Λουίζα του Ηνωμένου Βασιλείου (1848-1939)

Λουίζα
Πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου
Δούκισσα του Αργκάυλ
Η Πριγκίπισσα Λουίζα σε πίνακα του 1915
Γέννηση18 Μαρτίου 1848
Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, Λονδίνο
Θάνατος3 Δεκεμβρίου 1939 (91 ετών)
Παλάτι του Κένσινγκτον, Λονδίνο
Τόπος ταφής12 Δεκεμβρίου 1939
Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, Κάστρο του Ουίνδσορ
13 Μαρτίου 1940
Φρόγκμορ, Ουίνδσορ, Μπέρκσιρ
ΣύζυγοςΤζον Κάμπελ, 9ος Δούκας του Αργκάυλ
Πλήρες όνομα
   Λουίζα Καρολίνα Αλβέρτα
Αγγλικά: Louisa Caroline Alberta
ΟίκοςΣαξ-Κόμπουργκ και Γκότα
ΠατέραςΑλβέρτος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
ΜητέραΒικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Η Λουίζα, Δούκισσα του Αργκάιλ (Louise, Duchess of Argyll, 18 Μαρτίου 1848 - 3 Δεκεμβρίου 1939) ήταν το έκτο παιδί και η τέταρτη κόρη της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Αλβέρτου της Σαξονίας-Κοβούργου-Γκότα.[1][2][3]

Η Λουίζα Καρολίνα Αλβέρτα γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1848 στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο και βαπτίσθηκε στις 13 Μαΐου του ίδιου έτους από τον Αρχιεπίσκοπο του Κάντερμπερυ, Τζον Σάμνερ.[2][4][5]

Όπως και τα άλλα αδέλφια της, η Λουίζα ανατράφηκε με το αυστηρό πρόγραμμα εκπαίδευσης που σχεδίασε ο πατέρας της και ο φίλος του, Κρίστιαν Φρίντριχ φον Στόκμαρ.[2] Τα μικρά παιδιά του διδάσκονταν πρακτικά καθήκοντα, όπως μαγείρεμα, γεωργία, οικιακές εργασίες και ξυλουργική.[2] Η Λουίζα περιεγράφηκε ως ένα έξυπνο και ταλαντούχο παιδί, με ταλέντα στην ζωγραφική [6] και τον χορό.[7] Θεωρήθηκε επίσης το αγαπημένο παιδί του πατέρα της.[8]

Η πριγκίπισσα Λουίζα κατά τη δεκαετία του 1860.

Μετά το θάνατο του πρίγκηπα Αλβέρτου το 1861, η Βικτωρία συνέχισε τα σχέδια που είχε εκείνος για τα παιδιά τους.[2][9] Η ίδια η Βασίλισσα ήταν πολύ δυστυχισμένη και το παρατεταμένο πένθος της εκνεύρισε τη Λουίζα.[10] Για τα δέκατα έβδομα γενέθλιά της το 1865, η Λουίζα ζήτησε να ανοίξει η αίθουσα χορού για μια χορευτική παράσταση, κάτι που δεν είχε εκτελεστεί από το θάνατο του Αλβέρτου. Το αίτημά της απορρίφθηκε και η πλήξη της με την καθημερινή ρουτίνα του παλατιού ενοχλούσε τη μητέρα της, η οποία θεωρούσε τη Λουίζα αδιάκριτη και επιθετική.[11]

Η Βασίλισσα έκανε συνήθεια να διορίζει ως γραμματέα της, την μεγαλύτερη ανύπαντρη κόρη της, μια θέση που η Λουίζα ανέλαβε το 1866, στη θέση της μεγαλύτερης αδερφής της, Έλενας. Παρά τους φόβους της Βασίλισσας ότι η Λουίζα θα ήταν αδιάκριτη, εκείνη έμεινε ευχαριστημένη από τις υπηρεσίες της κόρης της, την οποία είχε χαρακτηρίσει αργότερα ως έξυπνη, ανιδιοτελή, στοργική και άτομο ισχυρού χαρακτήρα.[2][12]

