Ιάκωβος Βαραδαίος

Ιάκωβος Βαραδαίος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	يعقوب البرادعي (Αραβικά)
Γέννηση	505 Αντιόχεια (η Αραβική)
Θάνατος	578 Έδεσσα
Χώρα πολιτογράφησης	Συρία Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Προχαλκηδόνιες Εκκλησίες
Eορτασμός αγίου	31 Ιουλίου και 30 Ιουλίου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αραβικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιερέας
δεδομένα

Ο Ιάκωβος Βαραδαίος ή Γιακούμπ αλ Μπαραντέι (... - 30 Ιουλίου 578) ήταν χριστιανός επίσκοπος της Έδεσσας στη Συρία, από το 543 μέχρι το θάνατό του το 578.^[1] Ήταν μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες στην ιστορία της Συριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας και γενικά των Προχαλκηδόνιων εκκλησιών, ήταν οπαδός των Μονοφυσιτών σε μια εποχή στην οποία το δόγμα βρίσκονταν υπό διωγμό και παρακμή από τον ορθόδοξο αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α. Η προσπάθεια του ήταν καθοριστική για την αναδιοργάνωση και συνέβαλε καίρια στην ανεξαρτητοποίησή της κοινότητας, τα μέλη της οποίας ονομάστηκαν Ιακωβίτες χριστιανοί.

Υπόβαθρο

Μετά τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451, η εκκλησία στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπέστη διαίρεση μεταξύ Χαλκηδόνων, υποστηρικτών του συμβουλίου, και των μη Χαλκηδόνιων, γνωστών επίσης ως μιαφυσίτες και υποτιμητικά αποκαλούμενοι μονοφυσίτες, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στη σύνοδο.^[2] Οι μη Χαλκηδόνιοι έχασαν την πολιτική υποστήριξη κατά την ανάληψη του αυτοκράτορα Ιουστίνου Α' το 518,^[2] ο οποίος στη συνέχεια καταδίωξε μη Χαλκηδόνιους.^[3] Κατά συνέπεια, ο αριθμός των μη Χαλκηδονίων θρησκευτικών ηγετών μειώθηκε και, παρά την ευρεία υποστήριξη που είχαν στη Συρία, την Αρμενία και την Αίγυπτο, ο μη Χαλκηδονισμός αντιμετώπισε την εξαφάνιση.^[4]

Βιογραφία

Γεννήθηκε κοντά στην πόλη της Κωνσταντίνης,^[5] και μετά την ενηλικίωση του ο Ιάκωβος χειροτονήθηκε μονοφυσίτης επίσκοπος της Έδεσσας (541 μ.Χ.), από την Θεοδώρα που διέταξε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδόσιο να ορίσει δύο επισκόπους στη Συρία προκειμένου να μετριάσει την διωκτική πολιτική του Εφραίμ. Μέσω των δραστηριοτήτων του, έσωσε την κοινότητα των μονοφυσιτών στη Μικρά Ασία και την Ανατολή από την εξαφάνιση με τους διωγμούς του αυτοκράτορα όλων των μη Χαλκηδονίων, χειροτονώντας επισκόπους, ιερείς, και ενώνοντας την διάσπαρτη κοινότητα σε έναν οργανισμό που άντεξε τις πολιτικές και δυναστικές αναταράξεις στη Μέση Ανατολή.

Παραπομπές

1. «Henry Wace and William Coleman Piercy - Jacobus Baradaeus, bp. of Edessa -Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century». 
2. Saint-Laurent (2015), p. 3
3. Saint-Laurent (2015), p. 68
4. Saint-Laurent (2015), p. 96
5. Kazhdan, Alexander, επιμ.. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, σελ. 497, ISBN 978-0-19-504652-6 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

•  Butin, Romain (1907). «Jacob Baradæus». Catholic Encyclopedia. 2. New York: Robert Appleton Company. 

Βιβλιογραφία

• Anderson, Gerald H. (1999). Biographical Dictionary of Christian Missions. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 9780802846808. 
• Barsoum, Ignatius Aphrem (2003). The Scattered Pearls: A History of Syriac Literature and Sciences, trans. Matti Moosa, 2nd rev. ed. Gorgias Press. 
• Butin, R. (1907). «Jacob Baradæus». The Catholic Encyclopedia. Robert Appleton Company. 
• Gregory, Timothy E. (1991). Jacob Baradaeus. The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6. 
• Gregory, Timothy E. (2010). A History of Byzantium. John Wiley & Sons. ISBN 9781444359978. 
• Irvin, Dale T.· Sunquist, Scott (2001). History of the World Christian Movement: Earliest Christianity to 1453. Orbis Books. ISBN 9781570753961. 
• Livingstone, E. A. (2006). Jacob Baradaeus. The Concise Oxford Dictionary of the Christian Church (2 Rev. Ed.). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-861442-5. 
• Saint-Laurent, Jeanne-Nicole Mellon (2015). Missionary Stories and the Formation of the Syriac Churches. University of California Press. ISBN 9780520284968. 
• Treadgold, Warren T. (1997). A History of the Byzantine State and Society. Stanford University Press. ISBN 9780804726306. 
• Πρότυπο:Cite DCBL