Роберт Хубер

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Хубер.
Роберт Хубер
ням.: Robert Huber
Дата нараджэння 20 лютага 1937(1937-02-20)[1][2][…] (87 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці біяхімік, хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера біяхімія
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Вялікі крыж з зоркай і плечавай стужкай ордэна «За заслугі перад Федэратыўнай Рэспублікай Германія» Bavarian Maximilian Order for Science and Art Ордэн за заслугі ў мастацтве і навуцы
Нобелеўская прэмія па хіміі

Emil-von-Behring-Prize[d] (1982)

медаль Ота Варбурга[d] (1977)

медаль Рэнтгена[d] (2004)

Richard Kuhn Medal[d] (1987)

медаль сэра Ханса Крэбса[d] (1992)

ганаровы доктар Барселонскага аўтаномнага ўніверсітэта[d] (1999)

ганаровы доктар Універсітэта Цынхуа[d] (2003)

замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (13 мая 1999)

ганаровы доктар Ягелонскага ўніверсітэта[d]

ганаровы доктар Барселонскага ўніверсітэта[d]

honorary doctor from the NOVA University Lisbon[d]

ганаровы доктар Лёвенскага каталіцкага ўніверсітэта[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Роберт Хубер (ням.: Robert Huber; нар. 20 лютага 1937(1937-02-20)[1][2][…], Мюнхен, Германія[3]) — нямецкі біяхімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі 1988 года.

Член Леапальдзіны (1990) і Акадэміі дэі Лінчэі, замежны член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (1995) і Лонданскага каралеўскага таварыства (1999).

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Вышэйшую тэхнічную школу Мюнхена па хіміі ў 1960 годзе, затым там жа праводзіў крышталяграфічныя даследаванні арганічных злучэнняў. У 1971 годзе ўзначаліў Інстытут біяхіміі Таварыства Макса Планка і пераключыўся на крышталяграфію бялку. З’яўляўся дырэктарам Інстытута да 2005 года, усе гэтыя ж гады таксама выкладаў крышталяграфію ў альма-матэр, дзе ў 2013 годзе стаў эмерытам.

За першае даследаванне крышталічнай структуры мембраннага бялку рэакцыйнага цэнтра, які ўдзельнічае ў фотасінтэзе пурпурной нясернай бактэрыі Rhodopseudomonas viridis[en], што забяспечыла далейшы прагрэс у разуменні механізму фотасінтэзу у вышэйшых раслін, Роберт Хубер, Хартмут Міхель і Іаган Дайзенхофер у 1988 годзе атрымалі Нобелеўскую прэмію па хіміі.

Член Баварскай акадэміі навук (1988), Еўрапейскай акадэміі (1990), Індыйскай нацыянальнай акадэміі навук, Еўрапейскай акадэміі навук і мастацтваў.

Ганаровы доктар Віленскага ўніверсітэта (2011)[6], Ягелонскага ўніверсітэта (2014)[7].

У 2016 годзе падпісаў ліст з заклікам да Greenpeace, Арганізацыі Аб’яднаных Нацый і ўрадам усяго свету спыніць барацьбу з генетычна мадыфікаванымі арганізмамі (ГМА)[8][9][10].

Аўтар і сааўтар больш чым 800 артыкулаў у рэцэнзуемых навуковых часопісах. Індэкс Хірша 128.

Асноўныя публікацыі

[правіць | правіць зыходнік]
  • J. Deisenhofer, O. Epp, K. Miki, R. Huber & H. Michel Structure of the protein subunits in the photosynthetic reaction centre of Rhodopseudomonas viridis at 3Å resolution(англ.) // Nature : journal. — 1985. — Т. 318. — № 6047. — С. 618—624. — DOI:10.1038/318618a0

Зноскі

  1. ↑ а б Robert Huber // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Robert Huber // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #131418076 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
  4. ↑ NNDB — 2002.
  5. ↑ www.ae-info.org
  6. ↑ Vilniaus universitetas į garbės daktarų sąrašą įrašė dar dvi garbių mokslininkų pavardes (літ.). Universitas Vilnensis. Vilniaus universitetas (21 верасня 2011). Праверана 7 лютага 2018.
  7. ↑ Doktorzy honoris causa — UJ
  8. ↑ 107 Nobel laureates sign letter blasting Greenpeace over GMOs
  9. ↑ Laureates Letter Supporting Precision Agriculture (GMOs)
  10. ↑ Список нобелевских лауреатов подписавших письмо

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]