Ως κόρη της Βασίλισσας, η Λουίζα ήταν μια επιθυμητή νύφη, καθώς αναφέρεται ότι ήταν η πιο όμορφη κόρη της Βικτωρίας από σύγχρονους και σημερινούς βιογράφους.[11][13][14] Ωστόσο, κατηγορήθηκε από τον Τύπο για ρομαντικές υποθέσεις[15]. Αυτό, σε συνδυασμό με τον φιλελευθερισμό και τον φεμινισμό της, ώθησε τη Βασίλισσα να της βρει σύζυγο. Η επιλογή έπρεπε να ταιριάζει στη Βασίλισσα καθώς και στη Λουίζα και η Βασίλισσα επέμεινε ότι ο σύζυγός της θα έπρεπε να ζει κοντά της. Διάφοροι μνηστήρες προτάθηκαν από κορυφαίους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης.

Η Λουίζα απέρριψε όλους τους μνηστήρες και παντρεύτηκε τον Τζον Κάμπελ, διάδοχο του Δουκάτου του Αργκάυλ. Όμως, παρά την καλή αρχή, ο γάμος τους δεν ήταν ευτυχισμένος, εξαιτίας κυρίως της ατεκνίας τους και των περιορισμών στις δραστηριότητές τους από τη Βασίλισσα.[16][17] Πολλές φορές έμεναν σε ξεχωριστά σπίτια.[18] Ο Τζον είχε επίσης κακή σχέση με τον αδερφό της Λουίζας, Πρίγκιπα της Ουαλίας, που δεν αποδέχθηκε ποτέ τον γάμο τους.[19]

Η σχέση της Λουίζας με τις δύο αδερφές που ήταν πιο κοντά στη Βασίλισσα, τη Βεατρίκη και την Έλενα, χειροτέρεψε. Η Βεατρίκη παντρεύτηκε τον ψηλό και όμορφο Ερρίκο του Μπάττεμπεργκ το 1885 και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Η Λουίζα, λέγεται πως ζήλευε την αδελφή της. Ο βιογράφος της Βεατρίκης, Μάθιου Ντέννισον, ισχυρίζεται ότι σε αντίθεση με τη Βεατρίκη, η Λουίζα παρέμεινε εντυπωσιακά όμορφη και μετά τα σαράντα[20]. Ωστόσο, η Βεατρίκη απολάμβανε μια ικανοποιητική σχέση με τον δημοφιλή σύζυγό της, σε αντίθεση με τη Λουίζα.[21] Μετά τον θάνατο του Ερρίκου το 1896, η Λουίζα έγραψε ότι: «εκείνος [ο Ερρίκος] ήταν σχεδόν ο καλύτερος φίλος που είχα - και μου λείπει περισσότερο από ό,τι μπορώ να πω».[22] Επιπλέον, η Λουίζα ανακοίνωσε ότι ήταν η εμπιστευόμενή του και ότι η Βεατρίκη δεν σήμαινε τίποτα για αυτόν.[23]

Η Λουίζα το 1915.

Η Λουίζα ήταν αποφασισμένη να θεωρηθεί ως συνηθισμένος άνθρωπος και όχι ως μέλος της βασιλικής οικογένειας. Όταν ταξίδευε στο εξωτερικό, χρησιμοποίησε συχνά το ψευδώνυμο "κυρία Κάμπελ".[24]

Η υγεία του συζύγου της συνέχισε να επιδεινώνεται. Η Λουίζα τον νοσηλευόταν με αφοσίωση από το 1911. Αυτά τα χρόνια η Λουίζα και ο σύζυγός της ήταν πιο κοντά από ποτέ.[11] Εκείνος, έχοντας αναπτύξει βρογχικά προβλήματα που ακολουθούνται από διπλή πνευμονία, πέθανε στις 2 Μαΐου 1914[25]. Μετά το θάνατό του, η Λουίζα είχε μια νευρική κατάρρευση και υπέφερε από έντονη μοναξιά, γράφοντας σε έναν φίλο λίγο αργότερα: «Η μοναξιά μου χωρίς τον Δούκα είναι τρομερή, αναρωτιέμαι τι να κάνει τώρα!»[26]

Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο Παλάτι του Κένσινγκτον, καταλαμβάνοντας δωμάτια δίπλα στην αδελφή της Βεατρίκη.[2] Έκανε περιστασιακές δημόσιες εμφανίσεις μαζί με τη βασιλική οικογένεια, καθώς η υγεία της επιδεινωνόταν. Η τελευταία της δημόσια εμφάνιση έγινε το 1937 στην έκθεση Οικιακών Τεχνών και Βιομηχανιών. Πέθανε στης 3 Δεκεμβρίου 1939 σε ηλικία 91 ετών.[2], φορώντας το νυφικό πέπλο που είχε φορέσει 70 χρόνια πριν.[27] Στις 8 Δεκεμβρίου το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της τοποθετήθηκαν στις 12 Δεκεμβρίου στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου.[2] Στις 13 Μαρτίου 1940 μεταφέρθηκαν στο Βασιλικό Κοιμητήριο του Φρόγκμορ, κοντά στο Ουίνδσορ.[2]

  • 18 Μαρτίου 1848 - 21 Μαρτίου 1871: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λουίζα
  • 21 Μαρτίου 1871 - 24 Απριλίου 1900: Η Αυτης Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λουίζα, Μαρκησία του Λορν
  • 24 Απριλίου 1900 - 2 Μαΐου 1914: Η Αυτης Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λουίζα, Δούκισσα του Αργκάυλ
  • 2 Μαΐου 1914 - 3 Δεκεμβρίου 1939: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λουίζα, Χήρα Δούκισσα του Αργκάυλ
  1. http://collections.vam.ac.uk/item/O73058/left-hand-of-princess-louise-hand-boehm-joseph-edgar/
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 http://www.englishmonarchs.co.uk/saxe_coburg_gotha_14.html
  3. http://www.oocities.org/jibarrahdez/Louise.html
  4. http://www.kxclassifieds.com/h-r-h-the-princess-i7915233/[νεκρός σύνδεσμος]
  5. http://www.liquisearch.com/princess_louise_duchess_of_argyll/early_life
  6. Lang & Shannon 1987, p. 326.
  7. McDougall 1988, Youth (1848–1878).
  8. Cantelupe 1949.
  9. http://royalcentral.co.uk/blogs/death-of-an-artist-princess-louise-duchess-of-argyll-39623
  10. Dennison 2007, p. 73.
  11. 11,0 11,1 11,2 Stocker 2004, Louise, Princess, duchess of Argyll.
  12. https://www.goodreads.com/characters/40127-princess-louise-duchess-of-argyll
  13. Longford 1987, p.
  14. Wake 1988, p.
  15. Stocker 2004, Louise, Princess, duchess of Argyll
  16. http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=6137138
  17. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2016. 
  18. Wake 1988, p. 270.
  19. McDougall 1988, Later years (1883–1939).
  20. Dennison 2007, p. 199.
  21. Wake 1988, p. 315.
  22. Dennison 2007, p. 198.
  23. Lutyens 1961, p. 52.
  24. https://en.wikipedia.org/wiki/Princess_Louise,_Duchess_of_Argyll#CITEREFMcDougall_1988,_Later_years_(1883%E2%80%931939)
  25. Longford 1991, p. 77.
  26. Quoted in Longford 1991, p. 77
  27. Wake 1988, p. 413.
Λουίζα του Ηνωμένου Βασιλείου (1848-1939)
Νεότερος κλάδος του Οίκος των Βέττιν
Γέννηση: 18 Μαρτίου 1848 Θάνατος: 3 Δεκεμβρίου 1939
Επίτιμοι τίτλοι
Προκάτοχος
Χάριοτ Χάμιλτον-Τέμπλ-Μπλάκγουντ, Μαρκησία του Ντάφεριν και της Άβα
Αντιβασιλική σύζυγος του Καναδά
1878–1883
Διάδοχος
Ματθίλδη Πίττυ-Φιτζμόρις, Μαρκησία του Λάνσνταουν