Эдвард Грыг

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Грыг.
Эдвард Грыг
нарв.: Edvard Hagerup Grieg
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 15 чэрвеня 1843(1843-06-15)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 4 верасня 1907(1907-09-04)[1][2][…] (64 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Краіна
Бацька Аляксандр Грыг
Маці Гесіна Хагеруп
Жонка Ніна Хагеруп
Дзеці Аляксандра (памерла ва ўзросце 1 года ад менінгіту)
Альма-матар
Музычная дзейнасць
Педагог Carl Reinecke[d]
Прафесіі кампазітар, піяніст
Інструменты фартэпіяна
Жанры класічная музыка
Узнагароды
кавалер Вялікага крыжа ордэна Святога Олафа
Аўтограф Аўтограф
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Э́двард Хагеруп Грыг (нарв.: Edvard Hagerup Grieg; 15 чэрвеня 1843, Берген, Нарвегія — 4 верасня 1907, Берген, Нарвегія) — нарвежскі кампазітар перыяду рамантызму, музычны дзеяч, піяніст, дырыжор. Буйнейшы прадстаўнік нарвежскай кампазітарскай школы. Член Шведскай каралеўскай музычнай акадэміі (1872), Французскай акадэміі прыгожых мастацтваў (1889), ганаровы доктар музыкі Кембрыджскага (1893) і Оксфардскага (1906) універсітэтаў.

Біяграфічныя звесткі

[правіць | правіць зыходнік]

Вучыўся ў Лейпцыгскай кансерваторыі (1858-62, клас К.Райнэке), а таксама ў Н. Гадэ і інш. Разам з кампазітарам Р. Нурдракам, які паўплываў на станаўленне яго творчай індывідуальнасці, і інш. арганізаваў міжскандынаўскае музычнае таварыства «Эўтэрпа» (1864, Капенгаген). 3 1866 жыў у Крысціяніі (Осла), сябраваў з паэтам і драматургам Б. Б'ёрнсанам, паводле п'ес якога напісаў шэраг музычна-сцэнічных твораў, у т.л. незакончаную оперу «Улаф Тругвасан», музыку да п'есы «Сігурд Крыжаносец», 1872; эскізы да оперы «Арнульт Геліне», да меладрамы для чытальніка і аркестра «Бергліёт», шмат рамансаў і песень. У 1871 заснаваў канцэртнае Музычнае таварыства (цяпер Філарманічнае таварыства). У 1880-90-я г. набыў сусветную славу як кампазітар, дырыжор, піяніст. У 1898 у Бергене арганізаваў І фестываль нарвежскай музыкі (праводзяцца і цяпер, з 1953 — штогадовыя фестывалі яго музыкі).

Творчасць

[правіць | правіць зыходнік]

Творчасць Грыга фармавалася пад уплывам нарвежскай народнай культуры. Яго творчасць глыбока нацыянальная, з рысамі нямецкага рамантызму. Майстар фартэпіяннай («Лірычныя п'есы» і інш. цыклы) і камерна-вакальнай музыкі (каля 150 рамансаў і песень). Яркі індывідуальны стыль Э.Грыга, тонкага каларыста, у многім блізкі да музыкі імпрэсіянізму. Ён па-новаму трактаваў санатную форму (струнны квартэт, 3 санаты для скрыпкі і фартэпіяна; санаты для віяланчэлі і фартэпіяна, для фартэпіяна), драматызаваў і сімфанізаваў форму варыяцый («Старанарвежскі раманс з варыяцыямі» для аркестра, «Балада» для фартэпіяна і інш.) і канцэрта (канцэрт для фартэпіяна з аркестрам, 1868). У шэрагу твораў увасобіў вобразы народных легенд і паданняў (2 аркестровыя сюіты з музыкай да драмы «Пер Гюнт» Г. Ібсена, 1888, 1896; фартэпіянныя п'есы «Шэсце гномаў», «Кобальд»). Апрацоўваў нарвежскія народныя мелодыі. Пад уздзеяннем фальклору скпаліся характэрныя для Э.Грыга стылістычныя прыёмы і асаблівасці гармоніі і рытмікі. Выступаў як музычны крытык (аўтабіяграфічны нарыс «Мой першы поспех», 1905; артыкул «Моцарт і яго значэнне для сучаснасці», 1906, і інш.).

Творчасць Эдварда Грыга стала эпохай у развіцці нарвежскага мастацтва.

Зноскі

  1. ↑ а б Edvard Grieg // Internet Broadway Database — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Edvard Hagerup Grieg // Norsk biografisk leksikon — Kunnskapsforlaget. — ISSN 2464-1502 Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Григ Эдвард // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. ↑ а б Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
  5. ↑ Find a Grave — 1996.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]