Teobromin | ||
---|---|---|
Naziv lijeka | Teobromin | |
Druga imena | ksanteoza diurobromin 3,7-dimetilksantin | |
Grupa | Alkaloidi | |
| ||
ATC kodovi | C03BD01, R03DA07 | |
CAS registarski broj | 83-67-0 | |
| ||
Stručne informacije | ||
| ||
Ime po IUPAC 3,7-dimetil-1H-purin-2,6-dion | ||
Sumarna formula | C7H8N4O2 | |
Tačka topljenja | 357 °C[1] | |
Molarna masa | 180,164 g/mol | |
| ||
Metabolizam | hepatički | |
Poluvrijeme eliminacije | 7,1±0.7 sati | |
Izlučivanje | renalno (10% nepromijenjeno, ostalo kao metabolit) |
Teobromin (negdje i teobromid[2]), također poznat i kao ksanteoza,[3] je gorki alkaloid iz drveta kakaovca (Theobroma cacao). Ima hemijsku formulu C7H8N4O2. Nalazi se u čokoladi kao i brojim drugim prehrambenim artiklima, uključujući listove čaja i kola-orah. Pripada klasi metilksantina[4], u koju također spadaju slični spojevi poput teofilina i kofeina.[3] Jedina razlika između kofeina i teobromina je u metiliranom N1 atomu purinskog prstena kod kofeina, dok je za ovaj atom u teobrominu vezan vodik. Iako u svom nazivu sadrži -bromin, ne sadrži element brom. Naziv teobromin je izveden iz latinskog imena roda biljke kakaovca (Theobroma), a koji je dobio ime od grčkog korijena theo (Bog) i broma (hrana), u prenesenom značenju Božija hrana.[5] uz sufiks -in koji imaju svi alkaloidi i drugi bazični hemijski spojevi koji sadrže dušik.[6]
Teobromin je malo rastvorljiv u vodi (oko 330 mg/l). To je kristalni, gorki prah bez mirisa, a boja mu se može opisati kao bijela ili bezbojna.[7] Na nervni sistem kod čovjeka teobromin ima slične efekte kao i kofein međutim nešto slabije, tako da manjim dijelom pripada u homologni niz sa kofeinom. Teobromin je izomer sa teofilinom kao i sa paraksantinom. Svrstava se u dimetilksantine.[8]
Teobromine je prvi put otkrio ruski hemičar Aleksander Abramovič Voskresenski[9] 1841. godine[10] u zrnima kakaa. Spoj je prvi put sintetizirao Hermann Emil Fischer iz ksantina.[11][12]
Teobromin je primarni alkaloid pronađen u zrnima i drvetu kakaovca te u čokoladi. Količina teobromina u kakao prahu može varirati od 2%[13] do 10%. Veće koncentracije teobromina su uglavnom registrirane u tamnoj čokoladi u odnosu na mliječnu.[14] Također se može u manjim količinama naći i u kola-orasima (od 1-2,5%), bobicama guarane, božikovine (Ilex aquifolium) [15] i drugih vrsta iz roda Ilex (Ilex guayusa i Ilex paraguariensis) te u listovima čaja (Camellia sinensis)[16]
U 100g mliječne čokolade ima oko 205 mg teobromina[17] dok u 100g tamne čokolade ima oko 802 mg teobromina.[18] U prirodi, prosječna količina teobromina u zrnima kakaa iznosi između 1% i 3,35%.[19]
Biljke s najvećim[19] količinama teobromina su:
Prosječne koncentracije teobromina u kakau, rogaču i njihovim proizvodima:[20]
Stavka | Srednji sadržaj tebromina (10−3) |
---|---|
Kakao | 20,3 |
Žitarice kakaa | 0,695 |
Čokoladno pecivo | 1,47 |
Čokoladni prelivi | 1,95 |
Napici od kakaa | 2,66 |
Sladoled od čokolade | 0,621 |
Čokoladno mlijeko | 0,226 |
Proizvodi od rogača | 0,000–0,504 |
U modernoj medicini, teobromin se koristi kao vazodilator (širi krvne sudove), diuretik (pomaže pri izlučivanju urina) i stimulator rada srca[3] On povećava proizvodnju urina. Zbog ovog diuretičnog efekta i mogućnosti da proširi krvne sudove, teobromin se koristi za snižavanje visokog krvnog pritiska.[21] Prema navodima Američkog časopisa za kliničku ishranu tradicionalna upotreba teobromina kao tretmana za druge probleme u krvotoku uključujući aterosklerozu, određene vaskularne bolesti, anginu pectoris i visoki krvni pritisak (hipertenziju) bi se trebala razmotriti u novijim naučnim studijama.[22]
Nakon što je otkriven u drugoj polovini 19. vijeka, teobromin se počeo upotrebljavati od 1916., kada je preporučen kao tretman za edem (nateknuće dijelova tijela zbog zadržavanja vode), sifilične napade angine pectoris i degenerativnu anginu.[23] U ljudskom tijelu, nivo teobromina se smanjuje za polovinu za 6 do deset sati nakon uzimanja.[21]
Teobromin se koristio i u eksperimentima u vezi deformacija kod novorođenčadi koji su vršeni na miševima i zečevima. Uočeno je smanjenje težine fetusa kod zečeva nakon što su nasilno hranjeni, ali ne i nakon naknadne primjene teobromina. Deformacije mladunčadi kod pacova nisu uočene.[24] Patentirane su moguće buduće primjene teobromina u području prevencije raka.[25]
|isbn=
: invalid character (pomoć).
|coauthors=
zanemaren (prijedlog zamjene: |author=
) (pomoć) ISBN 978-0-8133-3159-1
|coauthors=
zanemaren (prijedlog zamjene: |author=
) (pomoć)
|coauthors=
zanemaren (prijedlog zamjene: |author=
) (pomoć)
|month=
zanemaren (pomoć)