Άλβιν Μίττας

Άλβιν Μίττας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Alwin Mitaš (Άνω Σορβικά)
Γέννηση	27  Δεκεμβρίου 1869[1][2][3] Großdehsa
Θάνατος	4  Ιουνίου 1953[2][3] Χαϊδελβέργη
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Άνω Σορβική γλώσσα Γερμανικά[4][5]
Εκπαίδευση	διδακτορικό δίπλωμα
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Λειψίας d:Q57611987 (1883–1887)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	χημικός[6] διδάσκων πανεπιστημίου[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	μετάλλιο Κάρος (1942) μετάλλιο Ρόμπερτ Βίλχελμ Μπούνσεν (1929) Emil Fischer Medal (1927)[7] Fresenius Prize (1927)[8]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Πωλ Άλβιν Μίττας (σορβικά: Pawoł Alwin Mitaš) (γεννημένος στις 27 Δεκεμβρίου 1869 στο Ντάτσιν / Γκροσντέσα, σημερινή Λούμπαου της Γερμανίας - πέθανε στις 4 Ιουνίου 1953 στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας) ήταν Γερμανός χημικός και επιστημονικός ιστορικός Σορβικής καταγωγής. Είναι γνωστός από την πρωτοποριακή και συστηματική του έρευνα στην ανάπτυξη καταλυτών για τη βιομηχανική σύνθεση αμμωνίας χρησιμοποιώντας τη διαδικασία Χάμπερ-Μπος.^[9]

Βίος

Ο Άλβιν Μίττας γεννήθηκε το 1869 ως γιος ενός δασκάλου στο Σορβικό χωριό Ντάτσιν / Γκροσντέσα στη Γερμανία. Είχε έναν αδελφό και τρεις αδελφές. Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στο χωριό του Γκροσντέσα. Στη συνέχεια άλλαξε σε οικοτροφείο στο Μπάουτζεν, όπου το 1889 τελείωσε το σεμινάριο εκπαιδευτικών. Στη συνέχεια ξεκίνησε, όπως ο πατέρας του, μια καριέρα ως δάσκαλος στην οποία εργάστηκε ως βοηθός δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο. Το 1892 μετακόμισε στη Λειψία και ξεκίνησε εκεί ως αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Λειψίας με τη μελέτη πολλών τομέων από τους οποίους η ιστορία, η φιλοσοφία, η ψυχολογία και οι φυσικές επιστήμες.^[10]

Επικεντρώθηκε στη χημεία και το 1901 έλαβε διδακτορικό στον τομέα της χημείας από τον Γουίλχελμ Όστβαλντ στο τμήμα Φυσικοχημείας. Ο Μαξ Μπόντενσταϊν έγινε επόπτης του. Στη διατριβή του, ο Μίττας, ασχολήθηκε με το νικελκαρβονυλένιο. Παρά την πλήρη απασχόληση ως καθηγητής, την ολοκλήρωσε μετά από ενάμισι χρόνο. Η χρήση βρήκε τα βασικά αποτελέσματα αυτής της εργασίας, μεταξύ άλλων με την ανάπτυξη των Μοντ-Λάνγκερ-Καρμπονιλβερφάρενς στην παραγωγή νικελίου. Ακόμα δεκαετίες αργότερα τα αποτελέσματα της έρευνας τραβήχτηκαν από ειδικούς προς αξιολόγηση. Ωστόσο, ασχολήθηκε έντονα και με τη φιλοσοφία. Υφηγεσία δεν μπορούσε να στοχεύει στον Μίττας, επειδή έπρεπε να στοχεύσει για το Άμπιτουρ (πτυχίο που χορηγείται στο τέλος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Γερμανία). Ως εκ τούτου, άνοιξε το δρόμο στη βιομηχανία.^[11][12]

Πρώτα εργάστηκε στο όρος Στολ (κοντά στην Άαχεν) ως αναλυτικός χημικός για την AG για την εξόρυξη και την κατασκευή μολύβδου και ψευδαργύρου. Ακολούθησε ως βοηθός του Καρλ Μπος καθώς και ως διευθυντής ερευνητικού εργαστηρίου της BASF. Αφού μετά τον πρόωρο θάνατο του μεγάλου γιου του, Χάνζ Μίτας, το 1932 βγήκε σε πρόωρη συνταξιοδότηση, εγκαταστάθηκε στη Χαϊδελβέργη και αφιερώθηκε στη συγγραφή, τη μουσική και την κηπουρική.^[13] Ο Μίττας δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο. Αν και το 1933 μάλλον έδωσε την ψήφο του για τον εθνικό σοσιαλισμό, ωστόσο, δεν ήταν ποτέ ιδεολογικός οπαδός. Το 1953 ο Άλβιν Μίττας πέθανε στη Χαϊδελβέργη. Άφησε πίσω τη σύζυγό του Ντόρα Μάρθα Μίττας (του γένους Χάντερ) και τον μικρότερο γιο του Χέλμουτ Μίττας.^[14][10]

Έργο

Η καριέρα του ξεκίνησε για πρώτη φορά το 1903 στο Στόμλμπεργκ με τον κατασκευαστή μολύβδου και ψευδαργύρου. Μετά από λίγο, προήχθη στη μεταλλουργική μηχανική. Ωστόσο, μετά από ένα μόνο έτος, μετά από σύσταση του επόπτη του πανεπιστημίου στο BASF, άλλαξε ειδικότητα και ανέλαβε τη ως βοηθός του Καρλ Μπος. Εκτός αυτού, συμμετείχε στις προσπάθειες με τις οποίες έπρεπε να σταθεροποιηθεί το άζωτο σχετικά με τη Μεταλνιτρίδη καθώς και το μεταλλικό κυανίδιο. Το 1909 ο Μίττας ξεκίνησε την παραγωγή αϊσενοξιδίου με αποτέλεσμα να διεξαχθούν περίπου 20.000 προσπάθειες βελτιστοποίησης με τη συστηματική αναζήτηση ενός καταλύτη για την αμμωνία. Ο βρεθείς καταλύτης (σίδηρος (II / III) οξείδιο Fe3O4, K2O, CaO, Al2O3 και Si02) επέτρεψε τη μεγάλη τεχνική αμμωνιωμένη σύνθεση και είναι σχεδόν αμετάβλητος μέχρι και σήμερα.^[15]

