Έντουαρντ Γκόρι

Έντουαρντ Γκόρι
ΨευδώνυμοEduard Blutig[1], Edward Bloody[1], Regera Dowdy[1], Ædwyrd Goré[1], O. Mude[1], E. D. Ward[1], Ogdred Weary[1], Garrod Weedy[1] και Dogear Wryde[1]
Γέννηση22  Φεβρουαρίου 1925[2][3][4]
Σικάγο[5][6]
Θάνατος15  Απριλίου 2000[2][4][7]
Hyannis[8][9]
Αιτία θανάτουκαρδιακή ανεπάρκεια
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
ΚατοικίαElephant House (1979–2000)[10]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΣχολή του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγο (1943, 1943), Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (1946, 1950) και Francis W. Parker School
Ιδιότητασυγγραφέας, εικονογράφος[11], ενδυματολόγος και μαριονετίστας
ΓονείςEdward Lee Gorey[12] και Helen Dunham Garvey[12]
Σημαντικά έργαThe Gashlycrumb Tinies
Βραβεύσειςβραβείο Τόνυ καλύτερου σχεδιασμού κοστουμιών (1978)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Έντουαρντ Τζον Γκόρι (Edward St. John Gorey, 22 Φεβρουαρίου 1925 - 15 Απριλίου 2000) ήταν Αμερικανός συγγραφέας και καλλιτέχνης γνωστός για τα μακάβρια, εικονογραφημένα βιβλία του.[13]

Τα Πρώτα Χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Edward St. John Gorey γεννήθηκε στο Σικάγο. Οι γονείς του, Helen Dunham Garvey και Edward Lee Gorey,[14] χώρισαν το 1936, όταν εκείνος ήταν 11 χρονών και αργότερα ξαναπαντρεύτηκαν το 1952 όταν ήταν 27. Μια από τις μητριές του ήταν η Corinna Mura (1909–65), μια τραγουδίστρια καμπαρέ, που είχε ένα ρόλο στην κλασσική ταινία Casablanca υποδυόμενη την γυναίκα που παίζει κιθάρα καθώς τραγουδά το "La Marseillaise" στο Rick's Café Américain. Ο πατέρας του εργαζόταν για ελάχιστο χρονικό διάστημα ως δημοσιογράφος. Η στοργική προ-γιαγιά του Gorey, η Helen St. John Garvey, ήταν μια δημοφιλής συγγραφέας και καλλιτέχνις του 19ου αιώνα, από την οποία ισχυρίζεται πως έχει κληρονομήσει το ταλέντο του.

Ο Gorey φοίτησε σε διάφορα τοπικά σχολεία και έπειτα στο Francis W. Parker School. Το διάστημα 1944 εώς 1946 υπηρέτησε στον Αμερικανικό στρατό στο Dugway Proving Ground στη Γιούτα (Utah), και αργότερα πήγε στο Πανεπιστήμιο του Harvard από το 1946 μέχρι το 1950, όπου και σπούδασε Γαλλικά και συγκατοικούσε με τον ποιητή Frank O'Hara.

Αν και συχνά δήλωνε πως η εκπαίδευσή του στην τέχνη ήταν "αμελητέα", ο Gorey σπούδασε τέχνες για ένα εξάμηνο στο Ινστιτούτο Τεχνών του Σικάγο School of the Art Institute of Chicago το 1943.

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1953 μέχρι το 1960, ζούσε στη Νέα Υόρκη και δούλευε στο τμήμα τεχνών της εκδοτικής Doubleday Anchor, εικονογραφώντας εξώφυλλα βιβλίων και σε κάποιες περιπτώσεις προσθέτοντας εικονογραφήσεις και στο κείμενο. Δούλεψε πάνω σε ποικίλα βιβλία όπως τοDracula του Bram Stoker, το The War of the Worlds του H. G. Wells, και το Old Possum's Book of Practical Cats του T. S. Eliot. Στα χρόνια που ακολούθησαν δημιούργησε εξώφυλλα και εικονογραφήσεις για πολλά παιδικά βιβλία από τον John Bellairs, όπως επίσης και βιβλία που ξεκίνησε ο Bellairs και συνέχισε ο Brad Strickland μετά το θάνατο του Bellairs.

