Λουίζα | |
---|---|
Πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου Δούκισσα του Αργκάυλ | |
Η Πριγκίπισσα Λουίζα σε πίνακα του 1915 | |
Γέννηση | 18 Μαρτίου 1848 Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, Λονδίνο |
Θάνατος | 3 Δεκεμβρίου 1939 (91 ετών) Παλάτι του Κένσινγκτον, Λονδίνο |
Τόπος ταφής | 12 Δεκεμβρίου 1939 Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, Κάστρο του Ουίνδσορ 13 Μαρτίου 1940 Φρόγκμορ, Ουίνδσορ, Μπέρκσιρ |
Σύζυγος | Τζον Κάμπελ, 9ος Δούκας του Αργκάυλ |
Πλήρες όνομα | |
Λουίζα Καρολίνα Αλβέρτα Αγγλικά: Louisa Caroline Alberta | |
Οίκος | Σαξ-Κόμπουργκ και Γκότα |
Πατέρας | Αλβέρτος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα |
Μητέρα | Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Η Λουίζα, Δούκισσα του Αργκάιλ (Louise, Duchess of Argyll, 18 Μαρτίου 1848 - 3 Δεκεμβρίου 1939) ήταν το έκτο παιδί και η τέταρτη κόρη της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Αλβέρτου της Σαξονίας-Κοβούργου-Γκότα.[1][2][3]
Η Λουίζα Καρολίνα Αλβέρτα γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1848 στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο και βαπτίσθηκε στις 13 Μαΐου του ίδιου έτους από τον Αρχιεπίσκοπο του Κάντερμπερυ, Τζον Σάμνερ.[2][4][5]
Όπως και τα άλλα αδέλφια της, η Λουίζα ανατράφηκε με το αυστηρό πρόγραμμα εκπαίδευσης που σχεδίασε ο πατέρας της και ο φίλος του, Κρίστιαν Φρίντριχ φον Στόκμαρ.[2] Τα μικρά παιδιά του διδάσκονταν πρακτικά καθήκοντα, όπως μαγείρεμα, γεωργία, οικιακές εργασίες και ξυλουργική.[2] Η Λουίζα περιεγράφηκε ως ένα έξυπνο και ταλαντούχο παιδί, με ταλέντα στην ζωγραφική [6] και τον χορό.[7] Θεωρήθηκε επίσης το αγαπημένο παιδί του πατέρα της.[8]
Μετά το θάνατο του πρίγκηπα Αλβέρτου το 1861, η Βικτωρία συνέχισε τα σχέδια που είχε εκείνος για τα παιδιά τους.[2][9] Η ίδια η Βασίλισσα ήταν πολύ δυστυχισμένη και το παρατεταμένο πένθος της εκνεύρισε τη Λουίζα.[10] Για τα δέκατα έβδομα γενέθλιά της το 1865, η Λουίζα ζήτησε να ανοίξει η αίθουσα χορού για μια χορευτική παράσταση, κάτι που δεν είχε εκτελεστεί από το θάνατο του Αλβέρτου. Το αίτημά της απορρίφθηκε και η πλήξη της με την καθημερινή ρουτίνα του παλατιού ενοχλούσε τη μητέρα της, η οποία θεωρούσε τη Λουίζα αδιάκριτη και επιθετική.[11]
Η Βασίλισσα έκανε συνήθεια να διορίζει ως γραμματέα της, την μεγαλύτερη ανύπαντρη κόρη της, μια θέση που η Λουίζα ανέλαβε το 1866, στη θέση της μεγαλύτερης αδερφής της, Έλενας. Παρά τους φόβους της Βασίλισσας ότι η Λουίζα θα ήταν αδιάκριτη, εκείνη έμεινε ευχαριστημένη από τις υπηρεσίες της κόρης της, την οποία είχε χαρακτηρίσει αργότερα ως έξυπνη, ανιδιοτελή, στοργική και άτομο ισχυρού χαρακτήρα.[2][12]
Ως κόρη της Βασίλισσας, η Λουίζα ήταν μια επιθυμητή νύφη, καθώς αναφέρεται ότι ήταν η πιο όμορφη κόρη της Βικτωρίας από σύγχρονους και σημερινούς βιογράφους.[11][13][14] Ωστόσο, κατηγορήθηκε από τον Τύπο για ρομαντικές υποθέσεις[15]. Αυτό, σε συνδυασμό με τον φιλελευθερισμό και τον φεμινισμό της, ώθησε τη Βασίλισσα να της βρει σύζυγο. Η επιλογή έπρεπε να ταιριάζει στη Βασίλισσα καθώς και στη Λουίζα και η Βασίλισσα επέμεινε ότι ο σύζυγός της θα έπρεπε να ζει κοντά της. Διάφοροι μνηστήρες προτάθηκαν από κορυφαίους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης.
Η Λουίζα απέρριψε όλους τους μνηστήρες και παντρεύτηκε τον Τζον Κάμπελ, διάδοχο του Δουκάτου του Αργκάυλ. Όμως, παρά την καλή αρχή, ο γάμος τους δεν ήταν ευτυχισμένος, εξαιτίας κυρίως της ατεκνίας τους και των περιορισμών στις δραστηριότητές τους από τη Βασίλισσα.[16][17] Πολλές φορές έμεναν σε ξεχωριστά σπίτια.[18] Ο Τζον είχε επίσης κακή σχέση με τον αδερφό της Λουίζας, Πρίγκιπα της Ουαλίας, που δεν αποδέχθηκε ποτέ τον γάμο τους.[19]
Η σχέση της Λουίζας με τις δύο αδερφές που ήταν πιο κοντά στη Βασίλισσα, τη Βεατρίκη και την Έλενα, χειροτέρεψε. Η Βεατρίκη παντρεύτηκε τον ψηλό και όμορφο Ερρίκο του Μπάττεμπεργκ το 1885 και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Η Λουίζα, λέγεται πως ζήλευε την αδελφή της. Ο βιογράφος της Βεατρίκης, Μάθιου Ντέννισον, ισχυρίζεται ότι σε αντίθεση με τη Βεατρίκη, η Λουίζα παρέμεινε εντυπωσιακά όμορφη και μετά τα σαράντα[20]. Ωστόσο, η Βεατρίκη απολάμβανε μια ικανοποιητική σχέση με τον δημοφιλή σύζυγό της, σε αντίθεση με τη Λουίζα.[21] Μετά τον θάνατο του Ερρίκου το 1896, η Λουίζα έγραψε ότι: «εκείνος [ο Ερρίκος] ήταν σχεδόν ο καλύτερος φίλος που είχα - και μου λείπει περισσότερο από ό,τι μπορώ να πω».[22] Επιπλέον, η Λουίζα ανακοίνωσε ότι ήταν η εμπιστευόμενή του και ότι η Βεατρίκη δεν σήμαινε τίποτα για αυτόν.[23]
Η Λουίζα ήταν αποφασισμένη να θεωρηθεί ως συνηθισμένος άνθρωπος και όχι ως μέλος της βασιλικής οικογένειας. Όταν ταξίδευε στο εξωτερικό, χρησιμοποίησε συχνά το ψευδώνυμο "κυρία Κάμπελ".[24]
Η υγεία του συζύγου της συνέχισε να επιδεινώνεται. Η Λουίζα τον νοσηλευόταν με αφοσίωση από το 1911. Αυτά τα χρόνια η Λουίζα και ο σύζυγός της ήταν πιο κοντά από ποτέ.[11] Εκείνος, έχοντας αναπτύξει βρογχικά προβλήματα που ακολουθούνται από διπλή πνευμονία, πέθανε στις 2 Μαΐου 1914[25]. Μετά το θάνατό του, η Λουίζα είχε μια νευρική κατάρρευση και υπέφερε από έντονη μοναξιά, γράφοντας σε έναν φίλο λίγο αργότερα: «Η μοναξιά μου χωρίς τον Δούκα είναι τρομερή, αναρωτιέμαι τι να κάνει τώρα!»[26]
Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο Παλάτι του Κένσινγκτον, καταλαμβάνοντας δωμάτια δίπλα στην αδελφή της Βεατρίκη.[2] Έκανε περιστασιακές δημόσιες εμφανίσεις μαζί με τη βασιλική οικογένεια, καθώς η υγεία της επιδεινωνόταν. Η τελευταία της δημόσια εμφάνιση έγινε το 1937 στην έκθεση Οικιακών Τεχνών και Βιομηχανιών. Πέθανε στης 3 Δεκεμβρίου 1939 σε ηλικία 91 ετών.[2], φορώντας το νυφικό πέπλο που είχε φορέσει 70 χρόνια πριν.[27] Στις 8 Δεκεμβρίου το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της τοποθετήθηκαν στις 12 Δεκεμβρίου στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου.[2] Στις 13 Μαρτίου 1940 μεταφέρθηκαν στο Βασιλικό Κοιμητήριο του Φρόγκμορ, κοντά στο Ουίνδσορ.[2]
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Princess Louise, Duchess of Argyll της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |