Καμίλο Σίτε | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Camillo Sitte (Γερμανικά) |
Γέννηση | 17 Απριλίου 1843[1][2][3] Βιέννη[4][5][6] |
Θάνατος | 16 Νοεμβρίου 1903[1][2][3] και 11 Νοεμβρίου 1903[7] Βιέννη[8][6] |
Υπηκοότητα | Κισλεϊθανία |
Σπουδές | Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Βιένης |
Γονείς | Franz Sitte |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ιδιότητα | αρχιτέκτονας, ζωγράφος, διδάσκων πανεπιστημίου και πολεοδόμος |
δεδομένα ( ) |
Ο Καμίλο Σίτε (Camillo Sitte) (17 Απριλίου 1843 – 16 Νοεμβρίου 1903) ήταν Αυστριακός αρχιτέκτονας γιος του επίσης αρχιτέκτονα Φραντς Σίτε. Γεννήθηκε και πέθανε στη Βιέννη, όπου και διαμόρφωσε τη βάση του θεωρητικού και πρακτικού έργου του. Παρόλο που εκπαιδεύτηκε στην αρχιτεκτονική και είχε ισχυρό καλλιτεχνικό υπόβαθρο, βρήκε εν τούτοις εξέχουσα θέση ως ερευνητής και πανεπιστημακός. Ίδρυσε την Camillo Sitte Lehranstalt και την Camillo Sitte Gasse στη Βιέννη. Γιος του ήταν ο αρχιτέκτονας Σίγκφριντ Σίτε (1876–1945)[9]. Ο Σίτε διηύθυνε την Πολυτεχνική Σχολή της Βιέννης και λίγο πριν τον θάνατό του, ίδρυσε το περιοδικό Der Städtebau ("Το κτίσιμο της πόλης", πρώτο τεύχος 1904)[10].
Εργάστηκε σε μια περίοδο έντονων αλλαγών στις ευρωπαϊκές πόλεις όπου οικονομικοί παράγοντες, τα δίκτυα αποχέτευσης και τα δίκτυα μεταφοράς έγιναν οι ισχυρότεροι παράγοντες επίδρασης στον σχεδιασμό της πόλης, ο πολεοδομικός προγραμματισμός της οποίας γινόταν ως άσκηση επί χάρτου και όχι επί τόπου στον δρόμο ή την πλατεία. Ο Σίτε έδωσε έμφαση στη δημιουργίας μιας ακανόνιστης αστικής δομής με ευρύχωρες πλατείες, μνημεία και άλλα αισθητικά στοιχεία[11]
Ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη επισκεπτόμενος πόλεις στην Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, καθώς και την Αυστρία. Μέσα από τα ταξίδια του ο Σίτε παρατήρησε πως οι πόλεις είχαν αφ' εαυτών αναπτύξει και καθιερώσει ένα σύνολο αρχών με τις οποίες πίστευε ο ίδιος ότι θα έπρεπε να σχεδιάζονται οι πόλεις. Αυτές οι ιδέες βασίζονταν κυρίως στην πλατεία και συναφείς δημόσιους χώρους και παρουσιάστηκαν στο έργο του Der Städtebau nach seinen künstlerischen Grundsätzen (Πολεοδομία σύμφωνα με τις Καλλιτεχνικές Αρχές).
Το βιβλίο του ασχολείται κυρίως με επικράτηση του τεχνικού τρόπου σχεδιασμού εις βάρος παραδοσιακών καλλιτεχνικών μεθόδων. Ενώ ο Σίτε εξετάζει την απώλεια αυτών των καλλιτεχνικών μεθόδων και τεχνικών, την οποία βίωσε κατά τη διάρκεια των συχνών ταξιδιών του σε όλη την Ευρώπη, εντέλει αποδέχεται ότι απαιτούνται σύγχρονες τεχνικές στον σχεδιασμό της πόλης, με ιδιαίτερη έμφαση στην αύξηση των επιπέδων της υγιεινής και της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας[12].
Οι μοντερνιστές απέρριψαν τις ιδέες του και ο Λε Κορμπυζιέ είναι γνωστός για την συνολική απόρριψη του έργου του[13]. Παρόλα αυτά το έργο του χρησιμοποιείται συχνά ως κριτική του μοντερνιστικού κινήματος στην αρχιτεκτονική, και η σημασία του τονίστηκε από το μεταμοντέρνο κίνημα της δεκαετίας του '60[14].