Jos Boys és arquitecta, activista, educadora i escriptora britànica.[1][2] Va ser membre fundadora de Matrix Feminist Design Co-operative i coautora del seu llibre de 1984 Making Space: Women and the Man-Made Environment (Pluto Press 1984).[3] Des del 2008 és codirectora de The DisOrdinary Architecture Project[4] amb l'artista discapacitat Zoe Partington,[5] una plataforma dirigida per persones amb discapacitat que treballa amb artistes amb discapacitat per explorar noves maneres de pensar en la discapacitat en l'arquitectura i el discurs del disseny i la pràctica.[6][7][8][9]
Els seus llibres Doing Disability Differently: an Alternative Handbook on Architecture, Dis/ability and Designing for Everyday Life (Routledge 2014)[10][11][12] i Disability, Space, Architecture: A Reader (Routledge 2017)[13] han esdevindran textos clau en aquest camp, i aquest últim s'anomena "una reunió brillant de textos, tant sintètics com sorprenents [que] s'haurien d'ensenyar a tots els programes d'arquitectura i disseny, i que podria convertir-se en el nou text estàndard per als cursos d'estudis interdisciplinaris de la discapacitat en general" (Susan Schweik, professora d'estudis d'anglès i discapacitat, UC Berkeley).[14]
Ha impartit nombroses conferències internacionals, com ara el Design Museum London (2019),[15] Melbourne University School of Design (2019),[16] University of Innsbruck (2019),[17] Yale University School of Architecture (2018),[18] Victoria and Albert Museum (2018),[19] Universitat Aarhus de Copenhaguen (2017), Architectural Association London (2016),[20] University of the Arts, Londres (2016) i l'Institut Taylor, Universitat de Calgary (2016).
Jos ha estat professora visitant a les universitats metropolitanes d'Ulster i Londres,[21] és experta en entorns construïts del Consell de Disseny (BEE) i membre de la Royal Society of Arts.
Jos Boys treballa a la The Bartlett Faculty of Built Environment, University College de Londres i és directora del curs del màster en entorns d'aprenentatge.[1] Abans d'això, va treballar durant més de 10 anys com a consultora i investigadora independent de l'entorn d'aprenentatge; i ha escrit extensament sobre les complexes i sovint controvertides interrelacions entre pedagogies, desenvolupament acadèmic, polítiques i estratègies institucionals, planificació i gestió d'instal·lacions i disseny d'edificis.[22] També ha treballat com a educadora[1][21] en arquitectura i disciplines relacionades a moltes institucions tant al Regne Unit com internacionalment, i com a desenvolupadora acadèmica i dissenyadora d'instruccions. En això, així com en tot el seu activisme de disseny basat en la comunitat,[22] hi ha un interès particular en com millorar la nostra comprensió de les pràctiques socials, materials i espacials quotidianes, en suport dels més desfavorits de la societat. Tot el seu treball explora com podem actuar des de diferents perspectives i agendes per discutir i millorar els entorns construïts de manera col·laborativa.[23][24]
Jos Boys va obtenir la seva llicenciatura a la Bartlett School UCL (llavors anomenada School of Environmental Studies) i té un màster en Estudis Avançats d'Arquitectura (UCL 1981) i Fotografia (Universitat De Montfort 2003). Va obtenir el seu doctorat a la Facultat d'Estudis Urbans i Regionals de la Universitat de Reading amb el títol “Concrete Visions? Examining inter-relationships between life in England 1830 – 1980” el 2001.[1] Originàriament formant-se com a periodista d'arquitectura per a la revista Building Design,[22] també va emprendre projectes al Greater London Council (GLC) escrivint orientació sobre dones i planificació; i al Women's Design Service[11][25] on va ser treballadora de desenvolupament, amb les cofundadores Vron Ware, Sue Cavanagh i Wendy Davis. Al llarg de la seva vida, Jos Boys ha estat involucrada amb moltes xarxes feministes i relacionades, inclosa Cutting Edge,[26] un grup de recerca feminista transdisciplinari que explora noves tecnologies de disseny, amb seu a la Universitat de Westminster (1995 - 2001), i l'espai feminista. grup de pràctiques Taking Place (2000 -).[27][28][29][30][31][32]
Matrix Open Feminist Architecture Archive (MOFAA) (2020 -): un recurs d'aprenentatge en línia que reuneix recursos d'arxiu de Londres dels anys vuitanta, projectat per explorar les complexes relacions entre diferents tipus de cossos, espais i arquitectura.[33]
Architecture Beyond Sight (ABS): el co-disseny, desenvolupament i implementació d'un curs d'estudi de la fundació d'arquitectura per a persones cegues i amb discapacitat visual (una col·laboració entre The DisOrdinary Architecture Project i The Bartlett UCL) (2018 -)[34][35][36][37][38]
Disabled Artists Making Dis/Ordinary Spaces (DAMD/OS): una sèrie de col·laboracions innovadores i provocadores entre artistes amb discapacitat i educadors d'entorns construïts a través de 10 cursos d'arquitectura, interiorisme i entorn construït a Anglaterra. (2017-19).[39]
Making Discursive Spaces: una col·laboració de prototipatge que reuneix artistes amb discapacitat i sords amb estudiants d'interiorisme a l'Escola d'Arquitectura i Disseny de la Universitat de Brighton (2008).[40]
A Sense of Place: desenvolupament d'àudiodescripcions d'edificis i objectes per a persones cegues i amb discapacitat visual com a part de la RIBA Architecture Week i del London Festival of Architecture (2007); en col·laboració amb la Universitat de Brighton i VocalEyes.[41]
