Уладзіслаў Валовіч

Уладзіслаў Валовіч
Уладзіслаў Валовіч. Т. Вілятц, 1669
Герб «Багорыя»
12-ы гетман польны літоўскі студзень 1667 — 15 верасня 1668
Папярэднік	Міхал Казімір Пац
Пераемнік	Міхал Казімір Радзівіл
17-ы ваявода віцебскі 23 сакавіка 1656 — 15 верасня 1668
Папярэднік	Павел Ян Сапега
Пераемнік	Ян Антоні Храпавіцкі
пісар польны літоўскі чэрвень 1639 — 21 красавіка 1653
Папярэднік	Мікалай Крыштаф Сапега
Пераемнік	Мацей Міхал Францкевіч-Радзімінскі
гараднічы троцкі^[d] 1634 — 1665
харунжы троцкі^[d] 1636 — 1653
18-ы кашталян смаленскі 21 красавіка 1653 — 23 сакавіка 1656
Папярэднік	Яўстах Кірдзей
Пераемнік	Казімір Людвік Еўлашэўскі^[d]
войт магілёўскі^[d] з 19 кастрычніка 1654
Папярэднік	Ян Самуэль Пац^[d]
Нараджэнне	1615
Смерць	15 верасня 1668(1668-09-15)[1][2] Вільня, Віленскі павет, Віленскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Род	Валовічы
Бацька	Пётр Валовіч^[d][3]
Маці	Кацярына з Гарадыскіх^[d][3]
Жонка	Ганна з Козел-Паклеўскіх^[d][4]
Дзеці	Людвіка з Валовічаў^[d]

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Валовіч.

Уладзіслаў Пятровіч Валовіч (? — 1668) — дваранін караля Уладзіслава IV, гетман польны літоўскі, ваявода віцебскі, пісар польны літоўскі, пасол соймавы.

З роду Валовічаў. Удзельнічаў у Смаленскай вайне (1632—1634), трапіў у палон, але рускі ваявода М. Б. Шэін адпусціў яго для перадачы каралю просьбы пра заключэнне міру.

У час антыфеадальнай вайны 1648—1651 на Беларусі замяніў гетмана вялікага літоўскага Яна Кішку, які захварэў, узначаліў адзін са шляхецкіх атрадаў, неаднаразова разбіты казакамі і паўстанцамі ў Мазырскім павеце. Разам з атрадам зачыніўся ў Слуцку. Выйграў некалькі баёў з сялянска-казацкімі атрадамі пад Валожынам, Рэчыцай, Бабруйскам, Чэрыкавам.

У час вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1654—1667 узначаліў войска ВКЛ, у 1658 перамог рускае войска каля Глыбокага. У 1659 разбіты войскам князя Хаванскага. Ваяваў таксама супраць шведаў.

Зноскі

1. Грыцкевіч А. П. Валовічы // Вялікае княства Літоўскае: (энцыклапедыя) / пад рэд. Г. П. Пашкоў — Мн.: БелЭн, 2007. — Т. 1 : Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 383.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2083013"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3918928"></a>
2. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 88, 156, 471.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q123243396"></a>
3. Рыбчонак С. Паходжанне і радавод Валовічаў XV — пачатку XVII ст. // Unus pro omnibus: Валовічы ў гісторыі Вялікага княства Літоўскага XV—XVIII стст. / пад рэд. А. М. Янушкевіч — Мн.: 2014. — С. 104. — 508 с. — ISBN 978-985-7085-36-1
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q120753712"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q120753681"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29113437"></a>
4. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 192, 471.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>

Літаратура

• Грыцкевіч А. П. Астафі Валовіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — 537 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.