![]() |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ελπίς Μέλαινα | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marie-Espérance von Schwartz (Γερμανικά)[1][2][3] |
Γέννηση | 8 Νοεμβρίου 1818[1][3] Σάουθγκεϊτ[1][3] |
Θάνατος | 20 Απριλίου 1899[4][5][1] Ermatingen[1][3] |
Κατοικία | Ρώμη (από 1834)[3] Χαλέπα Χανίων (1865–1896)[3] |
Ψευδώνυμο | Elpis Melena[1][2][3] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας[3] Γερμανικό Ράιχ[5][1] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[6][2][3] νέα ελληνική γλώσσα[3] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας[5][1][3] μεταφράστρια[3] |
Οικογένεια | |
Σύντροφος | Τζουζέπε Γκαριμπάλντι[2][3] |
![]() | |
Η Ελπίς Μέλαινα (γερμ. Elpis Melena, πραγματικό όνομα Μαρί Εσπεράνς φον Σβαρτς, γερμ. Marie Espérance von Schwartz, 8 Νοεμβρίου 1818 - 20 Απριλίου 1899) ήταν Γερμανίδα συγγραφέας. Έγινε γνωστή ως υποστηρικτής του Τζιουζέπε Γκαριμπάλντι και ως συγγραφέας βιβλίων σχετικά με τον απελευθερωτικό αγώνα της Κρήτης.
Η Ελπίς Μέλαινα γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λονδίνο, κόρη Γερμανού τραπεζίτη από το Αμβούργο. Ο πρώτος της σύζυγος ήταν ξάδελφος της και λίγα χρόνια μετά τον γάμο πέθανε από αρρώστια. Με τον δεύτερο της σύζυγο ξεκίνησε τα ταξίδια της το πλείστον για την Ιταλία, Ελλάδα και Τουρκία. Κατά την διάρκεια είχε συχνή αλληλογραφία με τον Φραντς Λιστ. Από το 1857 και μετά φρόντισε τα παιδιά του Γκαριμπάλντι, ο οποίος βρισκόταν στα μέτωπα της ιταλικής επανάστασης. Το 1865 εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Χανιά, την στιγμή που στην πόλη επικρατούσαν αναταραχές λόγω της Κρητικής Επανάστασης. Ο Γκαριμπάλντι της έστειλε 500 ένοπλους άνδρες για την υποστήριξη του αγώνα, ενώ και η ίδια διέθεσε πολλά χρήματα για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Έγραψε βιβλία σχετικά με την Κρήτη και μετέφρασε στα γερμανικά διάφορα κρητικά τραγούδια, θρύλους και συνήθειες. Μεταξύ άλλων στο βιβλίο της σχετικά με την παραμονή της στην Κρήτη (Erlebnisse und Beobachtungen ..., 1892) περιγράφει και περιστατικά από την επανάσταση του 1866 και το ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου.[7]
Ήταν ένα από τα πρώτα άτομα διεθνώς που ασχολήθηκαν με την προστασία ζώων. Στα Χανιά ίδρυσε ένα κτηνιατρικό νοσοκομείο για άλογα και γαϊδάρους ενώ τάιζε τους αμέτρητους αδέσποτους σκύλους. Μετά από 20 χρόνια στην Κρήτη μετακόμισε στην Ελβετία όπου πέθανε σε ηλικία 80 ετών.