Junkers Ju 90 | |
---|---|
Το πρωτότυπο Ju 90 V1 «Der Grosse Dessauer» (1937). | |
Τύπος | επιβατηγό/μεταγωγικό αεροσκάφος |
Κατασκευαστής | Junkers |
Χώρα προέλευσης | Γερμανία |
Παρθενική πτήση | 28 Αυγούστου 1937 |
Πρώτη παρουσίαση | 1938 |
Κύριος χειριστής | Deutsche Luft Hansa Luftwaffe |
Μονάδες που παρήχθησαν | 18 |
Αναπτύχθηκε από | Junkers Ju 89 |
Εξελίχθηκε σε | Junkers Ju 290 Junkers Ju 390 |
Το Junkers Ju 90 ήταν τετρακινητήριο επιβατηγό αεροσκάφος που αναπτύχθηκε για την Deutsche Luft Hansa λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σχεδιαστικά ήταν βασισμένο στο βομβαρδιστικό Ju 89, που δεν εντάχθηκε σε παραγωγή. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Luftwaffe χρησιμοποίησε τα διαθέσιμα Ju 90 ως μεταγωγικά.
Το Junkers Ju 90 προήλθε απευθείας από το πρόγραμμα ανάπτυξης του Junkers Ju 89. Το τελευταίο ήταν η πρόταση που είχε υποβάλλει η Junkers στον διαγωνισμό για την απόκτηση νέου βομβαρδιστικού μεγάλου βεληνεκούς. Τον Απρίλιο του 1937 το Υπουργείο Αεροπορίας του Ράιχ (γερμ. Reichsluftfahrtministerium, RLM) εγκατάλειψε το όλο εγχείρημα, δίνοντας έμφαση σε μικρότερων διαστάσεων και υψηλότερων επιδόσεων τύπους βομβαρδιστικών. Επικεφαλής σχεδιασμού ήταν ο Έρνστ Ζίντελ (Ernst Zindel)[1] και επικεφαλής ανάπτυξης ο καθηγητής Χέρμπερτ Βάγκνερ (Herbert Wagner).[2]
Η Deutsche Luft Hansa είχε ζητήσει την ανάπτυξη ενός αεροσκάφους μεγάλων αποστάσεων ήδη από το 1933. Όταν εγκαταλείφθηκε το πρόγραμμα του Ju 89, το τρίτο πρωτότυπό του που παρέμενε ημιτελές ανακατασκευάστηκε ως επιβατηγό κατόπιν αιτήματος της Luft Hansa. Διατηρήθηκαν οι πτέρυγες και το ουραίο του αρχικού σχεδίου ενώ η άτρακτος αντικαταστάθηκε από νέα πλατύτερη, κατάλληλη για την μεταφορά επιβατών. Το νέο αεροσκάφος ονομάστηκε Ju 90.[3][4][5]
Το Ju 90 ήταν ένα τετρακινητήριο χαμηλοπτέρυγο αεροσκάφος ολομεταλλικής κατασκευής με διπλούς κάθετους σταθεροποιητές στο ουραίο.[3][6][7] Είχε άτρακτο οβάλ διατομής, με επικάλυψη από φύλλα ντουραλουμίνιου και ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης. Το αρχικό πρωτότυπο (Ju 90 V1) προωθούνταν από τέσσερις κινητήρες Daimler-Benz DB 600C των 1100 hp. Ήταν ισχυρότεροι από τους κινητήρες του Ju 89 αλλά και των Ju 90 παραγωγής. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος ονομάστηκε «Der Grosse Dessauer», όπως και το παλαιότερο Junkers G 38 και πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 28 Αυγούστου 1937. Η Deutsche Luft Hansa πραγματοποίησε τις δοκιμές μεγάλων αποστάσεων. Στις 6 Φεβρουαρίου 1938, έπειτα από οκτώ μήνες δοκιμών, το αεροσκάφος αυτό καταστράφηκε κατά τη διάρκεια δοκιμών υψηλών ταχυτήτων.[3]
Τον Μάιο του 1938 παραδόθηκε στην Luft Hansa το δεύτερο πρωτότυπο δοκιμών (Ju 90 V2). Όπως και τα αεροσκάφη παραγωγής που ακολούθησαν, προωθούνταν από τέσσερις αστεροειδείς κινητήρες BMW 132 των 830 hp. Η απόφαση αντικατάστασης των κινητήρων οφείλονταν στο γεγονός πως η Daimler Benz έπρεπε να επικεντρώθει στην κάλυψη των αναγκών παραγωγής αεροσκαφών πρώτης γραμμής.[5] Το V2 ονομάστηκε «Preussen» και χάθηκε τον Νοέμβριο του 1938 στη Γκάμπια, πιθανότατα λόγω βλάβης κάποιου κινητήρα.
