Γιουτζίνι Κλαρκ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 4 Μαΐου 1922[1][2][3] Νέα Υόρκη |
Θάνατος | 25 Φεβρουαρίου 2015[1][3] Σαρασότα |
Αιτία θανάτου | καρκίνος του πνεύμονα |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Κολέγιο Χάντερ William Cullen Bryant High School[4] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | θαλάσσιος βιολόγος[5] ζωολόγος ιχθυολόγος |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, Κόλετζ Παρκ |
Αξιοσημείωτο έργο | Lady with a Spear The Lady and the Sharks |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Chandler Brossard (1967–1969)[6] Igor Klatzo (1970)[6] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Florida Women's Hall of Fame (2010)[7] Πρόγραμμα Φουλμπράιτ Maryland Women's Hall of Fame (1989)[8] Gold Medal of the Society of Woman Geographers (1975)[9] |
Η Γιουτζίνι Κλαρκ (Eugenie Clark, 4 Μαΐου 1922 - 25 Φεβρουαρίου 2015), γνωστή και ως η «γυναίκα με τους καρχαρίες» (shark lady), ήταν Αμερικανή ιχθυολόγος γνωστή για την έρευνα των καρχαριών. Υπήρξε πρωτοπόρα στις ερευνητικές καταδύσεις και θεωρούνταν αυθεντία στην θαλάσσια βιολογία.
Ανακάλυψε διάφορα είδη ψαριών όπως και το ότι οι καρχαρίες δεν χρειάζεται πάντα να κολυμπούν προκειμένου να μην πεθάνουν ενώ ανακάλυψε και ένα «απωθητικό καρχαριών» με βάση το ψάρι γλώσσα Μωυσής.
Προώθησε την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
Η Γιουτζίνι Κλαρκ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας της πέθανε όταν εκείνη ήταν δύο χρόνων.[10]
Από μκρή έδειξε ενδιαφέρον για τη θαλάσσια ζωή αλλά καθοριστικής σημασίας για τη μετέπειτα ζωή της υπήρξε μια επίσκεψη στο Ενυδρείο της Νέας Υόρκης όπου είδε για πρώτη φορά καρχαρίες. Από τότε και μέχρι την ενηλικίωσή της θα επισκέπτονταν το Ενυδρείο κάθε Σάββατο[11] και θα έκανε ξενάγηση στους άστεγους[12].
Θαύμαζε επίσης τον εξερευνητή Γουίλιαμ Μπίμπι και ήθελε και εκείνη να γινει ωκεανογράφος και να καταδυθεί με βαθυσκάφος όπως και εκείνος.[13] Όταν όμως εξομολογήθηκε το όνειρό της οι μεγάλοι γύρω της της είπαν πως μπορούσε να μάθει δακτυλογράφηση έτσι ώστε μία μέρα ίσως να γίνονταν γραμματέας του Μπίμπι! Όμως εκείνη δήλωσε πως δεν ήθελε να γίνει γραμματέας κανενός και πως μια μέρα θα γίνονταν σαν τον Μπίμπι.[14]
Η Γιουτζίνι Κλαρκ σπούδασε ζωολογία στο πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν και πήρε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στη ζωολογία από το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Μετά κέρδισε υποτροφία για να μελετήσει τα ψάρια στην Ερυθρά Θάλασσα.
Από τότε ξεκίνησε μία σειρά από εξερευνητικές αποστολές σε διάφορα μέρη του κόσμου και άρχισε να μελετά περισσότερο τους καρχαρίες. Κατά τη ζωή της κέρδισε διάφορα βραβεία, επαίνους και υποτροφίες και κατέλαβε καθηγητικές θέσεις σε διάφορα πανεπιστήμια ενώ έκανε πάνω από 70 καταδύσεις με βαθυσκάφος και εμφανίστηκε σε δεκάδες τηλεοπτικές εκπομπές.[15] Διάφορα ψάρια επίσης έχουν ονομαστεί προς τιμήν της.[16][17]
Το 1987 έλαβε το βραβείο NOGI που θεωρείται το «Όσκαρ των καταδύσεων»[18] και έχει τιμηθεί από διάφορους οργανισμούς όπως το National Geographic Society, το Explorers Club και το Underwater Society of America.[19]
To 2004 διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα.
Η Γιουτζίνι Κλαρκ συνέχισε για αρκετά χρόνια ακόμα το έργο της μέχρι το 2015 που πέθανε σε ηλικία 92 ετών. Μέχρι την τελευταία στιγμή έκανε καταδύσεις και λίγες μέρες πριν τον θάνατό της δημοσίευσε ένα ακόμα άρθρο.[20]
Η Γιουτζίνι Κλαρκ έγραψε δύο βιβλία: Το «Η Γυναίκα με το Δόρυ» (Lady with a Spear, 1953) και το «Η Γυναίκα και οι Καρχαρίες» (Lady and the Sharks, 1969) ενώ δημοσίευσε πάνω από 175 επιστημονικά άρθρα.
Προσπάθησε να αποδείξει πως οι καρχαρίες ήταν πιο ευφυείς από ότι πίστευε ο κόσμος μέχρι τότε και ήταν ο πρώτος επιστήμονας που εκπαίδευσε καρχαρίες.[21] Ήταν επίσης η πρώτη που έφτιαξε «ψάρια του σωλήνα»[22] και παρατήρησε πως οι καρχαρίες ξεκουράζονταν ακίνητοι μέσα σε σπηλιές πλούσιες σε οξυγόνο, καταρρίπτοντας έτσι τον μύθο που ήθελε τους καρχαρίες να κινούνται συνέχεια για να μην πεθάνουν[23][24]. Ανακάλυψε επίσης πολλά νέα είδη ψαριών.[25]
Κατασκεύασε επίσης «απωθητικό καρχαριών» από τις τοξίνες του ψαριού γλώσσα Μωυσής[26][27] ενώ βοήθησε και στην κατασκευή της πρώτης ταινίας IMAX[28].