Dorrit Hoffleit | |
---|---|
Rođenje | Florence, Alabama | 12. mart 1907.
Smrt | 9. april 2007 New Haven, Connecticut | (100 godina)
Polje | Astronomija |
Institucija | Opservatorija Harvard Collegea, Ballistic Research Laboratory, Univerzitet Harvard, Univerzitet Yale, Opservatorija Maria Mitchell |
Alma mater | Radcliffe College |
Poznat(a) po | Katalog sjajnih zvijezda |
Ellen Dorrit Hoffleit (12. marta 1907. – 9. aprila 2007.)[1] bila je američka viša istraživačka astronomkinja na Univerzitetu Yale. Najpoznatija je po svom radu u promjenljivim zvijezdama, astrometriji, spektroskopiji, meteorima i Katalogu sjajnih zvijezda. Poznata je i po mentorstvu mnogih mladih žena i generacija astronoma.[2]
Njeno interesovanje za astronomiju počelo je sa kišom meteora Perzeida 1919. koju je vidjela sa svojom majkom.[3] Godine 1928. diplomirala je matematiku s pohvalom. Zatim je nastavila raditi za opservatoriju Harvard Collegea, tražeći promjenjive zvijezde.[4] Godine 1938. dobila je titulu doktora nauka. Diplomirala je astronomiju na Radcliffe Collegeu,[5] a potom je bila angažovana 1948. kao astronomkinja na Univerzitetu Harvard. Na Harvardu je ostala do 1956. kada se preselila na Univerzitet Yale, gdje je ostala do penzionisanja 1975.[6]
Na Yaleu je krenula stopama Ide Barney, preuzimajući njen astrometrijski rad, a za koju je kasnije napisala "Poznavati [nju] je bilo zadovoljstvo, inspiracija i privilegija, kako na poslu, tako i u društvu."[7] Također je služila kao direktorica Opservatorije Maria Mitchell na ostrvu Nantucket od 1957. do 1978, gdje je vodila ljetne programe (od maja do oktobra) za više od 100 studenata, od kojih su mnogi nastavili uspješne karijere u astronomiji.[2] U svojim posljednjim godinama na Yaleu, predavala je osnovne kurseve astronomije studentima.
Sredinom 1950-ih, Hoffleit je radila kao konsultant Laboratorije za balistička istraživanja američke vojske u "Doplerovim redukcijama".[8]
Bila je glavni urednik Yaleovog "Kataloga sjajnih zvijezda". Katalog je zbir informacija o 9110 najsjajnijih zvijezda na nebu. Bila je koautor Opšteg kataloga trigonometrijskih zvjezdanih paralaksa, koji sadrži precizna mjerenja udaljenosti do 8112 zvijezda, informacije ključne za razumijevanje kinematike galaksije Mliječni put i evoluciju Sunčevog susjedstva. Sa Harlanom J. Smithom, otkrila je optičku varijabilnost prvog otkrivenog kvazara 3C 273.[9]
Godine 1988, dobila je nagradu George Van Biesbroeck od Američkog astronomskog društva za životnu službu u astronomiji. Od 7. do 8. marta 1997. Univerzitet Yale je bio domaćin simpozijuma u čast njenog 90. rođendana, posvećenog njenoj skoro 70-godišnjoj karijeri.[10]
Napunila je 100 godina 12. marta 2007. a umrla mjesec dana kasnije od komplikacija raka.[11]