Λουίτζι Φάκτα

Λουίτζι Φάκτα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Luigi Facta (Ιταλικά)
Γέννηση	13  Σεπτεμβρίου 1861[1] ή 16  Νοεμβρίου 1861 Πινερόλο
Θάνατος	5  Νοεμβρίου 1930[2][3][4] Πινερόλο
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ιταλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Τορίνο
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός[5] δημοσιογράφος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Ιστορική Δεξιά και Φιλελεύθερο Κόμμα Ιταλίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρωθυπουργός του Βασιλείου της Ιταλίας (Φεβρουάριος 1922 – Οκτώβριος 1922) υπουργός εσωτερικών του Βασιλείου της Ιταλίας (Φεβρουάριος 1922 – Αύγουστος 1922) υπουργός δικαιοσύνης του Βασιλείου της Ιταλίας (Ιανουάριος 1919 – Ιουνίου 1919) υπουργός οικονομικών του Βασιλείου της Ιταλίας (1910–1914) υπουργός οικονομικών του Βασιλείου της Ιταλίας (1920–1921) υπουργός Ανασυγκρότησης των κτήσεων που ελευθερώθηκαν από τον εχθρό (Φεβρουάριος 1922 – Μάρτιος 1922) γερουσιαστής του Βασιλείου της Ιταλίας μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1892–1895)[6] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1895–1897)[6] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1897–1900)[6] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1900–1904)[6] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1904–1909)[6] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1909–1913)[6] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1913–1919)[6] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1919–1921)[6] μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βασιλείου της Ιταλίας (1921–1924)[6]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λουίτζι Φάκτα (ιταλ.Luigi Facta, Πινερόλο, Βασίλειο της Ιταλίας, 16 Νοεμβρίου 1861 – 5 Νοεμβρίου 1930) ήταν Ιταλός δημοσιογράφος και πολιτικός (μέλος του Φιλελεύθερου Κόμματος της Ιταλίας) και επικεφαλής πρωθυπουργός^[7] μίας μεταβατικής κυβέρνησης, από τις 26 Φεβρουαρίου 1922 έως τις 31 Οκτωβρίου 1922, ακριβώς πριν από την ανάρρηση στην εξουσία της Ιταλίας, του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι. Διετέλεσε, επίσης, υπουργός Οικονομικών, δύο φορές (1910 – 1914, 1920 – 1921). Όταν ο Ιταλός μονάρχης Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ’ αρνήθηκε να προσυπογράψει το διάταγμα της κυβέρνησης για επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης, βάσει του οποίου ο Ντε Φάκτα θα κινητοποιούσε τον στρατό προκειμένου να εμποδίσει την Πορεία προς τη Ρώμη του Μουσολίνι, ο Φάκτα και η κυβέρνησή του παραιτήθηκαν. Συνέπεια αυτής του της στάσης ήταν να εδραιωθεί στην κοινή γνώμη η πεποίθηση πως ο ίδιος δεν άσκησε όλη του την επιρροή προς τον βασιλιά για να μεταβάλλει τη βούληση του τελευταίου^[8].

Παραπομπές

1. «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) Ανακτήθηκε στις 18  Αυγούστου 2022.
2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16754816s.
4. «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 20325.
5. (Ιταλικά) storia.camera.it. luigi-facta-18610913. Ανακτήθηκε στις 2  Απριλίου 2022.
6. (Ιταλικά) storia.camera.it. luigi-facta-18610913. Ανακτήθηκε στις 8  Μαΐου 2019.
7. Φύλλο εφημερίδας «Έθνος» της 13 Φεβρουαρίου (π. ημερ.) 1922, σελ. 4: «Πως κατηρτίσθη η κυβέρνησις Ντε Φάκτα»
8. Carsten, Francis L. (1982). The rise of fascism (2nd ed., 1st paperback printing. ed.). Berkeley: University of California Press. p. 62. ISBN 978052004643