Фелікс Андрыс Венінг-Мейнес | |
---|---|
нідэрл.: Felix Andries Vening Meinesz[1] | |
Дата нараджэння | 30 ліпеня 1887[2][3][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 10 жніўня 1966[4][2][…] (79 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | Sjoerd Vening Meinesz[d] |
Род дзейнасці | фізік, прафесар, геолаг, выкладчык універсітэта, інжынер, метэаролаг, дырэктар |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Jacob Cardinaal[d][8] і Jacob Cardinaal[d][7] |
Вядомы як | Вынаходнік метаду вымярэння гравітацыйнага поля Зямлі |
Член у | |
Узнагароды |
Howard N. Potts Medal[d] (1936) Penrose Medal[d] (1945) Медаль Аляксандра Агасіза[d] (1947) William Bowie Medal[d] (1947) Plancius medal[d] (1957) Leopold-von-Buch-Plaque[d] (1959) Vetlesen Prize[d] (1962) Doctor honoris causa of the University of Strasbourg[d] (1950) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Фелікс Андрыс Венінг-Мейнес (30 ліпеня 1887, Гаага — 10 жніўня 1966, Амерсфарт) — нідэрландскі геафізік і геадэзіст.
Заваяваў вядомасць дзякуючы вынаходніцтву дакладнага метаду вымярэння гравітацыйнага поля Зямлі. Гэты метад дазволіў рабіць марскія вымярэнні гравітацыйнага поля, што прывяло да адкрыцця вучонымі гравітацыйных анамалій марскога дна. Пазней гэтыя анамаліі сталі адным з доказаў існавання дрэйфу мацерыкоў.