Сяргей Іванавіч Мосін

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Мосін.
Сяргей Іванавіч Мосін
Нараджэнне 2 (14) красавіка 1849(1849-04-14)
Рамонь, Варонежскі павет, Варонежская губерня
Смерць 26 студзеня (8 лютага) 1902(1902-02-08) (52 гады)
Сестрарэцк, Санкт-Пецярбургскі павет, Санкт-Пецярбургская губерня
Месца пахавання Сестрарэцкія могілкі
Бацька Іван Ігнацьевіч Мосін
Маці Феактыста Васільеўна
Жонка Варвара Мікалаеўна (Арсеньева)
Нацыянальнасць рускі
Веравызнанне Праваслаўе
Адукацыя Міхайлаўскае артылерыйскае вучылішча;
Міхайлаўская артылерыйская акадэмія
Дзейнасць стралковая зброя
Месца працы
Ваенная служба
Гады службы 1861—1902
Прыналежнасць  Расійская імперыя
Званне
Генерал-маёр
Генерал-маёр
Камандаваў Інструментальная майстэрня Тульскага зброевага заводу;
Сестрарэцкі зброевы завод
Узнагароды
Ордэн Святога Уладзіміра III ступені
Ордэн Святога Уладзіміра III ступені
Ордэн Святога Уладзіміра IV ступені
Ордэн Святога Уладзіміра IV ступені
Ордэн Святой Ганны II ступені
Ордэн Святой Ганны II ступені
Ордэн Святой Ганны III ступені
Ордэн Святой Ганны III ступені
Медаль «У памяць валадарання імператара Аляксандра III»
Медаль «У памяць валадарання імператара Аляксандра III»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сяргей Іванавіч Мо́сін (руск.: Сергей Иванович Мосин; 2 (14) красавіка 1879 — 26 студзеня (8 лютага) 1902, Сестрарэцк) — расійскі канструктар і арганізатар вытворчасці стралковай зброі, генерал-маёр рускай арміі.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 2 (14) красавіка 1849 у сяле Рамонь Варонежскай губерні ў сям'і адстаўнога падпаручніка, выхадца з самых нізоў рускага сялянства, які меў за плечамі ўсяго школу кантаністаў, а таксама многія гады бездакорнай службы — Івана Ігнацевіча Мосіна (1810—1890) і мясцовай сялянкі — Феактысты Васялеўны, якая памерла ў 1852 годзе пры родах другога сына — Мітрафана.

Вучыўся ў Тамбоўскім, а потым у Варонежскім кадэцкім корпусе (пераўтвораным у1865 годзе ў Міхайлаўскую Варонежскую ваенную гімназію); потым у 1867—1870 гадах навучаўся ў Міхайлаўскім артылерыйскім вучылішчы. Пасля паспяховага заканчэння вучылішча 21 ліпеня 1970 года быў праведзены ў чын падпаручніка і адбыў да месца службы ў Царскае Сяло. У 1872 годзе зачыслены ў Міхайлаўскую артылерыйскую акадэмію, падчас праходжання вучобы быў праведзены ў чын паручніка ў 1872 годзе, капітана па палявой коннай арылерыі ў 1874 годзе. У 1875 годзе скончыў акадэмію з залатым медалём і быў накіраваны на Тульскі зброевы завод.

У 1875 годзе назначаны на пасаду памочніка начальніка майстэрні, у 1876 годзе — на пасаду начальніка прыборна-штыкавай майстэрні, у 1877 годзе — начальнікам замочнай майстэрні, у 1880 годзе — начальнікам інструментарнай майстэрні, у 1889 годзе — выконваючым пасаду старшыні прыёмнай камісіі Тульскага зброевага завода. У 1894 годзе пераведзены начальнікам Сестрарэцкага зброевага завода[1].

У 1887 годзе распрацаваў вінтоўку з магазінам у прыкладзе. Вяршыня канструктарскага дасягнення — створаная ў 1890 годзе 7,62-мм вінтоўка, якая ў 1891 годзе была прынята на ўзбраенне рускай арміі з найменнем. У 1894—1902 гадах начальнік Сестрарэцкага зброевага завода. У 1958 годзе ў Туле ўсталяваны помнік Мосіну.

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]
  • Залаты медаль Міхайлаўскай артылерысцкай акадэміі

Зноскі

  1. ↑ Список генералитету по старшинству по 1-е мая 1901 г. Спб, 1901. С.996.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]