| Μανουέλ Ινάσιου ντα Σίλβα Αλβαρένγκα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1749[1][2][3] Όρου Πρέτο |
| Θάνατος | 1814[1][2][3] Ρίο ντε Τζανέιρο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βραζιλία Βασίλειο της Πορτογαλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Πορτογαλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας |
Ο Μανουέλ Ινάσιου ντα Σίλβα Αλβαρένγκα (Manuel Inácio da Silva Alvarenga, 1749-1814) ήταν Βραζιλιάνος ποιητής. Είχε μια ισόβια αφοσίωση στη δια βίου μάθηση και την προαγωγή των αξιών της κοινωνίας των πολιτών και των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων.[4] Υπήρξε αρχισυντάκτης μιας από τις πρώτες εφημερίδες της Βραζιλίας, της O Patriota.[5]
Ο Αλβαρένγκα γεννήθηκε στο Όρου Πρέτου και ήταν νόθος γιος[4] μιας μαύρης Αφρικανής και ενός «φτωχού λευκού μουσικού».[4] Μεγάλωσε στην πολιτεία Μίνας Ζεράις.[5]
Μετά το 1770 μελέτησε στο Ρίο ντε Τζανέιρο[6] και μπόρεσε να φοιτήσει νομικά το 1776 στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα της Πορτογαλίας.[4][6] Οι φίλοι του πατέρα του ενεθάρρυναν το ποιητικό και το μουσικό ταλέντο του νέου, που από την εφηβική του ηλικία είχε διακριθεί και για τις ρητορικές του ικανότητες.[4] Μετά τις σπουδές του στην Ευρώπη, επέστρεψε στη Βραζιλία, όπου έγινε μέλος του «Ouro Preto Arcady».[5] Το 1782 εγκαταστάθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου δίδασκε ρητορική και ποιητική[5] ως «Βασιλικός Καθηγητής».[7]
Η ποίηση του Αλβαρένγκα ακολουθεί την ευρωπαϊκή νεοκλασική αισθητική του 18ου αιώνα[4] με βουκολικά και φυσιολατρικά θέματα[8] Το έργο του συγκρίνεται με εκείνο των Τουμάς Αντόνιου Γκονζάγκα και Κλαούντιου Μανουέλ ντα Κόστα.[8] Ο Αλβαρένγκα, μαζί με άλλους φυσιολάτρες ποιητές, έχουν πιστωθεί με τη δημιουργία «των ριζών μιας λογοτεχνικής κουλτούρας με μια συστηματική έννοια» στη Βραζιλία.[5]
Ο Αλβαρένγκα είναι ωστόσο μοναδικός ανάμεσα στους σύγχρονούς του Βραζιλιάνους ποιητές στη χρήση του βραζιλιάνικου ειδικά φυσικού τοπίου στο έργο του.[4] Σπανίως έγραφε για μαύρους στην ποίησή του και όταν το έκανε οι περιγραφές του θεωρούνται αρνητικές με τα σημερινά μέτρα.[8][9] Κριτικοί της λογοτεχνίας έχουν προσδιορίσει «στοιχεία που προαναγγέλλουν τον βραζιλιανό ρομαντισμό» στο έργο του Αλβαρένγκα[5], εξάλλου ο ενθουσιασμός του και οι πατριωτικές εξάρσεις των στίχων του είχαν ως αποτέλεσμα να αποκληθεί «Τυρταίος της βραζιλιανικής ελευθερίας».
Το έργο του «Ο αποστάτης των γραμμάτων» (O Desetor das Letras) είναι μία σάτιρα[6] για τις πανεπιστημιακές μεταρρυθμίσεις του 1772. Η σειρά Glaura: poemas eroticos εκδόθηκε αρχικώς στη Λισαβόνα.[5] Τα κυριότερα από τα υπόλοιπα είναι: