Δημήτριος Παπανικολής
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Δημήτριος Παπανικολής | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Δημήτριος Παπανικολής (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1790 Ψαρά |
| Θάνατος | 1855 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πυρπολητής |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Δημήτριος Παπανικολής (1790 - 1855) ήταν σπουδαίος Έλληνας αγωνιστής κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και διάσημος πυρπολητής.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στα Ψαρά το 1790. Ο πατέρας του λεγόταν Γεώργιος Παπανικολής. Από πολύ μικρή ηλικία μπήκε στο ναυτικό επάγγελμα, εκπαιδευόμενος μέχρι που πήγε σε κάποιο υποτυπώδες ελληνικό σχολείο. Όταν τελείωσε αυτό ακολούθησε τον πατέρα του σε αγώνες που έκανε τότε με τους Βέρβερους πειρατές.
Όταν ξέσπασε η ελληνική επανάσταση πλοιάρχησε μόλις 19 ετών στο πλοίο του Αποστόλη Αποστόλη. Κατά τη ναυμαχία της Ερεσσού κυβερνώντας ένα μπρίκι το οποίο είχε μετατρέψει σε πυρπολικό ο Πάργιος Ιωάννης Δημουλίτσας, επέπεσε κατά τουρκικού δίκροτου, το οποίο και πυρπόλησε σχεδόν σύψυχο με ελάχιστους διασωθέντες. Το αυτό επανέλαβε και στη ναυμαχία του Γέροντα προκαλώντας με τους συντρόφους του πυρπολητές τον τρόμο στον οθωμανικό στόλο. Αλλά και σε πολλές άλλες καταδρομικές και αποβατικές επιχειρήσεις έλαβε μέρος, όπου οι επιτυχίες του είχαν καταπλήξει τους άλλους ναυμάχους.
Με τη λήξη του Αγώνα, τον Ιανουάριο του 1829 αγόρασε το 1/3 του μεριδίου από το μπρίκι "Νέλσων" και επιδόθηκε στο παλιό γνώριμο εμπόριο, μέχρι το 1833 που ήλθε ο Όθωνας και η κυβέρνησή του αγόρασε το πλοίο και το ενέταξε στο βασιλικό στόλο του Βασιλείου της Ελλάδος, διατηρώντας όμως τον Παπανικολή κυβερνήτη του πλοίου.
Τη νύκτα όμως της 20ης Νοεμβρίου του 1836, μεταφέροντας στην Τεργέστη 129 παλιννοστούντες Βαυαρούς στρατιώτες, ναυάγησε στο δίαυλο Ζακύνθου - Ηλείας μετά από προσάραξη "εξ αμελείας της φυλακής", όπου και διαλύθηκε ολοσχερώς το πλοίο ενώ το πλήρωμα και όλοι οι επιβαίνοντες διασώθηκαν. Αργότερα λόγω του ναυαγίου αλλά και άλλων διαβολών ο Παπανικολής τέθηκε σε διαθεσιμότητα μέχρι το 1841, οπότε κι ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία, μετά από παρέμβαση υπασπιστού του Όθωνα, και τοποθετήθηκε κυβερνήτης της κορβέτας "Αμαλία".
Το 1843 εκλέχθηκε πληρεξούσιος των Ψαρών. Το 1845 στάλθηκε ως κυβερνήτης πλοίου στο Γύθειο προκειμένου να εξομαλύνει μανιάτικες έριδες που είχαν ξεσπάσει στην περιοχή, το οποίο και πέτυχε. Ένα χρόνο μετά, το 1846, έληξε και η ναυτική του σταδιοδρομία, και ανέλαβε Πρόεδρος του Ναυτοδικείου, θέση που διατήρησε μέχρι το θάνατό του το 1855.
Το όνομα Παπανικολής έχει δοθεί στα υποβρύχια Παπανικολής Ι και Παπανικολής ΙΙ του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, προς τιμήν του αγωνιστή.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λαϊνάς Δ:4 μορφές της Xίου και των Ψαρών που δεν πρέπει να «λησμονηθούν», εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ, 06/07/2005 (ανάκτηση 10/2/08)
- Ζενάκος Α:ΣΠΕΤΣΕΣ 1822 - ΓΕΡΟΝΤΑΣ 1824 H MAXH[νεκρός σύνδεσμος], Το ΒΗΜΑ, 06/07/2003 (ανάκτηση 10/2/08)