Μιτροφάν Γκρέκοφ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Митрофан Борисович Греков (Ρωσικά) |
Γέννηση | 3ιουλ. / 15 Ιουνίου 1882γρηγ. Sharpayevka |
Θάνατος | 27 Νοεμβρίου 1934[1][2] Σεβαστούπολη |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι |
Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[3][4] |
Σπουδές | Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών (1903–1911) |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ζωγράφος[5][2] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μιτροφάν Μπορίσοβιτς Γκρέκοφ (ρωσικά: Митрофан Борисович Греков, Σαρπάεφκα, Ρωσική Αυτοκρατορία, 3 Ιουνίου 1882 - Σεβαστούπολη, Σοβιετική Ένωση, 27 Νοεμβρίου 1934[6]) ήταν Σοβιετικός ζωγράφος πολεμικών σκηνών που άκμασε κατά το α΄ μισό του 20ού αιώνα.
Ο Γκρέκοφ γεννήθηκε το 1882 στον οικισμό Σαρπάεφκα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (εντός των ορίων του σημερινού όμπλαστ του Ροστόφ στη Ρωσία)[6][7]. Ήταν κοζακικής[6] καταγωγής και μέχρι το 1911 έφερε το ονοματεπώνυμο Μιτροφάν Πάβλοβιτς Μαρτυσένκο[6][7]. Το 1898 εισήλθε στο Ινστιτούτο Τεχνών της Οδησσού όπου είχε ως καθηγητές τους Κυριάκο Κωνστάντη και Γ. Λατισέφσκι. Κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης υπό τους Φραντς Ρούμπο, Ιλιά Ρέπιν και Πάβελ Κριστιάκοφ, ολοκληρώνοντας τη φοίτησή του το 1911[7][8]. Ενδιάμεσα, είχε ξεκινήσει από το 1906 την εκθεσιακή του δραστηριότητα[7].
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και αργότερα, την περίοδο του Ρωσικού Εμφυλίου, προσχώρησε το 1920 στον Κόκκινο Στρατό[6]. Μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων, διετέλεσε από το 1925 μέλος του «Συνδέσμου Καλλιτεχνών της Επαναστατικής Ρωσίας» και το 1931 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Μόσχα[8]. Απεβίωσε το 1934 στη Σεβαστούπολη της Κριμαίας[7].
Το συνολικό έργο του Γκρέκοφ περιλαμβάνει περίπου 300 πίνακες ζωγραφικής, καθώς και σκίτσα, αφίσες, σκηνικά θεατρικών παραστάσεων κλπ[6]. Θεωρείται θεμελιωτής της σοβιετικής πολεμικής ζωγραφικής και των μεγάλων πανοραμικών συνθέσεων, ενώ απέκτησε φήμη και αναγνωρισιμότητα μέσω μιας σειράς πινάκων που εξυμνούσαν τον Κόκκινο Στρατό της περιόδου του Εμφυλίου[6][8]. Αργότερα φιλοτέχνησε και έργα που συνδέονταν με την προσωπολατρία προς τον ηγέτη της ΕΣΣΔ, Ιωσήφ Στάλιν[6]. Υποστηρίζεται πως το έργο του είναι επηρεασμένο από εκείνο του - δασκάλου - του, Ι. Ρέπιν[9]. Το 1935, έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, το σοβιετικό κράτος τίμησε τον Γκρέκοφ δίνοντας το όνομά του στο νεοϊδρυθέν Στούντιο Πολεμικών Καλλιτεχνών της Μόσχας[6][7][8].
Γνωστά έργα του Γκρέκοφ είναι τα Προς το απόσπασμα Μπουντιόνι (1923), Διάλυση των υπολοίπων της στρατιάς του στρατηγού Κρζιζανόφσκι (1924), Τατσάνκε (1925) και Οι σαλπιγκτές της 1ης Στρατιάς Ιππικού (1934)[6][8].