Με τη μεγάλη επιτυχία του, ο Μίττας έγινε επικεφαλής της έρευνας του 1918 του τότε νεοσύστατου αμμωνιωμένου εργαστηρίου του BASF. Όχι μόνο αυτή η αρχή του αποτελεσματικού καταλύτη στην παραγωγή αμμωνίας αποδίδεται στον Μίττας αλλά και η καταλυτική αμμωνιωμένη οξείδωση στην παραγωγή νιτρικού οξέος, η σύνθεση μεθανόλης υψηλής πίεσης (μαζί με τον Μαθάιας Πιέρ το 1923) με ανάμιξη καταλυτών οξειδίου (Οξείδιο του ψευδαργύρου και Οξείδιο του χρωμίου), καθώς και το Hochdruckcarbonylprozesse για την παραγωγή των πιο αγνών μετάλλων όπως το νικέλιο. Τα αποτελέσματα των έργων του διατηρούνται σε 85 διπλώματα ευρεσιτεχνίας τα οποία ανακοίνωσε κυρίως με τους υπαλλήλους του. Με τις γνώσεις του και την αφοσίωσή του έλαβε πολλές διακρίσεις για τα έργα του, συμπεριλαμβανομένου του επίτιμου διδακτορικού τίτλου των πανεπιστημίων TH Μόναχο και LwH Βερολίνο, καθώς και ο διορισμός καθηγητή από την κυβέρνηση της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Υπάρχουν βραβεία Άλβιν Μίττας που δίνονται τιμητικά από τη DECHEMA (Γερμανική Εταιρεία Χημικών Συσκευών), προς τιμήν του Άλβιν Μίττας, για εξέχοντα επιτεύγματα στον τομέα της έρευνας κατάλυσης.^[15]

Μετά το τέλος της καριέρας του ως Χημικός έγραψε πολλά για την ιστορία της χημείας, καθώς και για τη φιλοσοφία των φυσικών επιστημών, έργα για τα οποία έλαβε αναγνώριση από υψηλού επιπέδου ανθρώπους όπως ο Τέοντορ Χόις. Το 1944 άρχισε να γράφει το Χρονικό της ζωής μου.

Τιμές

• Οδός Άλβιν Μίττας (Γερμανία)
• Μέρος με την ονομασία Άλβιν Μίττας στο Λούντβιγκσχαφεν (Γερμανία)
• Δανεισμός επίτιμου διδακτορικού τίτλου στα πανεπιστήμια TH Μόναχο και LwH Βερολίνο
• Διορισμός καθηγητών (με τίτλο Άλβιν Μίττας) από την κυβέρνηση Βάδης-Βυρτεμβέργης το 1949

Βιβλιογραφία

• Chemische Dynamik des Nickelkohlenoxyds (Dissertation), Zeitschrift für physikalische Chemie, 1902, 40, 1–88
• Von Davy und Döbereiner bis Deacon. Ein halbes Jahrhundert Grenzflächenkatalyse, 1932 (mit E. Theis)
• Kurze Geschichte der Katalyse in Praxis und Theorie, 1939
• Lebensprobleme und Katalyse (1947)
• Von der Chemie zur Philosophie. Ausgewählte Schriften und Vorträge, 1948 (mit Autobibliographie)
• Geschichte der Ammoniaksynthese, Verlag Chemie, Weinheim, 1951, 196 Seiten
• Salpetersäure aus Ammoniak, 1953
• Erlösung und Vollendung. Gedanken über die letzten Fragen, 1953

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 117063371. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
2. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. mittasch-alwin. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000003176. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2015875037. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
5. CONOR.SI. 44796259.
6. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2015875037. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2022.
7. en.gdch.de/gdch/prizes-and-awards/gdch-awards/emil-fischer-medal.html.
8. en.gdch.de/gdch/prizes-and-awards/gdch-awards/fresenius-award.html.
9. Hager, Thomas (2008). The alchemy of air: a Jewish genius, a doomed tycoon, and the scientific discovery that fed the world but fueled the rise of Hitler. New York: Three Rivers Press. ISBN 978-0-307-35179-1. 318867464. 
10. Karl Holdermann: Alwin Mittasch, 1869-1953, In Memoriam.
11. Alwin Mittasch, Chemische Berichte, 1957,90, S. XLI-LIV (mit Bibliographie)
12. R. Oesper, Alwin Mittasch, Journal for Chemical Education, 1948, v. 25, σελ. 531-532
13. E. Farber, "From Chemistry to Philosophy: the Way of Alwin Mittasch", Chymia, 1966, v. 11, σελ. 157-178
14. Engels, Siegfried· Stolz, Rüdiger (1989). ABC Geschichte der Chemie (1. Aufl έκδοση). Leipzig: Deutscher Verlag für Grundstoffindustrie. ISBN 3-342-00118-6. 22908723. 
15. Alfred von Nagel: Alwin Mittasch. In: Kurt Oberdorffer (Hrsg.): Ludwigshafener Chemiker. Econ, Düsseldorf 1958, σελ. 137–170.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Alwin Mittasch στο Wikimedia Commons