Ovom članku potrebna je jezička standardizacija, preuređivanje ili reorganizacija. |
Edin Karamazov, rođ. Džananović (rođen 1965. godine u Zenici, SFR Jugoslavija) je bosanskohercegovački muzički umjetnik, gitarist i lautist bohemskog karaktera.[1] Štićenik Sergiu Celibidachea, počeo je svoju muzičku karijeru kao klasični gitarista prije nego što je počeo da svira baroknu lutnju, koju je studirao kod Hopkinsona Smitha na muzičkoj akademiji Schola Cantorum Basiliensis u Baselu, Švicarska. Djeluje skupa sa ansamblima kao što su Hesperion, L'Arpeggiata, Hilliard Ensemble, Mala Punica, Orpheus Chamber Orchestra kao i sa umjetnicima kao Andreas Scholl, Maria-Cristina Kiehr, Arianna Savall i Sting. Edin Karamazov svira nekoliko žičanih instrumenata iz različitih kultura i epoha i ostaje posvećen u istraživanju korištenja lutnje u modernoj muzici u vezi savremene improvizacije. Osim svoje samostalne karijere on uživa prateći pjevače različitih stilova i kulturnih naslijeđa.[2]
Karamazov je ostvario svoj prvi solo nastup kao lutenist 1998. godine, zamjenjujući u zadnjoj minuti legendarnog Juliana Breama. Od tada je postao jedan od najuzbudljivijih i harizmatičnih svirača lutnje današnjice. Njegovi uzbudljivi virtuozni nastupi na lutnji i gitari, sa repertoarom koji se kreće od klasika iz 16. vijeka do moderne muzike, pobrali su odlične kritike u Evropi i Americi. Kao solista nastupao je i snimao sa vodećim međunarodnim ranim muzičkim ansamblima i umjetnicima poput Hilliard Ensemble, Hesperion XX, Andreas Scholl, kao i sa britanskim rok muzičarem Stingom. Karamazov je savršen tumač i izvrstan tehničar na brojnim ranim i savremenim gudačkim instrumentima. Izuzetan je koncertni umjetnik pojavljujući se u brojnim važnim konertnim dvoranama, uključujući Amsterdam Concertgebouw, londonski Wigmore Hall, Berlinskoj filharmoniji, i Konzerthaus u Beču, između ostalih. Nastavljajući tradiciju iz svojih ranih dana on i dalje uživa u improvizovanim muzičkim nastupima na ulici.[2]
Njegovo muzičko stvaralaštvo uključuje dva CD-a za izdavačku kuću Decca, "Musicall Banquet" - zbirka pjesama na lutnji sa Andreasom Schollom i "Wayfaring Stranger" - narodne pjesme sa Andreasom Schollom. Njegov izuzetno uspješan album Songs from the Labyrinth sa Stingom u izdanju Deutsche Grammophon, ne samo da ga je učinio veoma poznatim daleko izvan granica svijeta tzv. rane muzike, nego je i pokrenuo novu " renesansu" u sviranju lutnje za 21. vijek.[2] Na CD su snimljene skoro sve pjesme od engleskog kompozitora Johna Dowlanda i jedna pjesma također od engleskog kompozitora Roberta Johnsona.[3]
Njegovi najnoviji snimci za Decca su objavljeni uz velikoj priznanje: "The Lute is Song" sadrži solo radove od Johanna Sebastiana Bacha, Leo Brouwera, Giovannija Zambonija i Carla Domeniconija. Tu su i arije od Georga Friedricha Händela sa Andreasom Schollom, djela Henry Purcella sa Renée Fleming, te narodna makedonska pjesma s makedonskom pjevačicom i tekstopiscem Kaliopi Bukle, kao i pjesma od Stinga odsvirana zajedno sa istoimenim muzičarem.[2] Sarađuje i s pjevačicom sevdalinki Amirom Medunjanin.[1]