Dornier Do 26

Dornier Do 26
Το Dornier Do 26
Τύποςαεράκατος μεταφοράς/αναγνώρισης
ΚατασκευαστήςDornier Flugzeugwerke
Παρθενική πτήση21 Μαΐου 1938
Πρώτη παρουσίαση1939
Αποσύρθηκε1945
Κύριος χειριστήςDeutsche Lufthansa
Luftwaffe
Κόστος μονάδαςέξι

Το Dornier Do 26 ήταν τετρακινητήρια αεράκατος ολομεταλλικής κατασκευής που παρήχθη σε μικρούς αριθμούς από την γερμανική εταιρεία Dornier Flugzeugwerke λίγο πριν από το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε τετραμελές πλήρωμα και μπορούσε να μεταφέρει ως και τέσσερις επιβάτες ή 500 kg σε υπερατλαντικές πτήσεις.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επρόκειτο για ένα αεροσκάφος με ιδιαίτερα κομψές αεροδυναμικές γραμμές, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις αναφέρονταν και ως "η πιο όμορφη αεράκατος που κατασκευάστηκε ποτέ".[1] Είχε πτέρυγες "σχήματος γλάρου" και στα ακροπτέρυγα υπήρχαν μικροί ανασυρόμενοι σταθεροποιητική πλωτήρες. Διέθετε τέσσερις κινητήρες diesel Junkers Jumo 205C, ομαδοποιημένους ανά δύο σε ωστική-ελκτική διάταξη. Το ουραίο ήταν συμβατικής σχεδίασης.

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρώτο Do 26 (1938)
Το εσωτερικό του Do 26A

Προπολεμική περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1937 η Deutsche Lufthansa παρήγγειλε τρία Do 26, που ήταν σχεδιασμένα να απονηώνονται με καταπέλτη από ειδικά εφοδιαστικά πλοία προκειμένου να πραγματοποιήσουν υπερατλαντική πτήση. Πρώτο ολοκληρώθηκε το Do 26 A D-AGNT V1 Seeadler και πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση την 21η Μαΐου 1938 με χειριστή τον Έριχ Γκούντερμαν (Erich Gundermann). Στις 23 Νοεμβρίου ακολούθησε το δεύτερο, το D-AWDS V2 Seefalke. Οι δύο αεράκατοι παραδόθηκαν στην Deutsche Lufthansa πριν από το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όμως εξαιτίας των αντιδράσεων των Αμερικανών δεν πραγματοποίησαν τελικά συνδέσεις με προορισμό τις ΗΠΑ. Το 1939 ξεκίνησαν οι πτήσεις αεροπορικού ταχυδρομείου ανάμεσα στο Bathurst και το Natal στη Νότιο Αφρική. Το τρίτο αεροσκάφος, το Do 26 B D-ASRA Seemöwe, ολοκληρώθηκε λίγο πριν αρχίσει ο παγκόσμιος πόλεμος.

Αξιομνημόνευτη είναι η πτήση του V2 Seefalke την 14η Φεβρουαρίου 1939 με χειριστή τον Siegfried Graf Schack von Wittenau, βετεράνο πιλότο της Lufthansa. Το αεροσκάφος πραγματοποίησε ταξίδι 10.700 km[1] προκειμένου να μεταφέρει 580 kg ιατροφαρμακευτικού υλικού στην Χιλή που είχε πληγεί από μεγάλο σεισμό.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με το ξέσπασμα του πολέμου τα τρία Do 26 εντάχθηκαν σε υπηρεσία με την Luftwaffe.[2] Επίσης κατασκευάστηκαν τρεις επιπλέον αεράκατοι (V4 - V6) της έκδοσης C με ισχυρότερους κινητήρες Junkers Jumo 205D των 880 hp και αμυντικό οπλισμό.

Επίθεση στη Νορβηγία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Επιχείρηση Weserübung

Τον Απρίλιο και τον Μάιο του 1940 έλαβαν χώρα οι επιχειρήσεις για την κατάληψη της Νορβηγίας. Στην εκστρατεία αυτή αξιοποιήθηκαν και τα Do 26, που ανέλαβαν την μεταφορά προμηθειών, στρατιωτών και τραυματιών προς υποστήριξη των αποκομμένων γερμανικών δυνάμεων στην περιοχή του Νάρβικ. Τρεις από τις αερακάτους χάθηκαν κατά την διάρκεια της μάχης:

Στις 8 Μαΐου 1940 το V2 (πρώην Seefalke)[3] κατερρίφθη από μαχητικά Blackburn Skua του αεροπλανοφόρου HMS Ark Royal,[4] ενώ μετέφερε στρατιώτες στο Νάρβικ.[3] Πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση στο Efjorden και πλήρωμα και στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν έπειτα από σκληρή μάχη με τις νορβηγικές δυνάμεις.[3]
Στις 28 Μαΐου 1940 τα V1 (πρώην Seeadler) και V3 (πρώην Seemöwe) χτυπήθηκαν και βυθίστηκαν από τα πυρά τριών Hawker Hurricane ενώ βρίσκονταν στα ανοικτά του Νάρβικ.[5][5]

Μετέπειτα χρήση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το V5 χάθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1940, με απώλεια του πληρώματός του, αφού απονηώθηκε από το πλοίο Friesenland.[6] στην Βρέστη. Τα V4 και V6 ήταν ακόμα σε χρήση το 1944, όμως η κατάληξη τους δεν είναι γνωστή.[7]

Εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Do 26A
Δύο πρωτότυπα. Το πρώτο ονομάστηκε V1 (D-AGNT Seeadler) και το άλλο V2 (D-AWDS Seefalke).
Do 26B
Το τρίτο πρωτότυπο. Έφερε την ονομασία V3 (D-ASRA Seemöwe).
Do 26C
Στρατιωτική έκδοση για την Luftwaffe, με κινητήρες Junkers Jumo 205D και οπλισμό αποτελούμενο από ένα πυροβόλο MG 151/20 των 20 mm και τρία πολυβόλα MG 15 των 7,92 mm. Κατασκευάστηκαν τρία αεροσκάφη, ενώ τα προαναφερθέντα V1, V2 και V3 μετατράπηκαν αντιστοίχως.

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γερμανία
  • Η Deutsche Lufthansa αξιοποίησε στα 1938-39 τα δύο Do 26A και το μοναδικό Do 26B. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος τα τρία αεροσκάφη παραδόθηκαν στην πολεμική αεροπορία.
  • Luftwaffe[8][9]

Διασωζόμενα αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταπολεμικά εντοπίστηκαν τα συντρίμμια των V1 Seeadler και V3 Seemöwe στα ανοικτά του Νάρβικ. Το Seemöwe ανασύρθηκε, όμως η άτρακτος και οι πτέρυγες του Seeadler παραμένουν εκεί μέχρι σήμερα. Κομμάτια του Seeadler, όπως το πάνελ οργάνων του κόκπιτ και μία έλικα, εκτίθενται στο Πολεμικό Μουσείο του Νάρβικ. Άλλη έλικα βρίσκεται στην αερολέσχη του Bodø, επίσης στη Νορβηγία.[10]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 www.luftarchiv.de (Γερμανικά)
  2. ↑ «"Luftwaffe Codes, Markings and Units 1939-45" referenced in». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2015. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Hafsten 1991, p. 89
  4. ↑ Thomas 2007, p. 14
  5. ↑ 5,0 5,1 Hafsten 1991, p. 99
  6. ↑ World Aircraft Carriers List: Germany: Friesenland
  7. ↑ «www.letletlet-warplanes.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2015. 
  8. ↑ Kampfgruppe zur besonderen Verwendung i.e. Special Duties Battle Group
  9. ↑ i.e. Coastal Reconnaissance Group 406
  10. ↑ «www.eurotravelling.net Norway, Narvik info-panel on right has Do. 26 information». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2015. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Hafsten, Bjørn· Ulf Larsstuvold· Bjørn Olsen· Sten Stenersen (1991). Flyalarm – luftkrigen over Norge 1939–1945 (στα Νορβηγικά) (1st έκδοση). Oslo: Sem og Stenersen AS. ISBN 82-7046-058-3. 
  • Thomas, Andrew (2007). Royal Navy Aces of World War 2. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84603-178-6. 
  • Vaagland, Per Olav (2003). En infanteribataljon i strid – BN II/IR 15 i slaget om Narvik 1940 (στα Νορβηγικά). Oslo: Norwegian Armed Forces Museum. ISBN 82-91218-32-3.