Park
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
 | Ovom članku potrebna je jezička standardizacija, preuređivanje ili reorganizacija. |
 | Ovaj članak obrađuje samo temu na lokalnom nivou i ne obrađuje globalno viđenje pojma Park. |
U 16. i 17. vijeku u Evropi je podignuto mnogo vrtova, uglavnom pod uticajem francuske i italijanske renesanse i baroka u geometrijskom, odnosno francuskom stilu koji se odlikuje velikim vodenim površinama i ogledalima, čistim, strogim, pravilnim geometrijskim oblicima partera i bogatstvom biljnog svijeta, sa specifičnim detaljima.
Najveći značaj za pejzažnu arhitekturu 18. i 19. vijeka ima pojava engleskog pejzažnog parka, koji je nastao uticajem kineske i japanske pejzažne umetnosti. Težnja za slobodom i slobodnim oblikovanjem uz podržavanje prirode bila je osnova djelovanja Williama Kenta, začetnika modernog pejzaža i njegovih sljedbenika. Sa ovom idejom nastali su mnogi poznati parkovi tog vremena. Moderan park 20. vijeka zadovoljava mnoge potrebe savremenog čovjeka. Ima ih mnogo, a savremeni park danas predstavlja mješavinu različitih stilova u umjetničkom i izvođačkom smislu. Pariz je grad sa 400 parkova i javnih vrtova.[nedostaje referenca] Parkovi su formirani u francuskom stilu, koju se odlikuje geometrijskim redom u formi i bogatstvom u izboru vegetacije. Sami po sebi predstavljaju romantična mjesta, ali i mjesta za opuštanje i sportske aktivnosti.