Η πρώτη του ανεξάρτητη δουλειά, το The Unstrung Harp, εκδόθηκε το 1953. Επίσης εξέδωσε βιβλία χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα τα οποία ήταν αναγραμματισμοί του ονόματός του, όπως Ogdred Weary, Dogear Wryde, Ms. Regera Dowdy, και δεκάδες άλλα. Στα βιβλία του υπέγραφε επίσης με τα ονόματα Eduard Blutig ("Edward Gory") και O. Müde (Γερμανικά για το O. Weary), ένα γερμανικό λογοπαίγνιο του ονόματός του.

Η New York Times θεωρεί τον Andreas Brown, ιδιοκτήτη βιβλιοπωλείου και το κατάστημά του, το Gotham Book Mart, υπεύθυνους για την απογείωση της καριέρας του Gorey: "[το Gotham Book Mart] είχε γίνει για τον κ. Gorey κάτι σαν κεντρική βάση επικοινωνίας, εκθέτοντας την δουλειά του στην γκαλερί του καταστήματος και τελικά μετατρέποντάς τον σε διεθνή διασημότητα." [15]

Τα εικονογραφημένα (και κάποιες φορές χωρίς λόγια) βιβλία του Gorey, με τον ακαθόριστο, δυσοίωνο αέρα τους και τη φαινομενικά Βικτωριανή σύνθεσή τους, είχαν ανέκαθεν ένα είδος λατρείας από το κοινό. Ο Gorey έγινε ιδιαίτερα γνωστός μέσα από το animation που έκανε για την εισαγωγή της σειράς του PBS Mystery! το 1980, όπως επίσης και για τα σχέδιά του για την παραγωγή του θεάτρου Broadway, Dracula, το 1977, για το οποίο κέρδισε βραβείο Tony Award για Καλύτερο Σχεδιασμό Κοστουμιού. (Είχε επίσης και μια υποψηφιότητα για το βραβείο του Καλύτερου Σχεδιασμού Σκηνικών.)

Το σπίτι του Edward Gorey στο Cape Cod (2006).

Εξ αιτίας της σκηνογραφίας και του στυλ της δουλειάς του Gorey, πολλοί έχουν υποθέσει πως ήταν Βρετανός; στην πραγματικότητα δεν είχε επισκεφτεί ποτέ το Ηνωμένο Βασίλειο, και δεν ταξίδευε σχεδόν ποτέ. Τα μετέπειτα χρόνια, ζούσε όλο το χρόνο στο Yarmouth Port, στη Μασαχουσέτη, στο Cape Cod, όπου έγραψε και σκηνοθέτησε πολυάριθμες απογευματινές παραστάσεις, συχνά περιλαμβάνοντας τις δικές του μαριονέτες από papier-mâché, σε μια ομάδα γνωστή ως La Theatricule Stoique. Η μεγαλύτερη δουλειά του στο θέατρο ήταν ένα libretto για μια Opera Seria για μαριονέτες χεριών, που ονομαζόταν The White Canoe(Το Λευκό Κανό), με τη μουσική του συνθέτη Daniel James Wolf. Βασισμένο στο μύθο της Κυρίας της ΛίμνηςLady of the Lake, η όπερα προβλήθηκε πρώτη φορά μετά το θάνατό του. Στις 13 Αυγούστου, 1987, το έργο του Lost Shoelaces (Χαμένα Κορδόνια) έκανε πρεμιέρα στο Woods Hole, στη Μασαχουσέτη. Στις αρχές του 1970, Gorey έγραψε ένα σενάριο για μια ταινία χωρίς ήχο, το The Black Doll (Η Μαύρη Κούκλα).

