Эдуард Лімонаў | |
---|---|
Эдуард Веніямінавіч Савенка | |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | руск.: Эдуард Вениаминович Савенко |
Псеўданімы | Лимонов і Дед Лимон |
Дата нараджэння | 22 лютага 1943[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 17 сакавіка 2020[4][3][…] (77 гадоў) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | |
Альма-матар | |
Месца працы | |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | пісьменнік, дысідэнт, палітык, паэт, праваабаронец, журналіст, публіцыст |
Гады творчасці | з 1958 |
Кірунак | постмадэрнізм |
Жанр | паэзія, раман, публіцыстыка, апавяданне, эсэ і obituary[d] |
Мова твораў | руская і французская |
Грамадская дзейнасць | |
Партыя |
|
Член у | |
Прэміі |
прэмія Андрэя Белага[d] (2002) |
limonov2012.ru limonow.de |
|
Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Цытаты ў Вікіцытатніку |
Эдуард Лімонаў, сапр.: Эдуард Веніямінавіч Савенка (22 лютага 1943, Дзяржынск — 17 сакавіка 2020, Масква) — рускі пісьменнік, публіцыст, палітычны дзеяч, старшыня Нацыянал-бальшавісцкай партыі.
Працоўную дзейнасць пачаў у 17 гадоў. Вершы пачаў пісаць у 1958 годзе. Хутка стаў вядомы як «альтэрнатыўны» паэт. У 1967—1974 гадах пражываў у Маскве. У 1974 годзе эміграваў у ЗША, дзе пачаў пісаць публіцыстычныя артыкулы супраць капіталістычнай сістэмы і ЗША. У 1980 годзе пераехаў у Францыю. Стаў дзеячом французскага сацыялістычнага руху. У 1992 годзе вярнуўся ў Расію. У 1994 годзе заснаваў Нацыянал-бальшавісцкую партыю і газету «Лімонка». Удзельнічаў у баявых дзеяннях у Кнінскай Крайне, Абхазіі і Прыднястроўі.
У 2003 годзе асуджаны на 4 гады зняволення па абвінавачванні ў набыцці зброі і стварэнні незаконных узброеных фарміраванняў.
Пражываў у Маскве. Меў жонку і сына.
Памёр 17 сакавіка 2020 года[6].