Γκυγιώμ ντε Μπαγιού | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Guillaume de Baillou (Γαλλικά) |
Γέννηση | 1538[1][2][3] Παρίσι |
Θάνατος | 1616[1][2][3] Παρίσι |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[1] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ιατρός |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκυγιώμ ντε Μπαγιού ή Μπαγιόν (γαλλικά: Guillaume de Baillou, λατιν. Ballonius, 1538 - 1616) ήταν Γάλλος γιατρός, ιδρυτής της νεότερης επιδημιολογίας.[4][5][6][7]
Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1538, από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του, Νικόλας Μπαγιού, ήταν διάσημος μαθηματικός, αρχιτέκτονας και μηχανικός.[5][8] Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Παρισιού Λατινικά, Ελληνικά και Φιλοσοφία, από όπου πήρε το πτυχίο Bachelor of Arts το 1568.[5] Συνέχισε τις σπουδές του στην ιατρική, από όπου έλαβε το δίπλωμα το 1570.[5] Ήταν εκπαιδευτής στο Παρίσι για 46 χρόνια, και τελικά έγινε κοσμήτορας[Σημ 1] της Ιατρικής Σχολής το 1580.[5][6] Για ένα χρονικό διάστημα ήταν προσωπικός γιατρός του Ερρίκου Δ' της Γαλλίας (1553-1610).[5]
Θεωρείται ο πρώτος επιδημιολόγος από την εποχή του Ιπποκράτη και αναβιωτής της ξεχασμένης ιπποκρατικής ιατρικής πρακτικής στην Ευρώπη της Αναγέννησης.[4][6] Γιαυτό του αποδίδεται η ίδρυση της σύγχρονης επιδημιολογίας.[4][5] Έκανε εκτεταμένες μελέτες στις επιδημίες που μάστιζαν το Παρίσι (1570 - 1579),[5] και παρουσίασε περιγραφές για την πανώλη, την ιλαρά και τη διφθερίτιδα και τον κοκκύτη (1578).[5][6] Λόγω της μελέτης του στον κοκκύτη κατατάσσεται ανάμεσα σε αυτούς που συνέβαλαν στη ανάπτυξη της παιδιατρικής.[8] Παρείχε επίσης τις πρώτες σύγχρονες περιγραφές για τους ρευματισμούς και την αρθρίτιδα, τις οποίες καθόρισε στην πραγματεία[Σημ 2] του «Liber de Rheumatismo et Pleuritide dorsali».
Έζησε όλη του ζωή στο Παρίσι, όπου και πέθανε το 1616, σε ηλικία 78 ετών.[5][8]
Ήταν πρόγονος του φυσιοδίφη[Σημ 3] και συλλέκτη Γιόχαν Ρίττερ φον Μπαιγιού (γαλλικά Jean Chevallier de Baillou, γερμ. Johann Ritter von Baillou, Γαλλία 1684 - Βιέννη 1758), του οποίου η τεράστια συλλογή φυσικής ιστορίας και γεωλογίας (30.000 κομμάτια) υπήρξε η βάση για την ίδρυση αυτού που γνωρίζουμε σήμερα ως Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης της Αυστρίας, του οποίου υπήρξε και ο πρώτος διευθυντής.
Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο,[9] αλλά τίποτε από αυτό δεν εκδόθηκε όσο ζούσε. Κληροδότησε τα χειρόγραφά του στους οικογενειακούς φίλους και γιατρούς, Jacques Thevart και Simon le Letier, οι οποίοι και τα εξέδωσαν σε συλλογή το 1635.[8][10][11]
Τα πιο σημαντικά :