Arddull bensaernïol boblogaidd yn Ymerodraeth Brydeinig (1901 i 1910) yw pensaernïaeth Edwardaidd. Gellir disgrifio pensaernïaeth hyd at y flwyddyn 1914 hefyd yn yr arddull hon.[1]
Yn gyffredinol, mae pensaernïaeth Edwardaidd yn llai addurnol na phensaernïaeth Fictoraidd,[2] ar wahân i is-arddull, a ddefnyddid ar gyfer adeiladau mawr, a elwir yn bensaernïaeth Faróc Edwardaidd.
Mae'r Gymdeithas Fictoraidd yn ymgyrchu i warchod pensaernïaeth a adeiladwyd rhwng 1837 a 1914, ac felly mae'n cynnwys pensaernïaeth Edwardaidd yn ogystal â phensaernïaeth Fictoraidd o fewn ei chylch gwaith.[3]
Dylanwadwyd nodweddion yr arddull Baróc Edwardaidd o ddwy brif ffynhonnell: pensaernïaeth Ffrainc yn ystod y 18fed ganrif, a phensaernïaeth Syr Christopher Wren yn Lloegr yn ystod yr 17eg - rhan o Faróc Lloegr. Am y rheswm hwn weithiau cyfeirir at Baróc Edwardaidd fel "Wrenaissence". Roedd Syr Edwin Lutyens yn pleidiwr pwysig, yn ddylunio llawer o adeiladau masnachol yn y steil a alwai'n y 'Grand Style' yn ystod y 1910au hwyr a'r 1920au. Mae'r cyfnod hwn o hanes pensaernïol Prydain yn cael ei ystyried yn un arbennig o ôl-syllol, oherwydd datblygodd ar yr un pryd ag Art Nouveau modern.
Mae manylion nodweddiadol pensaernïaeth Baróc Edwardaidd yn cynnwys:
golwg wedi rhydu, fel arfer yn fwy eithafol ar y lefel isod, yn aml yn datblygu i mewn i, ac yn gorliwio, voussoirs yr agoriadau bwaog (sy'n deillio o fodelau Ffrengig);
pafiliynau gyda toeau cromennog, gyda twr ganolog yn creu silwét to bywiog;
elfennau Baróc Eidalaidd fel maenau clo wedi'u gorliwio, pedimentau bwa cylchrannol, ac amgylchoedd ffenestri megis bloc wedi rhydu;
colonnadau o golofnau (weithiau mewn parau) yn y drefn ïonig a thyrau cromennog wedi'u modelu'n debyg i Coleg y Llynges Frenhinol yn Greenwich gan Wren.
Mae rhai adeiladau Baróc Edwardaidd yn cynnwys manylion wedi eu ysbrydoli o ffynonellau eraill, megis talcenni Iseldireg yng Ngwesty Piccadilly gan Norman Shaw yn Llundain.
Lliw: defnyddiwyd lliwiau ysgafnach; roedd y defnydd o oleuadau nwy ac yn ddiweddarach trydan yn peri i ddylunwyr fod yn llai pryderus am yr angen i guddio huddygl ar waliau o'i gymharu â phensaernïaeth o oes Fictoria.[2]
Patrymau: "Roedd patrymau addurniadol yn llai cymhleth; roedd y papur wal a'r dyluniadau llenni'n fwy plaen."[2]
Annibendod: "Roedd llai o annibendod nag yn oes Victoria. Efallai bod addurniadau wedi'u grwpio yn hytrach na'u gosod ym mhob man."