NGC 4485

Συντεταγμένες: Sky map 12h 30m 31.113s, +41° 42′ 04.22″

NGC 4485
Φωτογραφία του NGC 4485 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ.[1]
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΚύνες Θηρευτικοί[1]
Ορθή Αναφορά12h 30m 31.113s[2]
Απόκλιση+41° 42′ 04.22″[2]
Μετατόπιση προς το ερυθρό0.0016[3]
Ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα483[4]
Απόσταση29,1 Mly (8,91 Mpc)[4]
Φαινόμενο μέγεθος (V)11.93[3]
Φαινόμενο μέγεθος (B)12.32[3]
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαIB(s)m pec[5]
Άλλες ονομασίες
KPG 341a, MCG+07-26-013, UGC 7648, PGC 41326, UZC J123031.4+414201, 2MASX J12303111+4142042, VV 30b[3]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 4485 είναι ακανόνιστος γαλαξίας που βρίσκεται στον αστερισμό Κύνες Θηρευτικοί. Τον ανακάλυψε ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) στις 14 Ιανουαρίου 1788[6] και απέχει 29 εκατομμύρια έτη φωτός[4] από τη Γη.[4] Απομακρύνεται με ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα 483 km/s.[4]

Επίσης αλληλεπιδρά βαρυτικά με τον σπειροειδή γαλαξία NGC 4490 με συνέπεια να έχει αλλοιωθεί η μορφή τους καθώς και να ενταθεί η αστρογέννηση. Του δύο γαλαξίες περιβάλλει νέφος υδρογόνου ενώ τους ενώνει πυκνή «γέφυρα» αερίων. Ο ρυθμός γέννησης νέων αστέρων στον NGC 4485 εκτιμάται σε 0,22 ηλιακές μάζες ανά έτος.[7]

Φωτογραφίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Εικόνα των NGC 4485 και NGC 4490.
    Εικόνα των NGC 4485 και NGC 4490.
  • Η βαρυτική αλληλεπίδραση ανάμεσα στους NGC 4485 και NGC 4490 έχει δημιουργήσει μία «γέφυρα» υλικού μήκους περίπου 25 χιλιάδων ετών φωτός.[8] (ESA/Hubble, NASA)
    Η βαρυτική αλληλεπίδραση ανάμεσα στους NGC 4485 και NGC 4490 έχει δημιουργήσει μία «γέφυρα» υλικού μήκους περίπου 25 χιλιάδων ετών φωτός.[8] (ESA/Hubble, NASA)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Starbursts in the wake of a fleeting romance». ESA/Hubble Picture of the Week. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-22. https://web.archive.org/web/20180622081941/https://www.spacetelescope.org/images/potw1419a/. Ανακτήθηκε στις 13 May 2014. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Skrutskie, Michael F. και άλλοι. (1 February 2006). «The Two Micron All Sky Survey (2MASS)». The Astronomical Journal 131 (2): 1163–1183. doi:10.1086/498708. ISSN 0004-6256. Bibcode: 2006AJ....131.1163S. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_2006-02_131_2/page/1163. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «NGC 4485». SIMBAD. Centre de données astronomiques de Strasbourg. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2014. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Tully, R. Brent και άλλοι. (2016). «Cosmicflows-3». The Astronomical Journal 152 (2): 21. doi:10.3847/0004-6256/152/2/50. 50. Bibcode: 2016AJ....152...50T. 
  5. ↑ «Results for object NGC 4485 (NGC 4485)». NASA/IPAC Extragalactic Database. California Institute of Technology. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2021. 
  6. ↑ Seligman, Courtney. «NGC Objects: NGC 4450 - 4499». Celestial Atlas. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2021. 
  7. ↑ Pearson, Sarah και άλλοι. (November 2018). «Modelling the baryon cycle in low-mass galaxy encounters: the case of NGC 4490 and NGC 4485». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 480 (3): 3069–3090. doi:10.1093/mnras/sty2052. Bibcode: 2018MNRAS.480.3069P. 
  8. ↑ «Hubble Observes Creative Destruction as Galaxies Collide». www.spacetelescope.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2019. 

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 4485 στο Wikimedia Commons