Αμεντέ Οζανφάν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Amédée Ozenfant (Γαλλικά) |
Γέννηση | 15 Απριλίου 1886[1][2][3] Σαιν-Κεντέν |
Θάνατος | 4 Μαΐου 1966[1][2][4] Κάννες |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6] Αγγλικά |
Σπουδές | Ακαδημία ντε Λα Παλέτ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ζωγράφος[7] εικονογράφος[8] θεωρητικός της τέχνης[7] φωτογράφος[9] |
Εργοδότης | Ozenfant School of Fine Arts Académie Ozenfant |
Αντιπρόσωπος | Société des auteurs dans les arts graphiques et plastiques[10] |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτική ιδεολογία | κομμουνισμός |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής (1933)[11] Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1949) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αμεντέ Οζανφάν (γαλλ. Amédée Ozenfant, 15 Απριλίου 1886 – 4 Μαΐου 1966) ήταν Γάλλος κυβιστής ζωγράφος και συγγραφέας. Μαζί με τον Σαρλ-Εντουάρ Ζανερέ-Γκρι, ο οποίος έγινε αργότερα διάσημος με το ψευδώνυμο Λε Κορμπυζιέ, ίδρυσαν το καλλιτεχνικό κίνημα του πουρισμού.
Ο Οζανφάν γεννήθηκε σε μια αστική οικογένεια στο Σαιν-Κεντέν και πήγε σε κολέγια των Δομινικανών στο Σαιν-Σεμπαστιέν.[12] Κατόπιν επέστρεψε στο Σαιν-Κεντέν και άρχισε να ζωγραφίζει ακουαρέλες και παστέλ.[12]
Το 1904 παρακολούθησε ένα μάθημα σχεδίου του Ζυλ-Αλεξάντρ Ντεγκράβ (Jules-Alexandre Patrouillard Degrave) στη Δημοτική Σχολή Σχεδίου Quentin Delatour στο Σαιν-Κεντέν[12] και το επόμενο έτος άρχισε σπουδές στις διακοσμητικές τέχνες στο Παρίσι, όπου είχε δασκάλους τον Μωρίς Πιλάρ Βερνέιγ (Maurice Pillard Verneuil, 1869-1942) και αργότερα τον Σαρλ Κοτέ.[12]
Το 1907 τον βρίσκουμε να σπουδάζει στην ιδιωτική σχολή τέχνης «Académie de La Palette» με δάσκαλο τον Ζακ-Εμίλ Μπλανς.[13] Εκεί γνωρίσθηκε και έγινε φίλος με τους συμφοιτητές του Ροζέ ντε Λα Φρενέ και Αντρέ Ντυνογιέ ντε Σεγκονζάκ.[12] Το 1908 άρχισε να εκθέτει έργα του στο Salon της Εθνικής Εταιρείας Καλών Τεχνών και δύο χρόνια αργότερα και στο Salon d'Automne.[13]
Από το 1909 μέχρι το 1913 ο Οζανφάν ταξίδεψε στη Ρωσία, την Ιταλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία, ενώ παρακολούθησε επίσης διαλέξεις στο Collège de France στο Παρίσι. Το 1915, σε συνεργασία με τους Μαξ Ζακόμπ και Γκυγιώμ Απολλιναίρ, ο Οζανφάν ίδρυσε το περιοδικό L’Elan, το οποίο συνέτασσε μέχρι το 1916, και άρχισε να αναπτύσσει τη θεωρία του για τον πουρισμό.
Το 1917 γνώρισε τον Ελβετό αρχιτέκτονα και ζωγράφο Σαρλ-Εντουάρ Ζανερέ, μετέπειτα διάσημο ως Λε Κορμπυζιέ, και εξέθεσαν μαζί τα «δόγματα» του πουρισμού στο βιβλίο τους Après le cubisme (= «Μετά τον κυβισμό»). Η έκδοση αυτή συνέπεσε με την πρώτη πουριστική έκθεση, που έγινε στην Γκαλερί Τομά στο Παρίσι το 1917 με έργα του Οζανφάν και άλλων. Υπήρξε μια παραπέρα συνεργασία μεταξύ τους στο περιοδικό L'Esprit Nouveau, που εκδιδόταν από το 1920 έως το 1925.
Μια δεύτερη πουριστική έκθεση έλαβε χώρα, στην Γκαλερί Druet, στο Παρίσι, το έτος 1921. Το 1924 ο Οζανφάν ίδρυσε μαζί με τον Φερνάν Λεζέ την «Académie Moderne», μια ελεύθερη σχολή ζωγραφικής στο Παρίσι, όπου δίδασκαν οι ίδιοι μαζί με την Αλεξάνδρα Εκστέρ και τη Μαρί Λωρενσέν.[12] Το 1925 οι Οζανφάν και Λε Κορμπυζιέ συνέγραψαν το βιβλίο La Peinture moderne[14], ενώ το 1928 ο Οζανφάν δημοσίευσε το Art με θέμα τα θεμέλια της μοντέρνας τέχνης. Στο έργο του αυτό, αξιοσημείωτο για το ιδιαίτερο και αφοριστικό ύφος του, αναπτύσσει πλήρως τη θεωρία του για τον πουρισμό.
Με την έναρξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ο Οζανφάν κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου ίδρυσε την ομώνυμη «Ozenfant School of Fine Arts» στη Νέα Υόρκη, που λειτούργησε μέχρι το 1955. Το 1944 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα και τα επόμενα χρόνια δίδαξε και έδωσε πολλές διαλέξεις σε όλη τη χώρα. Το 1955 επέστρεψε στη Γαλλία[12], όπου παρέμεινε το υπόλοιπο της ζωής του. Απεβίωσε στις Κάννες σε ηλικία 80 ετών.
Ζωγραφικά έργα του Αμεντέ Οζανφάν βρίσκονται σε δημόσιες συλλογές σχεδόν σε όλο τον κόσμο: Μεταξύ των ιδρυμάτων που έχουν έργα του είναι το Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης, το Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη, το Μουσείο Τέχνης της Χονολουλού, το Μουσείο Τέχνης της Βασιλείας (Ελβετία), το Μουσείο του Λούβρου, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Νέα Υόρκη), το Μουσείο Στούκι (Λοτζ Πολωνίας), η Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας, το Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο και η Πινακοθήκη Τέιτ στο Λονδίνο.