Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Βαγγέλης Δεπάστας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 6 Ιανουαρίου 1932[1] Αθήνα |
Θάνατος | 5 Ιανουαρίου 2009 |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αθλητής του στίβου |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ευάγγελος Δεπάστας (3 Ιανουαρίου 1932 - 5 Ιανουαρίου 2009) ήταν Έλληνας αθλητής του στίβου. Υπήρξε διακεκριμένος αθλητής του Πανιωνίου τη δεκαετία του 1950, με πανελλήνια ρεκόρ και νίκες σε βαλκανικούς, μεσογειακούς και άλλους διεθνείς αγώνες. Αγωνιζόταν στους δρόμους ημιαντοχής 800 και 1500 μ. και κατέρριψε όλα τα πανελληνια ρεκόρ από τα 600 μ. ως τα 2 μίλια.
Ο Βαγγέλης Δεπάστας γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1932 στην Αθήνα και είχε καταγωγή από τη Σέριφο. Εντάχθηκε στο τμήμα στίβου του Πανιωνίου Γυμναστικού Συλλόγου σε ηλικία 16 ετών τον Ιούλιο του 1948. Αρχικά ασχολήθηκε με το άλμα εις μήκος αλλά πείστηκε από τον προπονητή του συλλόγου Ηλία Μισαηλίδη να στραφεί στην ημιαντοχή. Τη δεκαετία του '50 εξελίχθηκε σε πρωταγωνιστή των δρόμων μεσαίων αποστάσεων. Κατέρριψε οκτώ φορές το πανελλήνιο ρεκόρ των 800 μ. (ο πρώτος Έλληνας αθλητής που κατέβηκε κάτω από το 1.50.0) και δύο φορές το αντίστοιχο βαλκανικό ρεκόρ. Επίσης, δύο φορές το πανελλήνιο ρεκόρ των 1500 μ. (ο πρώτος Έλληνας που κατέβηκε κάτω από 4 λεπτά). Επίσης, έκανε πανελλήνια ρεκόρ εφήβων και ανδρών στις αποστάσεις: 600, 1000, 2000 μ., μίλι και 2 μίλια.
Αναδείχθηκε οκτώ φορές πρωταθλητής Ελλάδος, επτά στα 800 μ. (1953-1959) και μία στα 400 μ. (1957). Επίσης, υπήρξε δύο φορές βαλκανικονίκης στα 800 μ. και 1500 μ. το 1957, χρονιά που αναδείχθηκε κορυφαίος Έλληνας αθλητής της χρονιάς από το Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου. Στους βαλκανικούς αγώνες στίβου κατέκτησε επίσης πέντε ασημένια κι ένα χάλκινο μετάλλιο από το 1953 ως το 1959. Τρία χάλκινα μετάλλια είχε κατακτήσει και στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1955 και του 1959.
Έλαβε μέρος δύο φορές στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες στίβου το 1954 και το 1958 καθώς και στις Ολυμπιάδες της Μελβούρνης, το 1956 και της Ρώμης το 1960.
Τον Αύγουστο του 1958, μέσα στο γεμάτο με 70.000 και πλέον φιλάθλους καλλιμάρμαρο στάδιο, στη συνάντηση των εθνικών ομάδων Ελλάδας - Αμερικής, νίκησε τον ολυμπιονίκη του 1956 στη Μελβούρνη τον αμερικανό Τομ Κούρτνευ στα 800μ, ο οποίος λίγες ημέρες προηγουμένως είχε πετύχει και παγκόσμιο ρεκόρ στην απόσταση αυτή. Μετά τον αγώνα ο Τομ Κούρτνευ του χάρισε τη φανέλλα και τα παπούτσια του και σταμάτησε τον αθλητισμό.[εκκρεμεί παραπομπή]
Μετά το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε με την προπονητική. Εργάστηκε στον Πανιώνιο, στην Εθνική Ενόπλων και στον Απόλλωνα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε εγκατασταθεί στο Σχηματάρι Βοιωτίας, τόπο καταγωγής της συζύγου του, όπου πρωτοστατούσε στη δημιουργία αθλητικού κέντρου για τους νέους της περιοχής, ολυμπιακών προδιαγραφών. Το 2007 επανίδρυσε τον τοπικό Γυμναστικό Σύλλογο "Ερμής" Σχηματαρίου, του οποίου υπήρξε επίτιμος πρόεδρος. Το νέο στάδιο της πόλης φέρει το όνομά του και σε αυτό πρόκειται να διεξαχθούν οι Βαλκανικοί Αγώνες Στίβου Εφήβων-Νεανίδων το Σεπτέμβριο του 2009.
Πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 2009 σε ηλικία 77 ετών από καρδιακή προσβολή. Αθλητής υπήρξε και ο αδερφός του Γεράσιμος Δεπάστας, με πανελλήνιες διακρίσεις στα 400μ, 400μ εμπ. και σκυταλοδρομία 4Χ400μ, όπως και ο γιός του Σπύρος με διακρίσεις στα 800μ και πανελλήνιο ρεκόρ στα 600μ εφήβων.