Ο Gorey ήταν φημισμένος για την αγάπη που έτρεφε για το μπαλέτο (για πολλά χρόνια, παρακολουθούσε φανατικά κάθε παράσταση του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης New York City Ballet), τα γούνινα παλτά, τα παπούτσια για τένις, και τις γάτες, από τις οποίες είχε ένα μεγάλο αριθμό. Όλα τα παραπάνω φαίνονται ξεκάθαρα και στη δουλειά του. Οι γνώσεις του πάνω στη λογοτεχνία και τις ταινίες ήταν ασυνήθιστα εκτενείς, και στις συνεντεύξεις του, κατονόμασε τους Jane Austen, Agatha Christie, Francis Bacon, George Balanchine, Balthus, Louis Feuillade, Ronald Firbank, Lady Murasaki Shikibu, Robert Musil, Yasujiro Ozu, Anthony Trollope, και Johannes Vermeer ως μερικούς από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες. Ο Gorey ήταν επίσης ένας περήφανος ακόλουθος της ποπ-κουλτούρας, παρακολουθώντας αχόρταγα σαπουνόπερες και τηλεοπτικές κωμωδίες όπως τοPetticoat Junction και Cheers, και είχε ιδιαίτερη προτίμηση για σειρές με σκοτεινή ατμόσφαιρα όπως Buffy the Vampire Slayer, Batman: The Animated Series, και The X-Files; είχε πεί κάποτε σε ένα δημοσιογράφο πως απολάμβανε τόσο πολύ την τηλεοπτική σειρά Batman που είχε επίδραση πάνω στο οπτικό στύλ ενός από τα ανερχόμενα βιβλία του. Ο Gorey αντιμετώπιζε ακόμη και τα διαφημιστικά μηνύματα της τηλεόρασης ως μια μορφή τέχνης; τόσο που έγραφε σε κασέτα τα αγαπημένα του για να τα μελετήσει αργότερα με την ησυχία του. Ο Gorey αγαπούσε ιδιαίτερα τις ταινίες, και για μια περίοδο έγραφε συχνά κριτικές για την Soho Weekly υπογράφοντας με το ψευδώνυμο Wardore Edgy. [εκκρεμεί παραπομπή]

Προσωπική Ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και τα βιβλία του Gorey ήταν δημοφιλή με τα παιδιά, ο ίδιος δε συναναστρεφόταν πολύ μαζί τους και δεν ένοιωθε ιδιαίτερη στοργή γι' αυτά. Ο Gorey δεν παντρεύτηκε ποτέ. Ομολογούσε πως δεν έβρισκε ενδιαφέρον το ειδύλλιο, και δεν ανέφερε ποτέ στις συνεντεύξεις του κάποια συγκεκριμένη ερωτική σχέση που μπορεί να είχε με οποιοδήποτε άτομο. Στο βιβλίο The Strange Case of Edward Gorey (Η Παράξενη Περίπτωση του Edward Gorey), που εκδόθηκε μετά το θάνατό του Gorey, ο φίλος του Αλεξάντερ Θερού ανέφερε πως όταν ο Gorey πιεζόταν να μιλήσει πάνω στο θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού του, έλεγε πως ακόμη και ο ίδιος δεν ήταν σίγουρος αν ήταν ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος. Όταν τον ρώτησαν σε μια συνέντευξη, ποιες είναι οι σεξουαλικές του προτιμήσεις, εκείνος απάντησε:

I'm neither one thing nor the other particularly. I am fortunate in that I am apparently reasonably undersexed or something...I've never said that I was gay and I've never said that I wasn't...what I'm trying to say is that I am a person before I am anything else...

Δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο ιδιαίτερα. Είμαι τυχερός στο ότι έχω προφανώς, λογικά μειωμένη σεξουαλικότητα ή κάτι τέτοιο...Ποτέ δεν είπα πως είμαι ομοφυλόφιλος και ποτέ δεν είπα πως δεν είμαι...αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως είμαι άνθρωπος πριν γίνω οτιδήποτε άλλο...

