NGC 1288

Συντεταγμένες: Sky map 03h 17m 13.176s, −32° 34′ 33.08″

NGC 1288
Σύνθετη εικόνα του NGC 1288 από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο. Στα αριστερά του γαλαξιακού πυρήνα διακρίνεται ο υπερκαινοφανής SN 2006dr.
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΚάμινος
Ορθή Αναφορά03h 17m 13.176s[1]
Απόκλιση–32° 34′ 33.08″[1]
Μετατόπιση προς το ερυθρό0.01500[2]
Ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα4,497 km/s[2]
Απόσταση196 Mly (60 Mpc)[3]
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαSABc(rs)[4]
Λόγος μάζας-φωτός14[3] M☉/L☉
Φαινόμενη διάμετρος (V)2′.2 × 1′.8[5]
Άλλες ονομασίες
MCG -05-08-025, PGC 12204[6]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 1288 είναι ενδιάμεσος ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει περίπου 196[3] εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Κάμινο.[5] Τον 19ο αιώνα ο αστρονόμος Τζων Χέρσελ τον περιέγραψε ως «πολύ αμυδρό, μεγάλο, στρογγυλό, σταδιακά λίγο πιο φωτεινό στο κέντρο». Η μορφολογική ταξινόμησή του είναι SABc(rs)[4] υποδεικνύοντας πως ο γαλαξίας έχει αμυδρή κεντρική «ράβδο» κατά μήκος του πυρήνα του (SAB), έναν ατελή εσωτερικό δακτύλιο που περιστρέφεται έξω από τη «ράβδο« (rs), και πολλαπλούς χαλαρούς σπειροειδείς βραχίονες.[7] Οι βραχίονες διακλαδίζονται σε διαστήματα 120° σε ακτίνα 30″ από τον πυρήνα. Ο γαλαξίας πιθανότατα περιβάλλεται από δακτύλιο σκοτεινής ύλης, δίνοντάς του λόγο μάζας προς φως 14 M☉/L☉.[3]

Υπερκαινοφανής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 17 Ιουλίου 2006 παρατηρήθηκε από την Πρετόρια στη Νότια Αφρική υπερκαινοφανής[8] ο οποίος ονομάστηκε SN 2006dr και ήταν τύπου Ia.[9]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Skrutskie, Michael F.; Cutri, Roc M.; Stiening, Rae; Weinberg, Martin D.; Schneider, Stephen E.; Carpenter, John M.; Beichman, Charles A.; Capps, Richard W. και άλλοι. (1 February 2006). «The Two Micron All Sky Survey (2MASS)». The Astronomical Journal 131 (2): 1163–1183. doi:10.1086/498708. ISSN 0004-6256. Bibcode: 2006AJ....131.1163S. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_2006-02_131_2/page/1163. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Jones, D. Heath; Read, Mike A.; Saunders, Will; Colless, Matthew; Jarrett, Tom; Parker, Quentin A.; Fairall, Anthony P.; Mauch, Thomas και άλλοι. (October 2009), «The 6dF Galaxy Survey: final redshift release (DR3) and southern large-scale structures», Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 399 (2): 683–698, doi:10.1111/j.1365-2966.2009.15338.x 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Fuchs, B.; Möllenhoff, C. (December 1999), «Quantitative interpretation of the morphology of NGC 1288», Astronomy and Astrophysics 352: L36–L39 
  4. ↑ 4,0 4,1 D. A., Gadotti; S., dos Anjos (September 2001), «Homogenization of the Stellar Population along Late-Type Spiral Galaxies», The Astronomical Journal 122 (3): 1298–1318, doi:10.1086/322126 
  5. ↑ 5,0 5,1 Aranda, Ted (2012), 3,000 Deep-Sky Objects: An Annotated Catalogue, Patrick Moore's practical astronomy series, Springer, σελ. 107, ISBN 978-1441994196, https://books.google.com/books?id=gc9oXfN3xYAC&pg=PA107 
  6. ↑ «NGC 1288». SIMBAD. Centre de données astronomiques de Strasbourg. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2021. 
  7. ↑ Buta, Ronald J.; Corwin, Harold G.; Odewahn, Stephen C. (2007), Atlas of Galaxies, Cambridge University Press, σελ. 13–17, ISBN 978-0521820486, https://books.google.com/books?id=g-P7dCbB5MEC&pg=PA16 
  8. ↑ Monard, L. A. G. (July 2006), D. W. E., Green, επιμ., «Supernova 2006dr in NGC 1288», Central Bureau Electronic Telegrams 578: 1 
  9. ↑ B., Monard (June 2007), «Report on CCD activities at the Bronberg Observatory (CBA Pretoria) in 2006», Monthly Notes of the Astronomical Society of South Africa 66 (5–6): 106–109 

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 1288 στο Wikimedia Commons