Х’юн Ван Чаа | |
---|---|
Дата нараджэння | 26 верасня 1927 |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 26 лютага 2013[1] (85 гадоў) |
Месца смерці | |
Альма-матар | |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | Паўднёвы В’етнам |
Род войскаў |
Узброеныя сілы Францыі (1949—1954), Узброеныя сілы Рэспублікі В’етнам (1955—1975) |
Гады службы | 1949—1975 |
Званне | генерал-маёр |
Камандаваў |
7-я пяхотная дывізія, IV корпус |
Бітвы/войны | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Х’юн Ван Чаа (в’етн.: Huỳnh Văn Cao; нар. 26 верасня 1927 — 26 лютага 2013) — паўднёвав’етнамскі ваенны дзеяч, удзельнік Індакітайскай і В’етнамскай войн, генерал-маёр.
Нарадзіўся 26 студзеня 1927 года, у каталіцкай сям’і ў старажытнай в’етнамскай сталіцы Хюэ. У 1945 годзе скончыў школу інжынернай практыкі, атрымаў дыплом аб заканчэнні па спецыяльнасці арыгінальны жывапіс, эквівалентны ступені бакалаўра. Пасля прызначаны дзяржаўным служачым у Дэпартамент грамадскіх работ Дананга.
9 студзеня 1949 Х’юн уступіў у войска Французскага Саюза. У 1955 перайшоў ва Узброеныя сілы Рэспублікі В’етнам, дзе першы час займаў пасаду начальніка спецыяльнага штаба пры прэзідэнце. 26 студзеня 1957 года прызначаны камандзірам 13-й дывізіі. У 1958 годзе быў адпраўлены на вучобу ў Злучаныя Штаты. 3 студзеня 1959 года павышаны да звання палкоўніка і прызначаны камандзірам 7-й пяхотнай дывізіі. 12 верасня 1962 года ён быў павышаны да генерал-маёра. 1 студзеня 1963 года прызначаны галоўнакамандуючым IV корпуса.
Пасля падзення паўднёвав’етнамскага рэжыму перабраўся ў ЗША. Памёр 26 лютага 2013 ва ўзросце 86 гадоў.