Ο Γκόρι συμφώνησε σε μια συνέντευξη πως η "έλλειψη φύλου" των μυθιστορημάτων του ήταν προϊόν της ασεξουαλικότητάςτου.[16].

Από το 1996 μέχρι το θάνατό του τον Απρίλιο του 2000, ο συνήθως ερημίτης καλλιτέχνης ήταν το θέμα ενός ντοκιμαντέρ σε στυλ ταινίας σινεμά, σε απευθείας μετάδοση, σκηνοθετημένο από τον Κρίστοφερ Σόφερτ. Το ντοκιμαντέρ δεν προβλήθηκε μέχρι το 2010. Έδωσε συνέντευξη στο Tribute To Edward Gorey(Φόρος στον Edward Gorey ), μία προβολή στην τηλεόραση διάρκειας μιας ώρας, με παραγωγό το καλλιτέχνη και φίλο του Gorey, Τζόις Κένεϊ. Πρόσφερε βίντεο και τις προσωπικές του σκέψεις. Ο Έντουαρντ βοήθησε και σαν κριτής στις καλλιτεχνικές προβολές του Yarmouthand και ευχαριστήθηκε τις δραστηριότητες του τοπικού τηλεοπτικού σταθμού, μελετώντας την τέχνη των υπολογιστών και εξυπηρετώντας ως κάμεραμαν σε πολλές προβολές του Yarmouth.

Το σπίτι του στο Cape Cod ονομάζεται Elephant House και αποτελεί το θέμα ενός βιβλίου φωτογραφίας με τίτλο Elephant House: Or, the Home of Edward Gorey, με φωτογραφίες και κείμενο από τον Κέβιν Μακ Ντέρμοτ. Αυτή τη στιγμή το σπίτι είναι μουσείο πάνω στη ζωή του Edward Gorey (the Edward Gorey House Museum).[17]

Προσωπικό Στυλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτό πού τυπικά χαρακτηρίζει τον Gorey είναι η ιδιότητα του εικονογράφου. Τα βιβλία του μπορούν να βρεθούν στα τμήματα καρτούν και χιούμορ των μεγάλων βιβλιοπωλείων. Παρ'όλα αυτά, βιβλία όπως το The Object Lesson, έχουν κερδίσει το σεβασμό των κριτικών ως έργα σουρεαλιστικά. Οι πειραματισμοί του — το να δημιουργεί βιβλία χωρίς λόγια, βιβλία που είχαν, στην κυριολεξία, το μέγεθος σπιρτόκουτου, βιβλία τρισδιάστατα (pop-up), βιβλία αποκλειστικά γεμάτα με άψυχα αντικείμενα — περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Όπως είχε πει ο Gorey στον Richard Dyer της The Boston Globe,

Ideally, if anything [was] any good, it would be indescribable.

Ιδανικά, αν κάτι από όλα αυτά ήταν καθόλου καλό, θα ήταν απερίγραπτο.

Ο Gorey κατέτασσε τη δουλειά του ως λογοτεχνικές ανοησίες, είδος που έγινε γνωστό από τους Λιούις Κάρολ και Έντουαρντ Λιρ.

Ως απάντηση σε εκείνους που τον αποκαλούσαν γοτθικό, δήλωνε:

If you're doing nonsense it has to be rather awful, because there'd be no point. I'm trying to think if there's sunny nonsense. Sunny, funny nonsense for children — oh, how boring, boring, boring. As Schubert said, there is no happy music. And that's true, there really isn't. And there's probably no happy nonsense, either.

