Μάρτιν Σόνγκαουερ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Martin Schongauer (Γερμανικά) |
Προφορά | |
Γέννηση | Δεκαετία του 1440 (περίπου) Κολμάρ |
Θάνατος | 2 Φεβρουαρίου 1491[1] Μπράιζαχ |
Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία[2] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Λειψίας |
Ιδιότητα | ζωγράφος[3], χαράκτης, καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[3] και χαλκοχαράκτης[3] |
Σημαντικά έργα | Η Μαντόνα στον Κήπο με τα Τριαντάφυλλα |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάρτιν Σόνγκαουερ (Martin Schongauer, Κολμάρ, 1445 – 2 Φεβρουαρίου 1491) ήταν Γερμανός χαράκτης και ζωγράφος της Αναγέννησης. Μνημονεύεται για τα εξαιρετικά χαρακτικά του, ιδίως με τη χρήση χαλκού, και για τα έργα ζωγραφικής του, καθώς και για τη διακόσμηση Αγίων Τραπεζών. Όλα τα παραπάνω άσκησαν καθοριστική επιρροή στην όψιμη γοτθική τέχνη στη Γερμανία. Ο Σόνγκαουερ θεωρείται ένας από τους διασημότερους καλλιτέχνες της Γερμανικής Αναγέννησης, του οποίου το έργο ενέπνευσε μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Μικελάντζελο και ο Ντύρερ. Ο ίδιος επηρεάστηκε από την πρώιμη φλαμανδική ζωγραφική, καθώς και από το ευρύτερο αναγεννησιακό ρεύμα στις Κάτω Χώρες, επικεντρώνοντας στη θρησκευτική τέχνη. Ενεργός κυρίως στο Κολμάρ της Αλσατίας, το αριστούργημά του θεωρείται το ρετάμπλ «Η Μαντόνα στον Κήπο με τα Τριαντάφυλλα» (1473), που εξακολουθεί να κοσμεί την Εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου στην πόλη αυτή. Σε αντιδιαστολή με τα προγενέστερα έργα του, εκείνα που δημιούργησε προς το τέλος της ζωής του έχουν απαλότερη, πιο ντελικάτη υφή.[4]
Γεννημένος στο Κολμάρ, ο Σόνγκαουερ καταγόταν από οικογένεια καλλιτεχνών. Δύο από τα αδέρφια του υπήρξαν ζωγράφοι και χαράκτες, ενώ δύο άλλα χρυσοχόοι όπως ο πατέρας τους. Δεν σώζονται λεπτομέρειες για την παιδική του ηλικία ή για την εκπαίδευσή του στη ζωγραφική και τη χαρακτική, αν και γνωρίζουμε πως σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας.[4]
Ως ζωγράφος, ο Σόνγκαουερ εργάστηκε με την τέμπερα καθώς και με ελαιοχρώματα. Μεγάλη επιρροή άσκησε πάνω του η ακρίβεια και τα χρώματα του Φλαμανδού καλλιτέχνη Ρόχιερ φαν ντερ Βάιντεν.[4][5] Από τα ελάχιστα έργα που αποδίδονται στον Σόνγκαουερ, το Musee d´Unterlinden στο Κολμάρ (το οποίο στεγάζει επίσης το «Ρετάμπλ του Άιζενχαϊμ» του Ματίας Γκρύνεβαλντ) φιλοξενεί έντεκα έργα που κοσμούσαν Άγιες Τράπεζες. Άλλα γνωστά του έργα είναι τα ακόλουθα: «Η Αγία Οικογένεια» (περ.1470, Alte Pinakothek, Μόναχο), «Η Μαντόννα στον Κήπο με τα Τριαντάφυλλα» (1473, Εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου, Κολμάρ), «Η Αγία Οικογένεια» (1475-80, Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης, Βιέννη) και «Η Γέννηση» (περ.1480, Gemäldegalerie SMPK, Βερολίνο). Επίσης, δημιούργησε μια σειρά από τοιχογραφίες για τον Καθεδρικό Ναό του Μπράιζαχ (Breisach) (1489-90).[4]
Η κύρια απασχόληση του Σόνγκαουερ ήταν, εντούτοις, η χαρακτική, στην οποία ανέπτυξε ένα καθαρό και τακτικό γοτθικό στυλ. Όπως και στα έργα ζωγραφικής του, επέλεξε κυρίως θέματα από τη Βίβλο, παρόλο που συναντούμε και ορισμένες σκηνές από την καθημερινή ζωή. Όντας αναμφίβολα ο μεγαλύτερος χαράκτης μέχρι την άφιξη του Άλμπρεχτ Ντύρερ (1471-1528), ανέπτυξε την τεχνική της σταυρωτής γραμμοσκίασης για να υποδηλώσει τον όγκο και υπήρξε ο πρώτος χαράκτης που καμπύλωσε με επιτυχία παράλληλες γραμμές, περιστρέφοντας την πλάκα γύρω από τη γλυφίδα (burin).[4]
Με το έργο του χάρισε νέο πλούτο και ωριμότητα στην τέχνη της χαρακτικής, επεκτείνοντας την ποικιλία των τόνων και υφών, κάνοντας μια τέχνη που ανήκε πριν στον τομέα των χρυσοχόων να αποκτήσει ποιότητα έργου ζωγραφικής. Η χάρη του έργου του έγινε θρυλική, δίνοντάς του τα προσωνύμια «Hübsch (γοητευτικός) Μάρτιν» και «Schön (όμορφος) Μάρτιν».[5]
Μέχρι το θάνατό του είχε δημιουργήσει μια πολύ σημαντική σχολή χαρακτών στο Κολμάρ, που άσκησε μεγάλη επιρροή στην επόμενη γενιά χαρακτών της Γερμανίας. Τα πιο ξεχωριστά έργα χαρακτικής του Σόνγκαουερ είναι εκείνα που απαρτίζουν τη σειρά των «Παθών» και της «Κοίμησης της Θεοτόκου», καθώς και εκείνη των «Φρονίμων και Μωρών Παρθένων». Έργα του πωλούνταν σε ολόκληρη τη Γερμανία, καθώς επίσης και στην Ιταλία, την Αγγλία και την Ισπανία. Διατηρούνται σε πολλά από τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου, όπως το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο, την Alte Pinakothek στο Μόναχο, τη Gemäldegalerie SMPK στο Βερολίνο και το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βουδαπέστης[4].
Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα σημαντικών χαρακτικών: [4]