39 Λαιτίσια

39 Λαιτίσια

Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε από	Ζαν Σακορνάκ
Ημ/νία ανακάλυψης	8 Φεβρουαρίου 1856
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 31 Δεκεμβρίου 2006 (Ι.Η. (JD) 2454100,5)
Αφήλιο	3,085 AU (461,50 εκατομ. km)
Περιήλιο	2,452 AU (366,88 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς	2,769 AU (414,19 εκατομ.km)
Εκκεντρότητα	0,114
Περίοδος περιφοράς	1682,71
Μέση ανωμαλία	58,26°
Κλίση	10,383°
Ω	157,17°
Όρισμα περιηλίου	= 209,56°
Απόλυτο μέγεθος (H)	5,97[2]

Η Λαιτίσια (Laetitia) είναι ένας μεγάλος και λαμπρός αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 6,1 και φαινόμενο μέγεθος που κυμαίνεται από 8,86 ως 12,07. Ανακαλύφθηκε το 1856 από τον Γάλλο αστρονόμο Ζαν Σακορνάκ, που παρατηρούσε από το Παρίσι. Η Λαιτίσια έλαβε το όνομά της από τη Λαιτίσια, μια ελάσσονα θεότητα της χαράς στη ρωμαϊκή μυθολογία.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η διάμετρος της Λαιτίσιας είναι 149,5 χλμ. (διαστάσεις 219 × 142 χλμ. σύμφωνα με μία επιπρόσθηση στις 21 Μαρτίου 1998), ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 3,5 τετράκις εκατομμύριο τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Λαιτίσιας εκτιμάται σε 4,18 cm/sec² (234 φορές ασθενέστερη από την αντίστοιχη γήινη), ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 79 m/sec (284 χιλιόμετρα την ώρα). Η μέση πυκνότητα της Λαιτίσιας είναι 2,0 gr/cm³.

Ο φασματικός τύπος της Λαιτίσιας είναι S (λιθώδης). Το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,287 και η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 115 βαθμούς C κάτω από το μηδέν. Η Λαιτίσια περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της σχετικώς γρήγορα: μία φορά κάθε 5 ώρες και 8 λεπτά.

Παραπομπές

1. JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000039. Ανακτήθηκε στις 30  Νοεμβρίου 2024.
2. JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000039. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2023.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα