Florence: Φάλτσο σοπράνο Florence Foster Jenkins | |
---|---|
Κινηματογραφική αφίσα της ταινίας. | |
Σκηνοθεσία | Στίβεν Φρίαρς |
Παραγωγή | Μάικλ Κάν Τρέισι Σίγουρντ |
Σενάριο | Νίκολας Μάρτιν |
Πρωταγωνιστές | Μέριλ Στριπ Χιου Γκραντ Σάιμον Χέλμπεργκ |
Μουσική | Αλεξάντρ Ντεσπλά |
Φωτογραφία | Ντάιν Κοέν |
Μοντάζ | Βαλέριο Μπονέλι |
Ενδυματολόγος | Κονσολάτα Μπόιλ[1] |
Εταιρεία παραγωγής | Pathé BBC Films Qwerty Films |
Διανομή | Paramount Pictures (ΗΠΑ) 20th Century Fox (Ηνωμένο Βασίλειο) |
Πρώτη προβολή | 23 Απριλίου 2016 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μπέλφαστ) 6 Μαΐου 2016 (Ηνωμένο Βασίλειο) 13 Ιουλίου 2016 (Γαλλία) |
Διάρκεια | 110 λεπτά[2] |
Προέλευση | Ηνωμένο Βασίλειο Γαλλία |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Προϋπολογισμός | $29 εκατομμύρια[3] |
Ακαθάριστα έσοδα | $44.3 εκατομμύρια[3] |
δεδομένα ( ) |
Το Florence: Φάλτσο σοπράνο (πρωτότυπος τίτλος: Florence Foster Jenkins) είναι αγγλογαλλική ταινία του 2016 σε σκηνοθεσία του Στίβεν Φρίαρς. Αναφέρεται στη ζωή της σοπράνο Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, την οποία υποδύεται η Μέριλ Στριπ.
Στη Νέα Υόρκη του 1944, η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς είναι μία σοπράνο που ζει μαζί με τον ηθοποιό σύζυγό της, τον Κλερ Μπέιφιλντ. Οι δυο τους ζουν σε διαφορετικά σπίτια και ο Κλερ έχει ερωμένη, την Κάθλιν.
Η Φλόρενς θέλει να ξεκινήσει ξανά μαθήματα φωνητικής και προσλαμβάνει έναν δάσκαλο, καθώς και τον πιανίστα Κόσμε ΜακΜουν. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, αποκαλύπτεται ότι η Φλόρενς τραγουδά φάλτσα, κάτι που σοκάρει τον Κόσμε. Η Φλόρενς εμφανίζεται στο Verdi Club με επιτυχία, αφού ο Κλέρ έχει φροντίσει να πουλήσει τα εισιτήρια και να δωροδοκήσει κοινό και κριτικούς για να της πουν ότι τραγούδησε καλά.
Στη συνέχεια, η Φλόρενς και ο Κόσμε ηχογραφούν ένα δίσκο, ο οποίος γίνεται ανάρπαστος και η Φλόρενς κλείνει συναυλία στο Carnegie Hall. Επίσης, αποκαλύπτεται ότι η Φλόρενς και Κλερ δεν είχαν ποτέ τους σεξουαλικές επαφές, αφού η Φλόρενς έχει σύφιλη, την οποία της μετέδωσε ο πρώτος της σύζυγος.
Την ημέρα της συναυλίας, παρευρίσκονται στην αίθουσα Αμερικανοί στρατιώτες, φίλοι της Φλόρενς και κριτικοί. Οι στρατιώτες αρχίζουν να γελούν με τη φωνή της και η συναυλία καταλήγει ως μια μεγάλη επιτυχία.
Την επόμενη μέρα, όλες οι εφημερίδες έχουν καλές κριτικές για τη Φλόρενς, εκτός από τη New York Post. Ο Κλερ και ο Κόσμε πετούν όλα τα φύλλα της εφημερίδας, για να μη δει η Φλόρενς την κριτική. Όμως η Φλόρενς βρίσκει κάποια αντίτυπα στα σκουπίδια, διαβάζει την κριτική και καταρρέει.
Στη συνέχεια, βρίσκεται ετοιμοθάνατη στο κρεβάτι και φαντάζεται ότι βρίσκεται στη σκηνή φορώντας φτερά αγγέλου και τραγουδάει ωραία. Επίσης, φαντάζεται ότι αυτή, ο Κλερ και ο Κόσμε χειροκροτούνται με ενθουσιασμό από το κοινό. Στο τέλος, πεθαίνει ευτυχισμένη.
Ηθοποιός | Ρόλος |
---|---|
Μέριλ Στριπ | Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς |
Χιου Γκραντ | Κλερ Μπέιφιλντ |
Σάιμον Χέλμπεργκ | Κόσμε ΜακΜουν |
Ρεμπέκα Φέργκιουσον | Κάθλιν Γουέδερλι |
Νίνα Αριάντα | Άγκνες Σταρκ |
Τζον Κάβανα | Αρτούρο Τοσκανίνι |
Μαρκ Άρνολντ | Κόουλ Πόρτερ |
Στα 89α βραβεία Όσκαρ έλαβε υποψηφιότητα σε δύο κατηγορίες: Α’ γυναικείου ρόλου (Μέριλ Στριπ) και κοστουμιών.[4]
Στις Χρυσές Σφαίρες του 2017, η ταινία ήταν υποψήφια σε τέσσερις κατηγορίες: καλύτερης ταινίας (κωμωδία ή μιούζικαλ), Α’ γυναικείου ρόλου σε κωμωδία ή μιούζικαλ (Μέριλ Στριπ), Α’ ανδρικού ρόλου σε κωμωδία ή μιούζικαλ (Χιου Γκραντ) και Β’ ανδρικού ρόλου (Σάιμον Χέλμπεργκ).[5]
Στα BAFTA του 2017 έλαβε υποψηφιότητα σε τέσσερις κατηγορίες: Α’ γυναικείου ρόλου (Μέριλ Στριπ), Β’ ανδρικού ρόλου (Χιου Γκραντ), σχεδιασμού κοστουμιών και μέικ-απ[6] και κέρδισε στην τελευταία.[7]