Lancia Fulvia | |
---|---|
Lancia Fulvia Berlina του 1972 Lancia Fulvia Coupé του 1967 | |
Σύνοψη | |
Κατασκευαστής | Lancia |
Μητρική εταιρεία | FIAT (από το 1969) |
Παραγωγή | 1963 — 1976 |
Σχεδιαστής | Piero Castagnero Ercole Spada[1] |
Αμάξωμα και σασί | |
Κατηγορία | Μεσαίο αυτοκίνητο |
Αμάξωμα | 4-πορτο sedan (Berlina) 2-πορτο coupé |
Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, εμπρόσθια κίνηση |
Σύστημα κίνησης | |
Κινητήρας | 1.091 cm³ 1.199 cm³ 1.216 cm³ 1.231 cm³ 1.298 cm³ 1.584 cm³ Όλοι 4-κύλινδροι διάταξης V4, βενζίνης |
Μετάδοση | 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο |
Χωρητικότητα καυσίμου | 42 λίτρα |
Χρονολόγιο | |
Προηγούμενο μοντέλο | Lancia Appia |
Επόμενο μοντέλο | Lancia Beta |
Το Lancia Fulvia (Φούλβια) ήταν ένα μεσαίο αυτοκίνητο της κατηγορίας D, που παρήχθη από την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία Lancia, μεταξύ του 1963 και του 1976. Αντικατέστησε το Lancia Appia του 1953 - 1963 και τελικώς αντικαταστάθηκε τον Νοέμβριο του 1972 από το Lancia Beta.
Το Fulvia παραμένει, μέχρι σήμερα, ένα από τα πιο επιτυχημένα σε πωλήσεις σεντάν της Lancia. Επιπρόσθετα, το μοντέλο έχει μείνει στην ιστορία κυρίως για τις επιτυχίες του σε αγώνες αυτοκινήτων ράλλυ, με κυριότερη την κατάκτηση της πρώτης θέσης στο Διεθνές Πρωτάθλημα Ράλλυ το 1972.
Η επίσημη παρουσίαση έγινε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1963, ως ένα μεσαίο σεντάν και το δεύτερο σε ισχύ μοντέλο της Lancia. Αντίθετα με τον προκάτοχο Lancia Appia που είχε την κίνηση στους πίσω τροχούς, στο Fulvia η ισχύς μεταδιδόταν στους μπροστινούς τροχούς.
Με αμάξωμα σχεδιασμένο από τον Piero Castagnero, σε συνεργασία και με τον Ercole Spada, συνδύαζε την παράδοση της πολυτελούς κομψότητας της Lancia, με μια τεχνολογική επανάσταση κάτω από το καπό. Για πολλά χρόνια εθεωρείτο το πιο κομψό μεσαίο σεντάν στην Ευρώπη. Ο αρχικός κινητήρας του Fulvia, ήταν ένας 4-κύλινδρος, διάταξης V4 για εξοικονόμηση χώρου στον θάλαμο του κινητήρα, και κυβισμού 1.091 cm³, που απέδιδε τότε 58 hp και του προσέφερε μέγιστη ταχύτητα 138 km/h.
Ήταν εξοπλισμένο με πλήρως συγχρονισμένο σε όλες τις σχέσεις κιβώτιο ταχυτήτων και μπροστινή ανάρτηση με διπλά τρίγωνα. Επιπλέον, όλα τα Fulvia ήταν εξοπλισμένα με 4 δισκόφρενα, κάτι άγνωστο σε όλα τα ανταγωνιστικά μοντέλα της κατηγορίας του κατά την τότε εποχή. Η πίσω ανάρτηση, αν και έφερε άκαμπτο άξονα και εγκάρσιες λεπίδες, δεν κηλίδωσε τις θετικές εντυπώσεις για το μοντέλο.
Το 1964, προστέθηκε μια έκδοση 2C, εξοπλισμένη με διπλό καρμπυρατέρ και ισχύ 71 hp.
Το 1967, η έκδοση 2C αντικαταστάθηκε από το sedan GT, που έφερε τον κινητήρα 1.216 cm³ (ισχύος 80 hp) της έκδοσης Coupé.
Το 1968, παρουσιάστηκε η έκδοση GTE, στην οποία ο κυβισμός του κινητήρα της αυξήθηκε στα 1.298 cm³, με 87 hp, προσφέροντας στο εντυπωσιακό αυτό sedan μέγιστη ταχύτητα 162 km/h.
Το 1969, η Lancia λανσάρισε την Σειρά 2 του Fulvia, με έναν αρκετά σημαντικό επανασχεδιασμό, 2 εκατοστά μακρύτερο μεταξόνιο και εμφανώς βελτιωμένο σαλόνι.
Το Lancia Fulvia ήταν διαθέσιμο σε τρεις παραλλαγές αμαξώματος:
Η παραγωγή του Lancia Fulvia sedan σταμάτησε οριστικά στα τέλη του 1972, μετά από μία δεκαετία μεγάλης επιτυχίας, ενώ η εκδοχή Coupé έφτασε έως το 1976. Συνολικά παρήχθησαν 353.882 αντίτυπα όλων των εκδοχών του Fulvia, τα οποία κατασκευάστηκαν σε εργοστάσια της Lancia στο Chivasso, ανατολικά του Τορίνο. Τα 192.050 από αυτά ήταν sedan και τα 161.832 ήταν coupé.
Αντικαταστάθηκε από το Lancia Beta τον Νοέμβριο του 1972, για το οποίο οι μηχανικοί της Lancia, για πρώτη φορά, δανείστηκαν σε μεγάλο βαθμό στοιχεία από το τεχνολογικό υπόβαθρο των τότε μοντέλων της Fiat, η οποία είχε πρόσφατα, το 1969, εξαγοράσει την Lancia.