Δήμος Κρωπίας | |
Δήμος | |
Χώρα | Ελλάδα |
Έδρα | Κορωπί |
Διοίκηση | |
• Δήμαρχος | Δημήτριος Κιούσης (2011-σήμερα) |
Διοικητική υπαγωγή | |
• Αποκ. διοίκηση | Αττικής |
• Περιφέρεια | Αττικής |
• Περιφ. ενότητα | Ανατολική Αττική |
Νομός | Αττικής |
Έκταση | 103,1 km2 |
Πληθυσμός | 30.817 (απογραφή 2021) |
Ο Δήμος Κρωπίας είναι δήμος της ανατολικής Αττικής. Βρίσκεται στην περιοχή των Μεσογείων και συνορεύει με τους δήμους Παιανίας, Μαρκοπούλου Μεσογαίας, Σαρωνικού και Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης, ενώ μέσω Υμηττού συνορεύει με τους Δήμους Γλυφάδας, Ελληνικού-Αργυρούπολης, Ηλιούπολης καθώς και με το Δήμο Βύρωνα. Αποτελείται από ένα κοινοτικό διαμέρισμα, καταλαμβάνει έκταση 103,1 τ.χλμ. και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την εθνική απογραφή του 2011 είναι 30.307 κάτοικοι[1]. Έδρα του δήμου είναι το Κορωπί. Λίγο πιο έξω από την πόλη εκτείνονται απέραντες αγροτικές εκτάσεις. Το έδαφος είναι πολύ γόνιμο (κάτι το συνηθισμένο στα Μεσόγεια) και καλλιεργούνται σε αυτό πλήθος προϊόντων, με σημαντικότερα τα αμπέλια, τις ελιές, τις συκιές, τις φιστικιές, το μέλι και τα λαχανικά.
Ο Δήμος Κρωπίας συστάθηκε για πρώτη φορά το 1840 και προέκυψε από την συνένωση των παλαιότερων δήμων Αραφήνος και Μυρρινούντος. Αρχικά ονομάστηκε δήμος Κεκροπίας αλλά το 1842, με βασιλικό διάταγμα (ΒΔ), μετονομάστηκε σε δήμο Κρωπίας. Έδρα του δήμου ορίστηκε αρχικά το Κορωπί (τότε Κουρσαλάς), ενώ από το 1847 το Μαρκόπουλο. Ο δήμος συνόρευε με τους δήμους Μαραθώνος στα βόρεια, Αθηνών στα δυτικά και βόρεια και Λαυρίου στα νότια. Παρέμεινε αμετάβλητος μέχρι το 1912 οπότε διασπάστηκε στις κοινότητες Σπάτων, Παιανίας (τότε Λιόπεσι), Μαρκόπουλου και Κορωπίου[3][4].
Η κοινότητα Κορωπίου αποτέλεσε την πρόδρομη μορφή του σημερινού Δήμου Κρωπίας. Η τότε κοινότητα περιλάμβανε επιπλέον τους οικισμού Βάρη, Κίτσι και Άγιος Νικόλαος. Το 1929 η Βάρη αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα και συμπεριέλαβε στα όριά της και τους οικισμού Βούλα και Βουλιαγμένη. Το 1946 η κοινότητα Κορωπίου αναγνωρίστηκε σε δήμο ο οποίος ονομάστηκε δήμος Κρωπίας. Τα επόμενα χρόνια μέσα στα όρια του δήμου αναγνωρίστηκαν οι οικισμοί Καρελλάς, Άγιος Δημήτριος και Αγία Μαρίνα[5]. Ο δήμος διατηρήθηκε αμετάβλητος με την μεταρρύθμιση της διοικητικής διαίρεσης της χώρας το 1997 σύμφωνα με το Σχέδιο «Καποδίστριας», ενώ θα διατηρηθεί αμετάβλητος και μετά την εφαρμογή του Σχεδίου «Καλλικράτης» που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου του 2011.
Λίγο πιο έξω από την πόλη εκτείνονται απέραντες αγροτικές εκτάσεις. Το έδαφος είναι πολύ γόνιμο (κάτι το συνηθισμένο στα Μεσόγεια) και καλλιεργούνται σε αυτό πλήθος προϊόντων, με σημαντικότερα τα αμπέλια, τις ελιές, τις συκιές, τις φιστικιές, το μέλι και τα λαχανικά. Στην περιοχή υπάρχουν κτηνοτροφικές μονάδες όπου πολλά από τα προϊόντα τους πωλούνται στα τοπικά καταστήματα.