Фрыдрых Вёлер | |
---|---|
ням.: Friedrich Wöhler | |
Дата нараджэння | 31 ліпеня 1800[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 23 верасня 1882[3][1][…] (82 гады) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | хімік, выкладчык універсітэта, біяхімік |
Навуковая сфера | хімія |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктарская ступень[d][6] |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Леапольд Гмелін[7] і Ёнс Якаб Берцэліус |
Вядомыя вучні | Wilhelm Kühne[d][8] |
Член у |
|
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Фрыдрых Вёлер (ням.: Friedrich Wöhler; 31 ліпеня 1800, Эшэрсгайм — 23 верасня 1882, Гётынген) — нямецкі хімік, па адукацыі ўрач.
Вывучаў хімію ў Л. Гмеліна ў Гайдэльбергу і Ё. Берцеліуса ў Стакгольме. З 1831 года прафесар тэхнічнай школы ў Каселі; з 1836 года і да канца жыцця — прафесар універсітэта ў Гётынгене.
Працаваў як у неарганічнай, так і ў арганічнай хіміі. Упершыню атрымаў прыроднае арганічнае злучэнне з неарганічных рэчываў.
У 1824 годзе Вёлер адкрыў шчаўевую кіслату, у 1844 годзе — гідрахінон[10].