1366 Πίκολο

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 8/01/2022.
1366 Πίκολο
Ανακάλυψη A
Ανακαλύψας (-ασα): Εζέν Ντελπόρτ
Ημερομηνία ανακάλυψης: 29 Νοεμβρίου 1932
Εναλλακτικές ονομασίες B: 1932 WA, 1931 PC, 1935 GM,
1935 JM, 1950 KL
Κατηγορία:
Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ
Εποχή 27 Αυγούστου 2011 (Ι.Η. (JD) 2455800,5)
Εκκεντρότητα (e): 0,1425
Μεγάλος ημιάξονας (a): 2,872 AU (429,6 εκατομ. km)
Απόσταση περιηλίου (q): 2,462 AU (368,4 εκατομ. km)
Απόσταση αφηλίου (Q): 3,281 AU (490,8 εκατομ. km)
Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): 1777,4 ημέρες
Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): 9,478 ° (μοίρες)
Μήκος του
ανερχόμενου συνδέσμου (Ω):
24,15 °
Όρισμα του περιηλίου (ω): 283,42 °
Μέση ανωμαλία (M): 159,19 °
3D μοντέλο του αστεροειδούς 1366 Πίκολο

Ο Πίκολο (Piccolo) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,155. Ανακαλύφθηκε το 1932 από τον Βέλγο αστρονόμο Εζέν Ντελπόρτ, που παρατηρούσε από την Υκλ του Βελγίου. Το όνομά του προέρχεται από την ιταλική λέξη για το «μικρός» και πιο συγκεκριμένα από το ψευδώνυμο του δημοσιογράφου Ογκίστ Κοβέν της βελγικής εφημερίδας Le Soir.

Φυσικά χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μέση διάμετρος του Πίκολο εκτιμάται σε 27,55 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος του είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό του είναι 0,1538. Ο Πίκολο περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του μία φορά κάθε 15 ως 18 ώρες.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]