Γιουλς Σέντνεϋ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jules Sedney (Ολλανδικά)[1] |
Γέννηση | 28 Σεπτεμβρίου 1922[2] Παραμαρίμπο[3] |
Θάνατος | 18 Ιουνίου 2020[4] Παραμαρίμπο[3] |
Χώρα πολιτογράφησης | Σουρινάμ |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ολλανδικά |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός τραπεζίτης Suriname studies researcher |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Πρωθυπουργός του Σουρινάμ (1969–1973) |
Βραβεύσεις | Honorary Order of the Yellow Star (2008)[5] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιουλς Σέντνεϋ (Jules Sedney, 28 Σεπτεμβρίου 1922 – 18 Ιουνίου 2020) ήταν οικονομολόγος και πολιτικός από το Σουρινάμ, που διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας από το 1969 μέχρι το 1973. Το 1980 έγινε διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας του Σουρινάμ[6], αλλά χρειάσθηκε να αυτοεξορισθεί[7] το 1983, μετά από μια διαμάχη με τον τότε δικτάτορα Ντέσι Μπουτέρσε.[8] Ο Σέντνεϋ επέστρεψε στο Σουρινάμ το 1989.[9]
Ο Σέντνεϋ γεννήθηκε στην πρωτεύουσα Παραμαρίμπο. Το 1942 πέρασε εξετάσεις και πήρε πιστοποίηση τελωνειακού, και έτσι έγινε τελωνειακός υπάλληλος στο Παραμαρίμπο.[10] Το 1948 πήγε στο Άμστερνταμ, όπου σπούδασε οικονομικά στο εκεί πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του έγινε μέλος της οργανώσεως Wie Eegie Sanie (= «τα δικά μας πράγματα») του Έντυ Μπρούμα, που είχε στόχο την προαγωγή της γλώσσας και του πολιτισμού του Σουρινάμ.[11] Ο Σέντνεϋ πήρε διδακτορικό στις οικονομικές επιστήμες το 1955 από το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.[9]
Το 1958 ο Σέντνεϋ έγινε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Εθνικού Κόμματος του Σουρινάμ (NPS).[8] Αργότερα ωστόσο ακολούθησε το αποσχισθέν «Προοδευτικό Εθνικό Κόμμα» (PNP) του Γιουστ Ρενς.[8] Στις εκλογές του 1969 ο συνασπισμός κομμάτων με τον οποίο συμμετέσχε ο Σέντνεϋ κατέλαβε την τρίτη θέση. Σχημάτισε ωστόσο κυβέρνηση με τον συνασπισμό του Κόμματος Προοδευτικών Μεταρρυθμίσεων (VHP) του Γιάγκερνατ Λάχμον.[12] Το 1961 ο Σέντνεϋ υπεστήριξε τη δημιουργία ενός επιστημονικού ιδρύματος, που αργότερα εξελίχθηκε στο Πανεπιστήμιο του Σουρινάμ, σήμερα γνωστό ως Πανεπιστήμιο του Σουρινάμ «Άντον ντε Κομ».[13]
Από τις 1969 μέχρι τις 1973 ο Σέντνεϋ ήταν πρωθυπουργός της χώρας. Τότε ακόμα το Σουρινάμ ήταν αυτόνομη κυριαρχία του Ολλανδικού Στέμματος, ενώ ανεξάρτητη χώρα έγινε το 1975. Η κυβέρνησή του ήταν πολυεθνική και πίστευε ότι διέθετε τις ισορροπίες δυνάμεων που ήταν απαραίτητες για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας.[14] Από το 1969 ο Σέντνεϋ έκανε τα πρώτα βήματα για την ανεξαρτησία της χώρας: πρότεινε τη σύσταση μιας «Επιτροπής του Βασιλείου», που θα εκπονούσε τον «οδικό χάρτη» προς την ανεξαρτησία. Η επιτροπή αυτή δημιουργήθηκε τελικώς στις 5 Ιανουαρίου 1972.[15] Ωστόσο ο Σέντνεϋ έγινε αργότερα έντονα επικριτικός προς αυτή την επιτροπή, υποστηρίζοντας ότι το Εργατικό Κόμμα στην τότε ολλανδική κυβέρνηση ενεργούσε με βλαπτική βιασύνη. Κατά την άποψή του, η ανεξαρτησία θα έπρεπε να είχε σχεδιασθεί πιο προσεκτικά και με άνεση χρόνου.[16] Εξέφρασε επίσης τις ανησυχίες του για τις εθνοτικές εντάσεις στο εσωτερικό του Σουρινάμ.[17]
Αρκετά μετά την πρωθυπουργική θητεία του, το 1980, ο Σέντνεϋ έγινε διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας του Σουρινάμ.[6] Τον Ιανουάριο του 1983 απολύθηκε μετά από μία διαφωνία του με τον τότε δικτάτορα Ντέσι Μπουτέρσε[8] σχετικώς με ένα ύποπτο δάνειο.[7] Τον ίδιο μήνα αυτοεξορίσθηκε στην Ολλανδία.[7] Τού στέρησαν την υπηκοότητά του τον Ιούλιο του 1983, μετά την κατάθεσή του σε ολλανδικό δικαστήριο εναντίον του τότε πρεσβευτή του Σουρινάμ στην Ολλανδία Χενκ Χέρενμπεργ.[18] Τού επιτράπηκε να επιστρέψει στο Σουρινάμ[9] το 1989.
Ο Σέντνεϋ ήταν ο γηραιότερος παίκτης μπριτζ στο Σουρινάμ.[8] Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο του De toekomst van ons verleden (= «Το μέλλον του παρελθόντος μας»), μια πολιτική ιστορία του Σουρινάμ από το 1948 και μετά.[9] Περιείχε αποτιμήσεις της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας της χώρας μέχρι το πραξικόπημα του 1980 και συστάσεις για την ενδυνάμωση της δημοκρατίας.[19] Διαδοχικές εκδόσεις του έργου αυτού έγιναν το 2010 και το 2017. Το 2016 του προσφέρθηκε η ιδιότητα του επίτιμου μέλους του Κόμματος Προοδευτικών Μεταρρυθμίσεων.[13] Το ίδιο έτος, 4 χρόνια πριν τον θάνατό του, ο Νέος Λιμένας του Παραμαρίμπο μετονομάσθηκε σε «Dr Jules Sedney – Haven van Paramaribo» σε αναγνώριση του ρόλου που διεδραμάτισε στην κατασκευή του.[20]
Ο Σέντνεϋ πέθανε στο Παραμαρίμπο σε ηλικία 97 ετών.[21] Είχε νοσηλευθεί αμέσως πριν τον θάνατό του.[8]