La recerca, l'escriptura i l'ensenyament de Jos Boys es preocupen per entendre la construcció social de l'educació i les pràctiques "normals" d'arquitectura i disseny; i sobre el co-desenvolupament de formes alternatives de producció d'espais construïts que en canvi parteixin de la diferència, de les percepcions i experiències dels grups marginats, ja sigui en l'educació o en altres espais.[20][1][21] Encara hi ha una manca de comprensió teòrica sobre com funciona l'espai construït, o les seves complexes relacions amb diverses ocupacions, ja sigui per viure, treballar o aprendre.[11][3] Totes les col·leccions coeditades per a nois tenen com a objectiu obrir múltiples perspectives i veus, per compartir enfocaments i actituds; reflexionar críticament sobre diferents supòsits; i treballar conjuntament per construir millors models d'arquitectura com a disciplina que es basa en la justícia social, espacial i material.[3]
Discapacitat i Arquitectura
The DisOrdinary Architecture Project: A Handy Guide for Doing Disability Differently in Architecture and Urban Design a The Funambulist 19 The Space of Ableism (setembre-octubre de 2018)
Discapacitat, espai, arquitectura: A Reader (ed.) (Routledge 2017)
"Cripping Spaces? On Dis/abling Phenomenology in Architecture” a Bryan E. Norwood (Ed) Número especial: Phenomenology against architectural phenomenology LOG 42 (2017)
“Invisibility Work? How starting from dis/ability challenges normative social, spatial and material practices”. A Frichot, H., Gabreilsson, c., i Runting, H. (eds). Architecture and Feminisms (Routledge/AHRA 2017)
"Space, place and 'carefull' designing for everyday life" a Bates, C., Imrie, R. i Kulman, K. (Eds) Design as caring in an urban world (Wiley-Blackwell 2016)
"The dis/ordinary spaces of disability and gender" a Soldatic, K., i Johnson, K. (Eds) Disability and Rurality: Identity, Gender and Belonging (Routledge 2016)
Doing Disability Differently: an alternative handook of architecture, dis/ability, and designing for everyday life (Routledge 2014)
Entorns d'aprenentatge
“Finding the spaces in-betwwen; learning as a social and material practice” a Carvalho, L., Goodyear P. i De Laat, M. (eds) Place-Based Spaces for Networked Learning (Routledge, 2015)
Building Better Universities: Strategies, Spaces, Technologies (Routledge 2014)
Developing Research Methods for Analyzing Learing Spaces That Can Inform Institutional Missions of Learning and Engagement. Premi Perry Chapman per a la recerca en espais d'aprenentatge (Society of College and University Planners 2013). Escrit amb Clare Melhuish i Angelina Wilson.
Museums and Higher Education working together: Challenges and Oportunities (Ashgate 2013) Coeditat amb Anne Boddington i Catherine Speight.
Reshaping Learning: a critical reader. The future of learning spaces in post-compulsory education (Sense Publishers 2011). Coeditat amb Anne Boddington.
Towards Creative Learning Spaces: Re-thinking the Architecture of Post-Compulsory Education (Routledge 2010)
"Creative Differences: deconstructing the conceptural learning spaces of Higher Education and Museums" a Cook et al. (eds) Museums and Design Education: Looking to Learn, Learning to See, (Ashgate, 2009)
The e-Revolution and Post-Compulsory Education; Using e-business models to deliver quality education (Routledge 2008) Coeditat amb Peter Ford (2008)
Feminisme i Arquitectura
“Revealing Work. Interrogating artifacts to (re) view histories of feminist architectural practice.” A Architecture and Culture JournalSpecial Issue: Architecture and Feminisms (Taylor and Francis 2017) Written with Julia Dwyer.
“Windows on the World? (or why we might be using the wrong frames): Architecture, identity and the new technologies” a Cutting Edge (eds.) Digital Desires (I.B.Tauris Press, 2000)
“Positions in the landscape? Gender, material and virtual space” a Cutting Edge (eds.) Desire by Design?Body, territory and the new technologies (I.B Tauris Press, 1999)
“Beyond Metaphors and Maps; re-thinking architecture and gender” a Rosa Ainley (ed.) New Frontiers Space, Bodies and Gender (Routledge, 1998)
“(Mis)Representing Society; problems in making social meanings through architecture” a Mo Dodson and Jerry Palmer (eds.) Design and Aesthetics (Routledge 1996)
“Neutral Gazes and Knowable Objects” a Duncan McCorquodale et al. (eds.) Desiring Practices (Black Dog Press 1996)
“Women and the Designed Environment; dealing with difference” a Sophie Bowbly (ed.) Built Environment Vol16, No 4 1990 pp249 –256 (1990)
“From Alcatraz to the OK Corral; Postwar British Housing Design” a Attfield and Kirkham (Eds) A View from the Interior: Feminism, women and design (Women's Press 1989)
“Is there a feminist analysis of architecture?” a Sophie Bowbly (ed.) Built Environment Vol. 10 no1 Nov. pp25–34 (1986)
Making Space: Women and the Man-made Environment (Pluto Press 1984). Coautora amb Matrix Feminist Architecture Collective.
↑ 1,01,11,21,31,4UCL. «Dr Jos Boys» (en anglès). The Bartlett Real Estate Institute, 31-10-2018. Arxivat de l'original el 2020-08-08. [Consulta: 28 maig 2020].
↑Wright, Tim Powell. «Jos Boys» (en anglès). Melbourne School of Design, 17-10-2019. [Consulta: 28 maig 2020].
↑ 11,011,111,2Boys, Jos.. Doing disability differently : an alternative handbook on architecture, dis/ability and designing for everyday life. Routledge, 2014. ISBN 978-1-317-69382-6. OCLC881034949.
↑UCL. «Inclusive Practices» (en anglès). The Bartlett Real Estate Institute, 09-03-2020. Arxivat de l'original el 2022-02-02. [Consulta: 22 juny 2020].