Αντρέι Τσικατίλο

Αντρέι Ρομάνοβιτς Τσικατίλο
Γέννηση16 Οκτωβρίου 1936
Γιάμπλουτσνε (Επαρχία Βελικοπισαρίβσκι), ΣΣΔ Ουκρανίας, Σοβιετική Ένωση
Θάνατος14 Φεβρουαρίου 1994

Φυλακή του Νοβοτσερκάσσκ, Ρωσία
Αιτία θανάτουΕκτέλεση θανατικής ποινής:θάνατος από πυροβολισμό
ΕθνικότηταΟυκρανική
Ψευδώνυμο(α)«Ο χασάπης του Ροστόφ», «Ο κόκκινος αντεροβγάλτης»
ΚίνητροΚατά συρροήν δολοφόνος
ΚατηγορίαΔολοφονίες, Βιασμοί
Καταδίκη15 Οκτωβρίου 1990
ΠοινήΘανατική ποινή
Εγκλεισμός«Κρατική φυλακή του Νοβοτσερκάσσκ»,Ρωσία
δεδομένα

Ο Αντρέι Ρομάνοβιτς Τσικατίλο (ρωσικά: Андрей Романович Чикатило‎‎, Ιάμπλουτσνε, Ουκρανία, 16 Οκτωβρίου 1936 – Νοβοτσερκάσσκ, Ρωσία, 14 Φεβρουαρίου 1994) ήταν ο πιο γνωστός Σοβιετικός κατά συρροή δολοφόνος. Είναι επίσης γνωστός ως ο Χασάπης του Ροστόφ ή ο Κόκκινος αντεροβγάλτης.[1] Δολοφόνησε 53 ανθρώπους στην περιφέρεια Ροστόφ και άλλες περιοχές της Ρωσίας, της Ουκρανίας και τον Ουζμπεκιστάν κατά την περίοδο 1978 - 1990.[1] Σκότωνε παιδιά και γυναίκες, έκοβε και έτρωγε τα γεννητικά τους όργανα και άλλα μέρη των σωμάτων. Συνελήφθη στις 20 Νοεμβρίου 1990 και καταδικάστηκε σε θάνατο για τις 52 δολοφονίες στις 14 Φεβρουαρίου 1992. Εκτελέστηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι στη φυλακή του Νοβοτσερκάσσκ στις 14 Φεβρουαρίου 1994.[1]

Ομολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ψυχιατρική αποτίμηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 20 Αυγούστου 1991,[2] αφού η αστυνομία είχε ολοκληρώσει την ανάκριση της,[3] ο Τσικατίλο μεταφέρθηκε στο ινστιτούτο Σέρμπσκι της Μόσχας για να υποβληθεί σε μια εξηνταήμερη ψυχιατρική αποτίμηση για να αποφασιστεί εάν ήταν διανοητικά ικανός να συμμετάσχει στη δίκη. Ο Τσικατίλο αναλύθηκε από τον ψυχίατρο Αντρέι Τκατσένκο. Ο Τκατσένκο σημείωσε ότι υπέφερε από διάφορα ψυχολογικά προβλήματα που τα απέδωσε σε εγκεφαλική ζημιά πριν τη γέννα,[4] αλλά στις 18 Οκτωβρίου 1991 κατέληξε ότι, παρόλο που υπέφερε από διαταραχή με σαδιστικά χαρακτηριστικά, ήταν εντάξει για να συμμετάσχει σε δίκη.[5] Τον Δεκέμβριο του 1991, τα προσφάτως φιλελευθεροποιημένα ρωσικά μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν λεπτομέρειες της σύλληψης του Τσικατίλο και μια σύντομη περίληψη των εγκλημάτων του. Οι πληροφορίες δόθηκαν από την αστυνομία.[6]

Εκτέλεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού το Ρωσικό Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση που υπέβαλε ο Τσικατίλο, ο Τσικατίλο έστειλε μια τελική έκκληση επιείκειας στον πρόεδρο Μπορίς Γέλτσιν. Η τελική έφεση απορρίφθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1994.[7]

Το Τεχνικό Σχολείο Αρ. 33 στο Σάχτι. Όταν διέπραξε την πρώτη του δολοφονία, εργαζόταν εκεί[8].

Στις 14 Φεβρουαρίου 1994, ο Τσικατίλο, ο οποίος βρισκόταν στη σειρά των θανατοποινιτών, μεταφέρθηκε από το κελί του σε ηχομονωμένο δωμάτιο στη φυλακή του Νοβοτσερκάσκ και εκτελέστηκε με απλό πυροβολισμό πίσω από το δεξί αυτί του.[9][10]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσικατίλο αποφάσισε να εγγραφεί ως φοιτητής από απόσταση στο Πανεπιστήμιο του Ροστόφ το 1964,[11] μελετώντας ρωσική λογοτεχνία και γλώσσα,[12] στα οποία κέρδισε το πτυχίο του το 1970. Λίγο πριν αποκτήσει το πτυχίο του, ο Τσικατίλο απέκτησε δουλειά διαχειρίζοντας περιφερειακές αθλητικές δραστηριότητες.[13] Παρέμεινε σε αυτή τη θέση για ένα έτος πριν ξεκινήσει τη καριέρα του ως δάσκαλος ρωσικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Νοβοσακτίνσκ.[14]

Ο Τσικατίλο ήταν αρκετά αναποτελεσματικός ως δάσκαλος. Παρόλο που είχε τις γνώσεις στα μαθήματα που δίδασκε, σπάνια κατάφερνε να κρατήσει την τάξη του πειθαρχημένη, και τακτικά έπεφτε θύμα κοροϊδίας από τους μαθητές του που εκμεταλλεύονταν την τίμια φύση του[15].

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Catherine Ramsland. «The Devil Trail» (στα Αγγλικά). Crime Library. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2014. 
  2. ↑ The Red Ripper, p. 214
  3. ↑ The Killer Department, p. 210
  4. ↑ Giannangelo, S.J. (2012). Real-life Monsters: A Psychological Examination of the Serial Murderer. Santa Barbara, California: Praeger Publishing Group. σελ. 74. ISBN 978-0-31-339784-4. 
  5. ↑ The Killer Department, p. 224
  6. ↑ The Killer Department, p. 235
  7. ↑ «A Serial Killer of 52 Is Executed by Russia». The New York Times. Reuters (New York City). 16 February 1994. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 May 2016. https://web.archive.org/web/20160529223613/http://www.nytimes.com/1994/02/16/world/a-serial-killer-of-52-is-executed-by-russia.html#. Ανακτήθηκε στις 25 July 2016. 
  8. ↑ The Red Ripper, p. 35
  9. ↑ «Russia Executes 'Rostov Ripper' Serial Killer». New Straits Times (Kuala Lumpur, Malaysia: The New Straits Times Press). 16 February 1994. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 March 2016. https://web.archive.org/web/20160313022843/https://news.google.com/newspapers?id=iu8VAAAAIBAJ&sjid=1xMEAAAAIBAJ&pg=5278,1621788&hl=en#. Ανακτήθηκε στις 25 July 2016. 
  10. ↑ Born to Kill in the USSR p. 197
  11. ↑ The Red Ripper, p. 29
  12. ↑ The Killer Department, p. 231
  13. ↑ Comrade Chikatilo, p. 160
  14. ↑ Marriner, Brian (1992). Cannibalism: The Last Taboo. New York City: Arrow Books. σελ. 242. ISBN 1-859-58495-0. 
  15. ↑ The Red Ripper, p. 30