Тэадор Сведберг | |
---|---|
шведск.: Theodor Svedberg | |
Дата нараджэння | 30 жніўня 1884[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 25 лютага 1971[3][4][…] (86 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Жонка | Андрэа Андрэен[d] |
Дзеці | Эліяс Сведберг[d] і Hillevi Svedberg[d] |
Род дзейнасці | хімік, выкладчык універсітэта, дзеяч мастацтваў |
Навуковая сфера | біяхімія |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Oskar Widman[d][5] і Carl Benedicks[d][5] |
Вядомыя вучні | Арнэ Вільгельм Каўрын Тыселіус |
Член у | |
Узнагароды |
Björkén Prize[d] (1926) медаль Франкліна[d] (1949) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (15 чэрвеня 1944) doctor honoris causa from the University of Paris[d] (2 снежня 1950) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Тэадор Сведберг (шведск.: Theodor Svedberg; 30 жніўня 1884, Вальбу — 26 лютага 1971, Копарберг) — шведскі фізіка-хімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі ў 1926 годзе за яго працу па дысперсным сістэмам.
У 1907 годзе скончыў Упсальскі ўніверсітэт і працаваў там жа (з 1921 года прафесар). З 1949 года дырэктар інстытута ядзернай хіміі (Інстытут Г. Вернера) у г. Упсала.
Аўтар навуковых прац пераважна па калоіднай хіміі, электрафарэзе, фізікахіміі бялкоў.
Эксперыментальна пацвердзіў (1906) распрацаваную А. Эйнштэйнам і М. Смалухоўскім тэорыю броўнаўскага руху. даказаў рэальнасць існавання малекул.
Прапанаваў метад ультрацэнтрыфугавання для выдалення калоідных часціц з раствораў (1919), у т.л. для седыментацыі бялкоў.
Стварыў першую аналітычную ультрыцэнтрыфугу, якая забяспечвала паскарэнне 5×10³×g (1923).
Вызначыў малекулярную масу і форму малекул бялкоў (1926).
Член Шведскай АН (1912), замежны член АН СССР (1966).
Быў жанаты з Андрэа Андрэен (1888—1972), дзеячкай міжнароднага жаночага дэмакратычнага руху, лаўрэаткай Міжнароднай Сталінскай прэміі «За ўмацаванне міру паміж народамі» (1953).
Тэадор Сведберг на Вікісховішчы |