Αναστάσιος Μαυρομιχάλης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Αναστάσιος Μαυρομιχάλης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1798 Μάνη |
| Θάνατος | 1870 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Πέτρος Α. Μαυρομιχάλης |
| Γονείς | Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και Άννα Μπενάκη |
| Αδέλφια | Παναγιωτίτσα Μαυρομιχάλη Δημήτρης Μαυρομιχάλης Ιωάννης Π. Μαυρομιχάλης Ηλίας Μαυρομιχάλης Γεώργιος Μαυρομιχάλης |
| Οικογένεια | Οικογένεια Μαυρομιχάλη |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Οιτύλου) Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως της Ελλάδας Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας πληρεξούσιος Φιλικός |
Ο Αναστάσιος Μαυρομιχάλης (1798-1870) ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Ήταν πολιτικός, γερουσιαστής και υπουργός του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αναστάσιος Μαυρομιχάλης γεννήθηκε στη Μάνη και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και αδερφός του Γεώργιου Μαυρομιχάλη. Το 1818 στάλθηκε ως όμηρος στην Κωνσταντινούπολη και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Μαζί με τον αδερφό του Γεώργιο Μαυρομιχάλη βρίσκονταν υπό την προστασία του Πατριάρχη Γρηγόριου Ε’. Λίγο πριν την έκρηξη της επανάστασης επέστρεψε στη Μάνη για να λάβει μέρος στις συγκρούσεις, αλλά σχεδόν αμέσως στάλθηκε από τον πατέρα του στην Τρίπολη ως όμηρος στον Τούρκο καϊμακάμη της Τριπολιτσάς. Μαζί με τον Αναστάσιο Μαυρομιχάλη στάλθηκαν ως όμηροι και κάποιοι Πελοποννήσιοι προεστοί και κάποιοι αρχιερείς. Τον Σεπτέμβριο του 1821, με την άλωση της Τρίπολης, απελευθερώθηκε και επέστρεψε στη Μάνη. Στη συνέχεια πήρε μέρος στις μάχες κατά του Ιμπραήμ στη Βέργα και στο Διρό το 1826.
Διακρίθηκε για τον φιλειρηνικό και μετριοπαθή χαρακτήρα του και εργάστηκε επί Αυγουστίνου Καποδίστρια για την κατάπαυση του διωγμού της οικογένειάς του. Αργότερα εντάχθηκε στο ναυτικό και ανήλθε μέχρι το αξίωμα του υποναύαρχου. Διατέλεσε υπασπιστής του Όθωνα ενώ το 1844 και το 1847 εκλέχθηκε βουλευτής Οιτύλου. Κατά την περίοδο 1850-1861 χρημάτισε γερουσιαστής ενώ στις κυβερνήσεις Κουντουριώτη και Κανάρη είχε αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Παιδείας και των Στρατιωτικών αντίστοιχα, από τον Οκτώβριο του 1848 έως τον Απρίλιο του 1849.[1]
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1870 και είχε τέσσερα παιδιά, τη Φωτεινή, το Γιαννούκο, τον Κωνσταντίνο και τον Πέτρο, από τη σύζυγό του Χρησηίδα Παγώνη, αδελφή του Μητροπολίτη Αργολίδας Γεράσιμου Παγώνη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Αναστάσιος». www.mani.org.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2022.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, τόμος 17ος, σελ. 231 (1928)
- http://www.mani.org.gr/istor/mavrom/anastasios.htm
- http://www.hellenicaworld.com/Greece/Person/gr/AnastasiosMavromichalis.html