Αν αυτό που κάνεις είναι ανοησίες, πρέπει να είναι αρκετά απαίσιο, γιατί διαφορετικά δε θα είχε κανένα νόημα. Προσπαθώ να σκεφτώ αν υπάρχουν χαρούμενες ανοησίες. Χαρούμενες, αστείες ανοησίες για παιδιά — ω, πόσο βαρετό, βαρετό, βαρετό. Όπως είχε πει και ο Σούμπερτ, δεν υπάρχει χαρούμενη μουσική. Και αυτό είναι αλήθεια, πράγματι δεν υπάρχει. Και πιθανώς να μην υπάρχουν ούτε χαρούμενες ανοησίες.[18]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Gorey έγραψε πάνω από 100 βιβλία, μέσα στα οποία και τα παρακάτω:

Πολλά από τα βιβλία του Gorey είχαν αδιευκρίνιστες εκδόσεις και γι'αυτό είναι δύσκολο να βρεθούν (και αντίστοιχα να τους δοθεί κάποια χρηματική αξία).[εκκρεμεί παραπομπή] Ωστόσο, οι ακόλουθες τέσσερις γενικές εκδώσεις περιλαμβάνουν αρκετό από το υλικό του. Επειδή τα πρωτότυπα βιβλία του είναι αρκετά μικρά σε μήκος, αυτές οι εκδόσεις μπορεί να περιέχουν 15 ή περισσότερα βιβλία σε κάθε τόμο.

  • Amphigorey, 1972 (ISBN 0-399-50433-8) - περιέχει The Unstrung Harp, The Listing Attic, The Doubtful Guest, The Object-Lesson, The Bug Book, The Fatal Lozenge, The Hapless Child, The Curious Sofa, The Willowdale Handcar, The Gashlycrumb Tinies, The Insect God, The West Wing, The Wuggly Ump, The Sinking Spell, και The Remembered Visit
  • Amphigorey Too, 1975 (ISBN 0-399-50420-6) - περιέχει The Beastly Baby, The Nursery Frieze, The Pious Infant, The Evil Garden, The Inanimate Tragedy, The Gilded Bat, The Iron Tonic, The Osbick Bird, The Chinese Obelisks (bis), The Deranged Cousins, The Eleventh Episode, [The Untitled Book], The Lavender Leotard, The Disrespectful Summons, The Abandoned Sock, The Lost Lions, Story for Sara [by Alphonse Allais], The Salt Herring [by Charles Cros], Leaves from a Mislaid Album, και A Limerick
  • Amphigorey Also, 1983 (ISBN 0-15-605672-0) - περιέχει The Utter Zoo, The Blue Aspic, The Epiplectic Bicycle, The Sopping Thursday, The Grand Passion, Les Passementeries Horribles, The Eclectic Abecedarium, L'Heure bleue, The Broken Spoke, The Awdrey-Gore Legacy, The Glorious Nosebleed, The Loathsome Couple, The Green Beads, Les Urnes Utiles, The Stupid Joke, The Prune People, και The Tuning Fork
  • Amphigorey Again, 2006 (ISBN 0-15-101107-9) - περιέχει The Galoshes of Remorse, Signs of Spring, Seasonal Confusion, Random Walk, Category, The Other Statue, 10 Impossible Objects (abridged), The Universal Solvent (abridged), Scenes de Ballet, Verse Advice, The Deadly Blotter, Creativity, The Retrieved Locket, The Water Flowers, The Haunted Tea-Cosy, Christmas Wrap-Up, The Headless Bust, The Just Dessert, The Admonitory Hippopotamus, Neglected Murderesses, Tragedies Topiares, The Raging Tide, The Unknown Vegetable, Another Random Walk, Serious Life: A Cruise, Figbash Acrobate, La Malle Saignante, και The Izzard Book

Επίσης εικονογράφησε πάνω από 50 δουλειές από άλλους συγγραφείς, κάποιοι από τους οποίους ήταν οι Samuel Beckett, Edward Lear, John Bellairs, H. G. Wells, Alain-Fournier, Charles Dickens, T. S. Eliot, Hilaire Belloc, Muriel Spark, Florence Parry Heide, and John Ciardi.

Βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

"Ο Αμφίβολος Επισκέπτης", (The Doubtful Guest), Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης, Αθήνα, Εκδότης: Ερατώ, 1998 (Άγρα 2012)

"Το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του γερο-Πόσουμ", (Old Possum's Book of Practical Cats), Συγγραφείς: Τόμας Στερνς Έλιοτ, Μετάφραση: Παυλίνα Παμπούδη, Εικονογράφηση: Edward Gorey, Εκδότης: Άγρα, 2000

"Το Επιπληκτικό Ποδήλατο", (The Epiplectic Bicycle), Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης, Αθήνα, Εκδότης: Άγρα, 2013

"Το Τερατώδες Μωρό", (The Beastly Baby), Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης, Αθήνα, Εκδότης: Άγρα, 2014

"Ο Παράξενος Σοφάς" (The Curious Sofa), Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης, Αθήνα, Εκδότης: Άγρα, 2015

Ψευδώνυμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον Gorey άρεσαν πολύ τα παιχνίδια με λέξεις, ιδιαίτερα οι αναγραμματισμοί. Έγραψε πολλά από τα βιβλία του χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα τα οποία ήταν συνήθως αναγραμματισμοί του ονόματός του (το πιο διάσημο από τα οποία, Ogdred Weary). Κάποια από αυτά αναφέρονται παρακάτω, με τους τίτλους των αντίστοιχων βιβλίων. Το όνομα Eduard Blutig είναι επίσης λογοπαίγνιο : "Blutig" είναι ο "αιματηρός" στα γερμανικά (η γλώσσα από την οποία αυτά τα δύο βιβλία υποτίθεται μεταφράστηκαν) το οποίο είναι συνώνυμο του "gory."

  • Ogdred Weary - The Curious Sofa, The Beastly Baby
  • Mrs. Regera Dowdy - The Pious Infant
  • Eduard Blutig - The Evil Garden (μεταφρασμένο από το Der Böse Garten της Mrs. Regera Dowdy), The Tuning Fork (μεταφρασμένο από το Der Zeitirrthum της Mrs. Regera Dowdy)
  • Raddory Gewe - The Eleventh Episode
  • Dogear Wryde - The Broken Spoke/Cycling Cards
  • E. G. Deadworry - The Awdrey-Gore Legacy
  • D. Awdrey-Gore - The Toastrack Enigma, The Blancmange Tragedy, The Postcard Mystery, The Pincushion Affair, The Toothpaste Murder, The Dustwrapper Secret (Σημείωση: Αυτά τα βιβλία, αν και αποδίδονται στον Awdrey-Gore στο βιβλίο του Gorey The Awdrey-Gore Legacy, στην πραγματικότητα δεν έχουν γραφτεί ποτέ.)
  • Edward Pig - The Untitled Book
  • Wardore Edgy
  • Madame Groeda Weyrd - The Fantod Deck

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1999, ο Edward Gorey σχεδίασε το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο ενός δίσκου, για τον φίλο του, Clif Hanger, τον ιδρυτή-στιχουργό-τραγουδιστή της punk rock μπάντας, The Freeze,από το Cape Cod της Μασαχουσέτης. Το άλμπουμ που ονομάζεται One False Move, βγήκε στα τέλη του 1999. Ο Gorey έγραψε επίσης, μαζί με τον Clif Hanger τους στίχους στο τραγούδι του συγκροτήματος "Alien Heads".

Ο Gorey αποτελεί μία εικονική φιγούρα στηνGoth υποκουλτούρα. Διάφορες θεματικές δραστηριότητες πάνω στις δουλειές του και διακοσμημένες στο χαρακτηριστικό του στυλ είναι κοινές στα περισσότερο Βικτωριανά στοιχεία της υποκουλτούρας, ιδιαίτερα οι χοροί κοστουμιών από την εποχή του Εδουάρδου ("Edwardian costume balls") που γίνονται ετησίως στο Σαν Φρανσίσκο και τοΛος Άντζελες, που περιλαμβάνουν παραστάσεις βασισμένες στη δουλειά του. Σε αυτή την περίπτωση το στυλ εποχής Εδουάρδου αναφέρεται λιγότερο στη συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας και περισσότερο στον ίδιο τον Gorey του οποίου οι χαρακτήρες απεικονίζονται φορώντας κοστούμια που διακυμαίνονται από εκείνα που φορούσαν στα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι τη δεκαετία του 1930.

