Уладзімір Чопіч | |
---|---|
Род дзейнасці | журналіст, палітык, ваенны |
Дата нараджэння | 8 сакавіка 1891[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 19 красавіка 1939[1] (48 гадоў) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Альма-матар | |
Партыя | |
Бітвы/войны | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Уладзімір Чопіч (сербск.: Владимир Чопић; 8 сакавіка 1891, Сень — 19 красавіка 1938, Масква) — югаслаўскі камуніст.
Нарадзіліся ў горадзе Сень у сям’і саматужніка. Па заканчэнні гімназіі вучыўся на юрыдычным факультэце Заграбскага ўніверсітэта.
З пачаткам Першай сусветнай вайны быў прызваны на службу ў аўстра-венгерскую армію. У красавіку 1915 трапіў у рускі палон. У маі 1918 у Маскве ўступіў у югаслаўскую камгрупу пры РКП (б), у лістападзе 1918 быў камандзіраваны ў Югаславію.
Дзеяч Кампартыі Югаславіі, уваходзіў у яе ЦК, з’яўляўся арганізацыйным сакратаром партыі (1919—1921). Быў абраны ў скупшчыну ад КПЮ. Быў дэлегатам КПЮ на V Кангрэсе Камінтэрна.
У 1925 годзе эміграваў у СССР. Навучаўся ў Міжнароднай ленінскай школе.
У 1937—1938 гадах удзельнічаў у грамадзянскай вайне ў Іспаніі. Камандаваў 15-й інтэрбрыгадай імя Лінкальна.
У 1938 годзе вярнуўся ў СССР. Рэдагаваў выданне Lenjinova dela.
Расстраляны 19 красавіка 1938 года. Пасмяротна рэабілітаваны рашэннем воінскай калегіі Вярхоўнага Суда СССР 10 чэрвеня 1958 года