Рэўвен Рыўлін

Рэўвен Рыўлін
іўр.: ראובן ריבלין
міністр сувязі Ізраіля[d]
7 сакавіка 2001 — 28 лютага 2003
дэпутат кнэсета[d]
21 лістапада 1988 — 13 ліпеня 1992
дэпутат кнэсета[d]
1 верасня 1996 — 4 сакавіка 1999
Папярэднік Eliyahu Ben-Elissar[d]
дэпутат кнэсета[d]
4 сакавіка 1999 — 7 чэрвеня 1999
дэпутат кнэсета[d]
7 чэрвеня 1999 — 17 лютага 2003
дэпутат кнэсета[d]
17 лютага 2003 — 17 красавіка 2006
дэпутат кнэсета[d]
17 красавіка 2006 — 24 лютага 2009
дэпутат кнэсета[d]
24 лютага 2009 — 5 лютага 2013
дэпутат кнэсета[d]
5 лютага 2013 — 10 чэрвеня 2014
Пераемнік Кармель Шама[d]
старшыня кнэсета[d]
28 лютага 2003 — 28 сакавіка 2006
Папярэднік Abraham Burg[d]
Пераемнік Dalia Itzik[d]
старшыня кнэсета[d]
10 сакавіка 2009 — 22 лютага 2013
Папярэднік Dalia Itzik[d]
Пераемнік July Edelstein[d]
10-ы Прэзідэнт Ізраіля
24 ліпеня 2014 — 7 ліпеня 2021
Папярэднік Шымон Перэс
Пераемнік Іцхак Герцаг
Нараджэнне 9 верасня 1939(1939-09-09)[1][2][…] (85 гадоў)
Жонка Nechama Rivlin[d]
Веравызнанне іўдаізм
Партыя
Адукацыя
Дзейнасць палітыка[3] і права[3]
Аўтограф Выява аўтографа
Званне маёр
Узнагароды
Сайт president.gov.il/Pages/D…
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рэўвен Рыўлін (іўр.: ראובן ריבלין; нар. 9 сакавіка 1939, Іерусалім, Палесціна, Брытанская імперыя) — ізраільскі палітык і грамадскі дзеяч, дзясяты прэзідэнт Ізраіля (2014—2021).

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Іерусаліме ў сям’і вядомага прафесара-ўсходазнаўца Ёсефа Ёэл Рыўліна. Ваенную службу па прызыву завяршыў у званні лейтэнанта. Даслужыўся да звання маёра падчас резервистськои службы. Вывучаў юрыспрудэнцыю ў Яўрэйскім універсітэце Ерусаліма.

У 1978 упершыню абраны ў муніцыпалітэт Іерусаліма. З 1981 па 1986 уваходзіў у савет дырэктараў авіякампаніі «Эль-Аль». У 1986 годзе ўзначаліў Іерусалімскі філіял руху «Херут». У 1988 высунуў сваю кандыдатуру на пасаду мэра Іерусаліма, але прайграў Тэдзі Колек. У тым жа годзе абраны ў Кнэсет ад партыі «Лікуд». З 1988 па 1993 займаў пасаду старшыні руху «Лікуд». У 1996 годзе абраны ў Кнэсет раптам, з тых часоў пераабіраўся яшчэ чатыры разы.

Займаў пасаду міністра сувязі ў першым урадзе Арыэля Шарона. Быў праціўнікам плана аднабаковага размежавання, прапанаванага Шаронам. У кнэсеце 15-га склікання выконваў абавязкі віцэ-спікера, у кнэсеце 16-га склікання быў абраны спікерам. Іншыя пасады ў кнэсеце ўключаюць пасаду старшыні камісіі па барацьбе з наркотыкамі (дванаццаты склікання) і старшыні двух падкамісій у кнэсеце 17-га склікання. У кнэсеце 12-га і 14-га скліканняў уваходзіў у камісію па замежных справах і бяспекі, у кнэсеце 14-га і 17-га скліканняў ў фінансавай камісіі.

У 2007 годзе Рыўлін высунуў сваю кандыдатуру на пасаду прэзідэнта Ізраіля, але прайграў выбары Шымону Перэсу з розніцай у 21 голас (37 супраць 58).

У сакавіку 2009 года Рыўлін быў аднагалосна абраны на пасаду спікера кнесета 18-га склікання.

Акрамя крытыкі ў адрас праграмы размежавання Шарона, Рыўлін таксама апынуўся ў цэнтры парламенцкага скандалу ў 2010 годзе, калі адмовіўся прыняць рэкамендацыю камісіі кнесета зняць парламенцкую недатыкальнасць з дэпутата ад партыі Балада Ханін Заабі, якая прыняла ўдзел у Флатыліі свабоды, якая спрабавала прарваць ізраільскую марскую блакаду сектара газу.

10 чэрвеня 2014 быў абраны дзесятым прэзідэнтам Ізраіля, апярэдзіўшы Мэір Шытрыт на 10 галасоў (63 супраць 53). Цырымонія інаўгурацыі адбылася 25 ліпеня ў Ерусаліме. Да 24 лмпеня функцыі прэзідэнта працягваў выконваць Шымон Перэс.

Рыўлін быў жанаты на Няхамы (1945—2019), мае чацвярых дзяцей. З канца 1960-х — вегетарыянец.

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б חה"כ ראובן ריבלין — Кнесет.
  2. ↑ Reuven Rivlin // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]