Godina bez ljeta

Ljetne temperaturne nepravilnosti 1816., u odnosu na klimatologiju iz perioda 1971.-2000.

Kao godina bez ljeta se u Americi i Evropi označave neobično hladna 1816. godina.

Od početka meteorološkog dokumentiranja je to, do danas, najhladnija godina. U Sjedinjenim Američkim Državama također poznata kao Eighteen hundred and froze to death. Dok su januar i februar do neke mjere bili "standardni", u martu je počelo da zahladnjuje. U aprilu i maju je neprestano padala kiša. U junu i julu je u SADu svake noći mrzlo. U New Yorku je palo oko metar snijega. Evropu je pogodilo veliko nevrijeme a mnoge rijeke su bile preplavile. U Evropi je u augustu počelo da mrzne što je dovelo do velikih šteta u poljoprivredi.

1817te su cijene žitarica bile deset puta veće nego 1816te.

Uzrok

[uredi | uredi izvor]

Tek 1920te je američki naučnik William Humphreys postavio danas široko prihvaćenu hipotezu za taj klimatski fenomen. Prema njemu je vulkan Tamboru (Mount Tambora) u današnjoj Indoneziji bio kriv za godinu bez ljeta. Nakon erupcije tog vulkana od 5. do 15. aprila 1815. godine je došlo do takozvanog fenomena vulkanske zime. Sve to zahvaljujući pepelu i prašini koju je navedena erupcija izbacila u atmosferu i koji su spriječili prolazak sunčevih zraka do Zemlje. Hlađenje klime je trajalo sve do 1819. godine.

I drugi vulkani su bili aktivni u tom periodu te tako doprinijeli općem zahlađenju:

  1. La Soufrière na Saint Vincentu, Karibi 1812. godine
  2. Mayon na Filipinima 1814. godine

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]
Commons logo
Commons logo
Commons ima datoteke na temu: Godina bez ljeta