Сітнік галоўчаты

Сітнік галоўчаты
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Juncus capitatus Weigel, 1772


Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  39258
NCBI  308373
EOL  414104
IPNI  442792-1
TPL  kew-314720

Сітнік галоўчаты[3][4][5] (Juncus capitatus) — від травяністых раслін сямейства Сітнікавыя (Juncaceae), распаўсюджаны ў Еўропе (акрамя поўначы), у Паўночнай Афрыцы, умеранай і субтрапічнай Азіі.

Апісанне

[правіць | правіць зыходнік]

Аднагадовая расліна 5-15 см вышынёй. Каробачка карацей калякветніка. Лісточкі калякветніка жоўта-зялёныя, завостраныя, унутраныя карацей чым знешнія. Сцёблы ад аснавання купкападобна разгалінаваныя. Лісце прыкаранёвае[4].

Распаўсюджанне

[правіць | правіць зыходнік]

Еўропа: Беларусь, Эстонія, Латвія, Літва, Малдова, Расія, Украіна, Аўстрыя, Бельгія, Чэхія, Германія, Венгрыя, Нідэрланды, Польшча, Славакія, Швейцарыя, Данія, Фінляндыя, Ірландыя, Нарвегія, Швецыя, Вялікабрытанія, Балгарыя, Харватыя, Італія, Мальта, Чарнагорыя, Румынія, Сербія, Славенія, Францыя, Партугалія, Іспанія; Паўночная Афрыка: Алжыр, Лівія, Марока; Азія: Арменія, Азербайджан, Грузія, Расія, Кітай, Казахстан, Узбекістан, Манголія, Афганістан, Ізраіль, Іарданія, Ліван, Сірыя, Турцыя, Кіпр; натуралізаваны: на поўдні Канады, у ЗША[6][7].

Ва Украіне расце па вільготных пясчаных месцах, галоўным чынам у далінах рэк — на ўсёй тэрыторыі, спарадычна, часцей у басейнах Дняпра і Северскага Данца[4]. Уваходзіць у пералік відаў, якія знаходзяцца пад пагрозай знікнення на тэрыторыі Кіеўскай вобласці[5].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісванай у гэтым артыкуле групы раслін да класа аднадольных гл. раздзел «Сістэмы APG» артыкула «Аднадольныя».
  3. ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 69. — 160 с. — 2 350 экз.
  4. ↑ а б в Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — К.: Наук. думка, 1987. — С. 414. (руск.) (укр.)
  5. ↑ а б Андрієнко Т.Л., Перегрим М.М. (уклад.). Офіційні переліки регіонально рідкісних рослин адміністративних територій України (довідкове видання). — Київ: Альтерпрес, 2012. — 148 с. — ISBN 978-966-542-512-0.
  6. ↑ The Euro+Med PlantBase. Праверана 30.03.2018. (англ.)
  7. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). Праверана 30.03.2018. (англ.)

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Juncus L. — Ситник // Определитель высших растений Беларуси (руск.) / Под ред. В. И. Парфёнова. — Мн.: Дизайн Про, 1999. — С. 356—359. — 472 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-6182-78-6.\
  • Род 1. Júncus L. — Си́тник // Маевский П. Ф. Флора средней полосы европейской части России. 11-е изд. — М.: Товарищество научных изданий КМК, 2014. — С. 21, 24, 483—486. — 635 с., ил. — ISBN 978-5-87317-958-9. (руск.)