Παρά τις ατυχίες αυτές, η Luft Hansa παρήγγειλε οκτώ αεροσκάφη παραγωγής (Ju 90 Α-1). Επίσης χρησιμοποίησε το τρίτο πρωτότυπο (Ju 90 V3) που έφερε την ονομασία Bayern. To V3 διένυσε το 1938 συνολική απόσταση 62.572 km.[5] Μόνο επτά αεροσκάφη παραδόθηκαν τελικά στην Luft Hansa, το τελευταίο τον Απρίλιο του 1940.[7] Το όγδοο αεροσκάφος παραδόθηκε απευθείας στην Luftwaffe.[7]
Οι South African Airways παρήγγειλαν δύο Ju 90 A-1 με κινητήρες Pratt & Whitney Twin Wasp των 900 hp. Τα αεροσκάφη αυτά ονομάστηκαν Ju 90 Z-3 προκειμένου να μην συγχέονται με τα Ju 90 Ζ-2 που έφεραν κινητήρες γερμανικής προέλευσης.
Καθώς ο πόλεμος προχωρούσε, τα έξι εναπομείναντα αεροσκάφη της Luft Hansa δόθηκαν στην Luftwaffe. Δύο εξ αυτών επιστράφηκαν αργότερα στην Luft Hansa. Τέσσερα Ju 90 έλαβαν μέρος στην Επιχείρηση Βεζερύμπουνγκ, την γερμανική εισβολή στη Νορβηγία.[8] Η Luftwaffe παρέλαβε επίσης και το τέταρτο πρωτότυπο (Ju 90 V4).
Τον Απρίλιο του 1939 το Υπουργείο Αεροπορίας του Ράιχ ζήτησε από την Junkers να προχωρήσει στη μετατροπή τoυ Ju 90 σε μεταγωγικό.[3][7] Τα πρωτότυπα Ju 90 V5 και V6 διατέθηκαν για αυτό το σκοπό. Ενσωμάτωναν τροποποιημένες πτέρυγες μεγαλύτερου εκπετάσματος και επιφάνειας, ισχυρότερο σύστημα προσγείωσης και διαφοροποιημένους κάθετους σταθεροποιητές στο ουραίο. Το V5 πέταξε για πρώτη φορά στις 5 Δεκεμβρίου 1939. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και των δύο πρωτοτύπων είναι πως διέθεταν στο πίσω μέρος της ατράκτου ράμπα για την φορτοεκφόρτωση οχημάτων και ογκοδών φορτίων.[7][9] Και τα δύο αεροσκάφη εξοπλίσθηκαν αργότερα με τους ισχυρούς αστεροειδείς κινητήρες BMW 801MA των 1600 hp.
Τα Ju 90 της Luftwaffe χρησιμοποιήθηκαν επίσης και για την ρυμούλκηση μεγάλων ανεμοπτέρων.
Τα δύο τελευταία πρωτότυπα (Ju 90 V7 και V8) διατέθηκαν στο πρόγραμμα ανάπτυξης του Ju 290. Επίσης, οι αλλαγές που έγιναν στα Ju 90 V5 και V7 ενσωματώθηκαν και αυτές στο πρόγραμμα του Ju 290. Το Ju 90 V6 μετατράπηκε στο πρωτότυπο για το Ju 390.
Μόλις δεκαοκτώ αεροσκάφη κατασκευάστηκαν συνολικά. Τα δεκαέξι εξ αυτών χάθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου και δύο πέρασαν στην κατοχή των Συμμάχων, για να διαλυθούν για σκραπ λίγο μετά από το τέλος της σύρραξης.[3][4]