Το μουσικό βίντεο του σκηνοθέτη Mark Romanek για το τραγούδι των Nine Inch Nails "The Perfect Drug" σχεδιάστηκε ειδικά για να μοιάζει με βιβλίο του Gorey, με οικεία στοιχεία του Gorey, όπως υπερμεγέθη δοχεία, παράξενα φυτά, και σκυθρωποί, χλομοί χαρακτήρες με κοστούμια εποχής Εδουάρδου.[19] Επίσης, η Caitlín R. Kiernan έχει εκδόσει μια ιστορία μικρού μήκους με τίτλο "A Story for Edward Gorey" (Tales of Pain and Wonder, 2000), το οποίο περιλαμβάνει τη μαύρη κούκλα του Gorey.

Μια πιο άμεση αναφορά σχετικά με την επιρροή του Gorey στον κόσμο της μουσικής είναι ολοφάνερη στο The Gorey End,[20] ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε το 2003 από τους Tiger Lillies και τους Kronos Quartet. Αυτό το άλμπουμ ήταν μια συνεργασία με τον Gorey, στον οποίο άρεσε η προηγούμενη δουλειά των Tiger Lillies τόσο πολύ που τους έστειλε ένα μεγάλο κουτί με αδημοσίευτη δουλειά του, η οποία προσαρμόστηκε έπειτα σε τραγούδια. Ο Gorey πέθανε χωρίς να ακούσει το ολοκληρωμένο άλμπουμ.

Το 1976 ο jazz συνθέτης Michael Mantler ηχογράφησε ένα άλμπουμ που λεγόταν The Hapless Child (Watt/ECM) με τους Robert Wyatt, Terje Rypdal, Carla Bley και Jack DeJohnette. Περιέχει μουσικές διασκευές των The Sinking Spell, The Object Lesson, The Insect God, The Doubtful Guest, The Remembered Visit και The Hapless Child. Τα τρία τελευταία τραγούδια συμπεριλαμβάνονται επίσης και στο Live άλμπουμ του 1987 με τους Jack Bruce, Rick Fenn και Nick Mason.

Υπάρχει μια αναφορά στον Gorey στο τραγούδι του Andrew Bird "Measuring Cups," από το άλμπουμ The Mysterious Production of Eggs.

Στο κόμικ Perry Bible Fellowshipπου βρίσκεται στο διαδίκτυο υπάρχει ένα strip που ονομάζεται "The Throbblefoot Aquarium" το οποίο περιλαμβάνει εικονογραφήσεις στο στυλ του Gorey και μια μικρή υποσημείωση "συγνώμη, Edward Gorey."

Οι τίτλοι αρχής της σειράς του PBS Mystery! είναι βασισμένοι στην τέχνη του Gorey, σε μια κινούμενη διαδοχή σκηνοθετημένη σε συνεργασία με τον Derek Lamb.

Τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, το εμπόρευμα Gorey έγινε αρκετά δημοφιλές, με παραγεμισμένες κούκλες, φλιτζάνια, αυτοκόλλητα, αφίσες, και άλλα αντικείμενα διαθέσιμα σε εμπορικά κέντρα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η εταιρία του Jim Henson Company ανήγγειλε τα σχέδιά της να παράγει μια ταινία βασισμένη στο The Doubtful Guest που θα σκηνοθετηθεί από τον Brad Peyton. Η ημερομηνία προβολής της είναι άγνωστη. Δεν υπήρξαν και πολλές πληροφορίες από τότε που ανακοινώθηκε για πρώτη φορά, το 2007.

Δες Επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Charles Addams, σύγχρονος Αμερικανός καρτουνίστας με παρόμοιο μακάβριο στυλ.

Υποσημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 id.loc.gov/authorities/names/n79071184.html. Ανακτήθηκε στις 13  Απριλίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2014.
  3. ↑ www.nndb.com/lists/499/000063310/.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 5282. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 18  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) EBchecked/topic/239219/Edward-Gorey.
  7. ↑ (Αγγλικά) ISFDB. 1880. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. ↑ www.goreyography.com/west/Obit/Goodbyes/Spots/obit-e-gorey.html.
  9. ↑ (Αγγλικά) NNDB. 730/000086472.
  10. ↑ www.edwardgoreyhouse.org/about-gorey-house. Ανακτήθηκε στις 14  Απριλίου 2017.
  11. ↑ www.infoplease.com/encyclopedia/people/gorey-edward.html.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  13. ↑ Kelley, Tina (April 16, 2000), «Edward Gorey, Eerie Illustrator And Writer, 75», The New York Times, http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9C05E1D81731F935A25757C0A9669C8B63&sec=&spon=&partner=permalink&exprod=permalink 
  14. ↑ Ancestry of Edward Gorey
  15. ↑ Gussow, Mel (April 17, 2000), «Edward Gorey, Artist and Author Who Turned the Macabre Into a Career, Dies at 75», The New York Times, http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9500E1DE1431F934A25757C0A9669C8B63&sec=&spon=&partner=permalink&exprod=permalink 
  16. ↑ Gorey, Edward (2002), Ascending Peculiarity: Edward Gorey on Edward Gorey, Harvest Books, ISBN 978-0156012911 
  17. ↑ McDermott, Kevin. Elephant House: Or, the Home of Edward Gorey. Pomegranate Communications (2003). ISBN 0764924958 and ISBN 978-0764924958
  18. ↑ Schiff, Stephen “Edward Gorey and the Tao of Nonsense.” The New Yorker, November 9, 1992: 84-94, p. 89.
  19. ↑ Interview with Mark Romanek, in the currently unreleased documentary by Christopher Seufert.
  20. ↑ The Tiger Lillies' webpage for this album Αρχειοθετήθηκε 2009-06-12 στο Wayback Machine.; EMI 7243 5 57513 2 4

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The World of Edward Gorey, Clifford Ross και Karen Wilkin, Henry N. Abrams Inc., 1996 (ISBN 0-8109-3988-6). Συνέντευξη και μονογραφία.
  • Ascending Peculiarity, ed. Karen Wilkin, Harcourt Inc., 2001 (ISBN 0-15-100504-4). Επιλεγμένες συνεντεύξεις από το 1973 εως το 1999, επίσης ποικίλα αποφθέγματα, εικονογραφήσεις, και φωτογραφίες.
  • Elephant House: Or, the Home of Edward Gorey, Kevin McDermott, Πρόλογος από τον John Updike, Pomegranate, 2003 (ISBN 0-7649-2495-8). Φωτογραφική σπουδή του σπιτιού του Gorey, όπως ήταν τη στιγμή του θανάτου του. Περιλαμβάνει βιογραφικό κείμενο για τη ζωή του στο Cape Cod, όπως και ποικίλα αποφθέγματα και εικονογραφήσεις.
  • The Strange Case of Edward Gorey, Alexander Theroux, Fantagraphics Books, 2000 (ISBN 1-56097-385-4). Βιογραφία και αναπόληση από τον Theroux, φίλο του Gorey.
  • The Gorey Details. Ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC που συντάσεται και παρουσιάζεται από τον Philip Glassborow, Περιέχει συνεντεύξεις με τους Andreas Brown του Gotham Book Mart, Frank Langella (πρωταγωνιστή στην παράσταση του Broadway του Gorey, Dracula), Alison Lurie, Alex Hand, Jack Braginton Smith, Katherine Kellgren και τον David Suchet υποδυόμενο τη φωνή του Gorey.
  • "All The Gorey Details", The Independent, του Philip Glassborow, Μάιος 2003.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]