшай лізе. Раман, пакінуўшы мазырскі клуб, спрабаваў замацавацца ў складзе дэбютанта Вышэйшай лігі «Слуцка», але ў сакавіку 2014 года слуцкі клуб развітаўся з нападнікам, і неўзабаве Волкаў перайшоў у «Іслач»[5][6].

У складзе «Іслачы» трывала гуляў у аснове, забіў 6 галоў. У ліпені 2014 года пакінуў клуб у сувязі з заканчэннем кантракта[7] і ў жніўні далучыўся да мікашэвіцкага «Граніта»[8]. У складзе мікашэвіцкага клуба стаў пераможцам Першай лігі 2014. У студзені 2015 года пакінуў «Граніт»[9].

У сакавіку 2015 года пасля прагляду стаў іграком наваполацкага «Нафтана»[10]. Пачынаў сезон, пераважна выходзячы на замену, а пасля зыходу ўлетку з каманды Вадзіма Дземідовіча замяніў яго на пазіцыі асноўнага нападніка, у выніку з 8 галамі стаў найлепшым бамбардзірам клуба ў сезоне.

У лютым 2016 года праходзіў прагляд у тульскім «Арсенале», але не падышоў расійскаму клубу[11]. У выніку, падпісаў кантракт з «Віцебскам»[12]. У складзе «Віцебска» хутка стаў асноўным нападнікам, з 9 галамі стаў найлепшым бамбардзірам каманды ў сезоне і дапамог ёй заняць шостае месца ў Вышэйшай лізе. Сезон 2017 таксама пачынаў у стартавым складзе, але пазней стаў часцей выхадзіць на замену. У снежні 2017 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Віцебск»[13].

У студзені 2018 года далучыўся да «Гомеля» і неўзабаве падпісаў кантракт[14]. У першай палове сезона 2018 часцей выхадзіў на замену, а з ліпеня замацаваўся ў стартавым складзе.

У студзені 2019 года перайшоў у «Гарадзею»[15]. Пачынаў сезон 2019 у стартавым складзе гарадзейцаў, аднак пазней стаў звычайна выхадзіць на замену, прыцягваўся да дубля. У снежні 2019 года па заканчэнні кантракта пакінуў клуб[16].

У пачатку 2020 года праходзіў прагляд у «Белшыне», але ён скончыўся беспаспяхова. Пазней далучыўся да малдаўскага клуба «Сфынтул Георгэ» і ў сакавіку падпісаў з ім кантракт[17]. Стаў адным з асноўных ігракоў каманды. Пакінуў клуб у ліпені 2021 года[18].

У жніўні 2021 года далучыўся да наваполацкага «Нафтана»[19], дзе за паўгады паспеў забіць 8 галоў і стаць другім бамбардзірам каманды ў сезоне. У лютым 2022 года перайшоў у магілёўскі «Дняпро»[20]. Стаў асноўным нападнікам каманды, у другой палове сезона 2022 амаль не гуляў з-за траўмы. У студзені 2023 года падоўжыў кантракт з «Дняпром»[21]. У ліпені 2023 года пакінуў магілёўскі клуб[22] і завяршыў прафесійную кар’еру[23].

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Грамадзянская пазіцыя

[правіць | правіць зыходнік]

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[24].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Roman Volkov // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ https://www.pressball.by/footballstat/roman_volkov/
  3. ↑ Роман Волков заключил контракт с "Минском" (руск.). football.by (27 снежня 2012). Праверана 24 красавіка 2024.
  4. ↑ Роман Волков возвращается в "Славию" (руск.). football.by (27 ліпеня 2013). Праверана 24 красавіка 2024.
  5. ↑ Гигевич и Волков переходят в "Ислочь" (руск.). football.by (5 красавіка 2014). Праверана 24 красавіка 2024.
  6. ↑ 1-я лига. Гранитный комплект (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (8 красавіка 2014). Архівавана з першакрыніцы 13 красавіка 2014.
  7. ↑ Волков и Гигевич покинули «Ислочь» (руск.). by.tribuna.com (23 ліпеня 2014). Праверана 24 красавіка 2024.
  8. ↑ В составе ФК «Гранит» подкрепление (руск.)(недаступная спасылка). Media-Polesye (20 жніўня 2014). Архівавана з першакрыніцы 26 снежня 2015.
  9. ↑ Лютько, Моложавый, Волков и Алексиян покинули "Гранит". Баскаков и Луцевич на просмотре (руск.). football.by (21 студзеня 2015). Праверана 24 красавіка 2024.
  10. ↑ Андрей Лебедев и Роман Волков подписали контракты с "Нафтаном" (руск.). football.by (6 сакавіка 2015). Праверана 24 красавіка 2024.
  11. ↑ Волков не подошел тульскому «Арсеналу» (руск.). by.tribuna.com (21 лютага 2016). Праверана 24 красавіка 2024.
  12. ↑ Роман Волков подписал контракт с "Витебском" (руск.). football.by (22 лютага 2016). Праверана 24 красавіка 2024.
  13. ↑ Вайтюховский Н.И.: "Короткий шаг назад перед большим шагом вперед" (руск.). Афіцыйны сайт «Віцебска» (7 снежня 2017). Архівавана з першакрыніцы 30 студзеня 2018.
  14. ↑ "Гомель" подписал Романа Волкова (руск.). football.by (18 студзеня 2018). Праверана 24 красавіка 2024.
  15. ↑ Роман Волков и Максим Высоцкий стали игроками "Городеи" (руск.). football.by (13 студзеня 2019). Праверана 24 красавіка 2024.
  16. ↑ "Городею" покинули Роман Волков и Максим Высоцкий (руск.). football.by (12 снежня 2019). Праверана 24 красавіка 2024.
  17. ↑ Источник: Роман Волков подписал контракт со "Сфынтул Георге" (руск.). football.by (2 сакавіка 2020). Праверана 24 красавіка 2024.
  18. ↑ Роман Волков покинул "Сфынтул Георге" (руск.). football.by (26 ліпеня 2021). Праверана 24 красавіка 2024.
  19. ↑ Роман Волков стал игроком "Нафтана" (руск.). football.by (21 жніўня 2021). Праверана 24 красавіка 2024.
  20. ↑ Роман Волков стал игроком "Днепра" (руск.). football.by (7 лютага 2022). Праверана 24 красавіка 2024.
  21. ↑ Роман Волков остался в "Днепре" (руск.). football.by (27 студзеня 2023). Праверана 24 красавіка 2024.
  22. ↑ "Днепр" расстался с Романом Волковым (руск.). football.by (1 жніўня 2023). Праверана 24 красавіка 2024.
  23. ↑ 36-летний белорусский форвард, поигравший в 11 клубах высшей лиги, не собирается продолжать карьеру (руск.). football.by (15 жніўня 2023). Праверана 24 красавіка 2024.
  24. ↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА . Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 24 красавіка 2024.